Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Pamięć jednak jest ulotna. Jak zapach czereśni. Wydaje się, że pewne wydarzenia i emocje pozostaną w twoich wspomnieniach na wieki, a tracisz je już po chwili. Ale któregoś dnia drobny szczegół może przypomnieć ci wszystko...”

Zazwyczaj nie zaczynam swoich opinii od cytatu, ale ten tak bardzo pasuje do tego, co czuję.  Magdalena Witkiewicz obudziła we mnie wspomnienia i nostalgię. Pozwoliła uwierzyć w miłość, marzenia i szczęście, które zawsze gdzieś na nas czeka. 

Przepiękna jest to historia. Pełna rodzinnych sekretów, skomplikowanych relacji i miłości.  Mądra, życiowa, zawiera dużo ponadczasowych prawd. Czasami zasmuca, ale są to krótkie momenty, które szybko znikają pod kołderką przytulności, ciepła i wrażliwości.

„Ulotny zapach czereśni” to powieść, która przypomina most łączący przeszłość z teraźniejszością. To, co wydarzyło się w Koluszkach w czasie wojny, ma swoją kontynuację we współczesnej Łodzi.  Magdalena Witkiewicz z wirtuozerią łączy wątki tworząc wyjątkową historię rodzinną, pełną emocji, tajemnic i poplątanych ścieżek. Historię, która chwyta za serce.

Usiadłam tylko na chwilę, by wypić kawę i przeczytać jeden rozdział. Z tej chwili zrobił się cały dzień. Po prostu nie mogłam przestać czytać.  Przemieszczałam się między Łodzią i Koluszkami z rosnącym zaangażowaniem. Zrobiłam tylko przerwę, by przygotować play listę, która cichutko tworzyła klimat. Oczywiście znalazły się na niej piosenki, których fragmenty tekstów znajdują się na początku rozdziałów. Muzyka grała, a ja spędzałam pełne emocji chwile z bohaterami. Losy Elsy bardzo mnie poruszyły, a Marianny pozwoliły wrócić wspomnieniami do młodości. 
Jest tyle miejsc w Łodzi, na które spojrzę teraz inaczej. Na pewno biegnąc do Manufaktury przez Park Śledzia, zatrzymam się na chwilę, by pomyśleć o pierwszym spotkaniu Marianny i Michała. Bo ta ich miłość była taka piękna, a to przecież moi rówieśnicy, więc doskonale mogę sobie wszystko wyobrazić.

Powieści  Magdaleny Witkiewicz to dla mnie comfort read. Przy nich odpoczywam i łapę pozytywną energię. Pamiętam, jak kilka lat temu dostałam od córki w prezencie „Czereśnie zawsze muszą być dwie”. Byłam nią zachwycona. Kiedy się dowiedziałam, że będzie kontynuacja, oszalałam ze szczęścia. Nie mogłam doczekać się premiery i kolejnej emocjonującej i pięknej lektury.  I co ważne, znów będę długo o niej pamiętać, wracać do ulubionych fragmentów i przeżywać. Tylko wyjątkowe książki tak na mnie działają.

Poznajcie historie Elsy i Marianny. Dwóch kobiet, które nigdy się nie spotkały, ale wyraźnie czuć łączącą je więź. Popłyńcie z nurtem tej opowieści i dajcie się oczarować słowom Magdaleny Witkiewicz.

Polecam.

„Pamięć jednak jest ulotna. Jak zapach czereśni. Wydaje się, że pewne wydarzenia i emocje pozostaną w twoich wspomnieniach na wieki, a tracisz je już po chwili. Ale któregoś dnia drobny szczegół może przypomnieć ci wszystko...”

Zazwyczaj nie zaczynam swoich opinii od cytatu, ale ten tak b...

Rozwiń

Zwiń

Piąta część genialnej serii Ani Sakowicz o nieustraszonej drużynie przesympatycznych zwierzaków obiecuje dużo emocji, przygodę i oczywiście obfitą dawkę śmiechu. Jest to fantastyczna opowieść o górach, która bawi i uczy jednocześnie. Nie sposób oprzeć się jej urokowi. Miałam przyjemność posłuchać Audiobooka i jestem nim zachwycona. Lektorzy zrobili kawał dobrej roboty i fenomenalnie wcielili się w zwierzęcych bohaterów.


Tym razem mieszkańcy Chaty pod Wierchami wraz z przyjaciółmi wybierają się na spacer aż do Doliny Chochołowskiej. W trakcie wędrówki ekipa
POPR -ańców i ich opiekunowie natrafiają na ślady wandali, którzy nic sobie nie robią z piękna otaczającej ich przyrody. Szczeniaki na czele z Gambitem postanawiają wytropić złoczyńców! Rozpoczyna się polowanie na wandali! Przed drużyną trudna i niebezpieczna misja!

Szalona ekipa z Chaty pod Wierchami bawi, uczy i rozczula. Dostarcza też emocji i odrobiny dreszczyku. W książce znajdziecie wiele walorów edukacyjnych, które pokażą dziecku, jak należy zachowywać się w górach, na co uważać, by uniknąć niebezpieczeństw. Dzieci dowiedzą się również o tym, że nie wolno zaśmiecać szlaków, lasów a tym samym niszczyć przyrody. Podhalańska ekipa nie ma sobie równych. To dzięki niej można przyswoić sobie wiedzę o górach, poznać ich mieszkańców i numery alarmowe. Choć książka jest krótka, to nie brakuje w niej wartościowych treści, które pomogą dzieciom zrozumieć świat.

Prosty i przystępny język, cudowni bohaterowie, śmieszne sytuacje i doskonały humor sprawią, że nie tylko dzieci pokochają tę książkę, ale również ich opiekunowie. Wspólne czytanie to doskonała forma rozrywki, która sprawi przyjemność całej rodzinie.

Czytajcie, słuchajcie, dobra zabawa gwarantowana!

Piąta część genialnej serii Ani Sakowicz o nieustraszonej drużynie przesympatycznych zwierzaków obiecuje dużo emocji, przygodę i oczywiście obfitą dawkę śmiechu. Jest to fantastyczna opowieść o górach, która bawi i uczy jednocześnie. Nie sposób oprzeć się jej urokowi. Miałam przyjemność ...

Rozwiń

Zwiń

Liczby odgrywają ważną rolę w naszym życiu. Dobitnie potwierdza to najnowszy thriller Sam Holland!

 To było niesamowite! Od prologu aż po epilog ta książka trzymała mnie w napięciu! Już dawno nie czytałam tak dobrze skonstruowanego thrillera! Autorka dołożyła wszelkich starań, by czytelnik poczuł strach i niepewność. By poznał zło, które wzięło górę nad człowieczeństwem. To genialny thriller, który jest obowiązkowy dla fanów gatunku!

„Dwadzieścia” to druga część cyklu Major Crimes. Nie czytałam pierwszej części i początkowo byłam pełna obaw, czy odnajdę się w akcji, która z rozdziału na rozdział rozwijała się w szybkim tempie. Przypuszczam, że znajomość pierwszej części jest pomocna w odbiorze, ale z drugiej strony jestem przykładem, że można, czytać „Dwadzieścia” nie znając fabuły „Echo Mana”.

„Dwadzieścia” to najlepszy thriller, jaki w tym roku czytałam. Piszę to z pełną świadomością, ponieważ wciąż czuję jego klimat i obezwładniający strach, który paraliżuje moje emocje. Zło czające się w człowieku i sposoby, by je okazać, są niesamowicie realnie przedstawione. Traumatyczna przeszłość, która bierze w posiadanie duszę małego chłopca  pcha go w otchłań zemsty. Pragnienie miłości i akceptacji, które staje się motorem napędowym zbrodni. Makabryczne opisy okaleczonych ciał, dzikie wysypisko śmieci, wszechobecna śmierć i wyścig z czasem. To wszystko tworzy wyjątkowo mroczny klimat, który nie tylko trzymał mnie w ciągłym napięciu, ale też zmuszał do przemyśleń na temat czarnej strony człowieczeństwa, która tak często ostatnio się uaktywnia.

 Lubię  mrożące krew w żyłach powieści, które nie pozwalają na szybkie odgadnięcie meritum zbrodni, które w pokrętny sposób krążą wokół sprawcy i mylą tropy, które nieustannie podsycają napięcie. Książka  Sam Holland posiada to wszystko! Doskonale skomponowane elementy thrillera i kryminału porywają czytelnika w wir toczących się wydarzeń. Tu nie ma czasu na wytchnienie: „Odliczanie się rozpoczęło. Kto umrze następny?”
Polecam!!!

Liczby odgrywają ważną rolę w naszym życiu. Dobitnie potwierdza to najnowszy thriller Sam Holland!

 To było niesamowite! Od prologu aż po epilog ta książka trzymała mnie w napięciu! Już dawno nie czytałam tak dobrze skonstruowanego thrillera! Autorka dołożyła wszelkich starań, by czytelni...

Rozwiń

Zwiń

Ta książka złamała mi serce. Gdy skończyłam ją czytać, zdałam sobie sprawę, że łzy spływają mi po policzkach. Poczułam smutek, ogromny żal i pustkę.

Katarzyna Majewska Ziemba zachwyciła mnie swoim debiutem „Cienie zostaną za nami”, który objęłam patronatem medialnym. Tak zaczęła się moja przygoda z wyjątkową Sagą kresową, która dzięki prostocie przekazu skradła moje serce. Losy bohaterów stały się dla mnie niesamowicie bliskie, a wydarzenia, których byli świadkami i które przeżyli, związały mnie z tą sagą nierozerwalnie. Dzisiaj ma premierę kolejna część cyklu. Tak bardzo na nią czekałam. Dostałam poruszającą historię rodziny, której przyszło się mierzyć z wojenną rzeczywistością.

„Na moście pożegnań”, to pełna bólu, cierpienia i determinacji podróż w przeszłość. Do czasów, kiedy nic nie było pewne, a wojenna zawierucha pozbawiała ludzi młodości, marzeń i życia. Nie przypuszczałam, że wydarzenia opisane w książce tak bardzo mnie poruszą. Wycisną łzy, ścisną serce i skłonią do głębokiej refleksji.

Losy bohaterów ściśle wiążą się z historycznymi wydarzeniami, które każdy z nas doskonale zna. Jednak nie one są w tej powieści kluczowe. Kanwę powieści stanowią mieszkańcy małej wioski, ich emocje, działania, determinacja, wybory. Janka, Stefania, Stach, Irena, Władek, to oni walczą na swój sposób z okupantem, to oni nie ustają w niesieniu pomocy, narażając własne życie. Nie jest to łatwe, gdy nie wiesz, kto jest sojusznikiem, a kto wrogiem. Represje ze strony okupantów niszczyły to, co w ludziach dobre. Dookoła panował strach, niepewność i spustoszenie.

Bardzo istotną rolę w tej książce odgrywają emocje. Na każdej stronie czuć je bardzo wyraźnie. Trudno nie brać ich sobie do serca i spokojnie czytać. Jest tu czas na łzy, odwagę, strach, determinację, miłość i żałobę. Uczucia bohaterów oplatają czytelnika swoją mocą i prowadzą go po trudnych ścieżkach wojennego życia.

Pani Katarzyna Majewska – Ziemba otworzyła serca czytelników i pozwoliła im dzielić troski bohaterów. Zrobiła to w ujmujący sposób, a jednocześnie tak prosty i bezpośredni. Udowodniła, że nie potrzeba patetycznych słów, by oddać realia panujące na Kresach w czasie okupacji. Autorka łączy fikcję literacką z prawdą i tworzy chwytającą za serce opowieść. Inspiruje się wydarzeniami historycznymi, ale sercem fabuły są bohaterowie. Ludzie z krwi i kości, których losy stają się bliskie czytelnikowi i o których trudno zapomnieć.

Nie potrafię wyrazić słowami wszystkich emocji, jakie towarzyszyły mi w trakcie lektury. Napiszę tylko, że warto je poczuć. Autorka celuje słowami prosto w serce, rani je, ale też zostawia miejsce na nadzieję.

Na Stefanię i Jankę czeka kolejny etap podróży przez zawiłe ścieżki życia. Jak będzie wyglądał? Tego dowiem się z kolejnej części, której premiery już nie mogę się doczekać.

Czytajcie, bo naprawdę warto!

Ta książka złamała mi serce. Gdy skończyłam ją czytać, zdałam sobie sprawę, że łzy spływają mi po policzkach. Poczułam smutek, ogromny żal i pustkę.

Katarzyna Majewska Ziemba zachwyciła mnie swoim debiutem „Cienie zostaną za nami”, który objęłam patronatem medialnym. Tak zaczęła się moja ...

Rozwiń

Zwiń

Mroczny i niepokojący kryminał kostiumowy, który powoduje uczucie smutku i niepokoju. Gęsta atmosfera, lustra i nauka, która napędza machinę zbrodni. Młody, ambitny inspektor, tajemnica, która nosi znamiona obsesji i Paryż, jakiego nie znamy. Wszystko otulone politycznymi nastrojami, które po rewolucji lipcowej dominują wśród francuskich warstw społecznych. Brzmi dobrze, prawda?

Niewątpliwie jest to ciekawa i pobudzająca wyobraźnię lektura. Ma w sobie to „coś”, co przyciąga i powoduje, że ciekawość napędza do czytania. Ja musiałam poświęcić chwilę i skupić się na tekście, by docenić walory tej powieści. Ponieważ rzadko czytam kryminały retro, to miałam problem z odnalezieniem się w innej epoce. Zabrakło mi dynamiki i czegoś, co trudno ubrać mi w słowa. Miałam nawet ochotę przerwać lekturę, ale wtedy dotarłam do zapisków Damiena, które mocno mnie zaintrygowały. Od tego momentu zatraciłam się w świecie przedstawionym przez autora. Poczułam ciarki na plecach, gdy przed oczami stawał mi obraz dziewiętnastowiecznego Paryża osnutego lepką mgłą, brudem i zbrodnią.

Muszę przyznać, że autor doskonale oddał realia epoki, rozwój nauk medycznych i chemii i oczywiście ich udział w zbrodni. To dość przerażające, gdy uświadomisz sobie, że postęp nie tylko ułatwia życie, ale też przyczynia się do jego utraty. Tło historyczne nadaje tej powieści realizmu i wysublimowanego smaku.

Na uwagę zasługuje również kreacja głównego bohatera. Valentin Verne, jest postacią złożoną i bardzo interesującą. Błyskotliwy inspektor policji to również zapalony student nauk medycznych, chemii i ezoterycznych zjawisk. Jego obsesja na punkcie Wikarego jest uzależniająca i tajemnicza. Jednak im więcej szczegółów poznajemy, tym, bardziej sytuacja staje się klarowna. Nie mogę powiedzieć, że go bezgranicznie polubiła, ale na pewno wzbudził moją ciekawość i sympatię.

Przeczytajcie i oceńcie sami. Ja mimo początkowych obiekcji dobrze spędziłam czas z tą książką. To było dla mnie coś nowego, intrygującego i nieprzewidywalnego. Udręczony i wciąż przerażony po rewolucyjnych zamieszkach Paryż czeka na ciebie...

Mroczny i niepokojący kryminał kostiumowy, który powoduje uczucie smutku i niepokoju. Gęsta atmosfera, lustra i nauka, która napędza machinę zbrodni. Młody, ambitny inspektor, tajemnica, która nosi znamiona obsesji i Paryż, jakiego nie znamy. Wszystko otulone politycznymi nastrojami, które...

Rozwiń

Zwiń