Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zapowiadała się ciekawie, tym bardziej, że obecnie temat pandemii nie jest nam obcy, jednak jak dla mnie okazała się ona całkowitym rozczarowaniem.

Pierwsza połowa książki wywoływała u mnie niepokój, czasem musiałam ją na chwilę odłożyć aby móc zabrać się za nią ponownie, niestety później okazało się, że im dalej w las, tym gorzej.

Jeżeli poszukujecie książki o tym jak ludzie radzą sobie w pandemii, jak walczą z przeciwnościami losu, być może sprzeciwiają się działaniom rządu, rodzice próbują dotrzeć do swoich dzieci wychowywanych od kilku lat w izolacji to nie sięgajcie po tę pozycję.

Cała historia jest napisana z perspektywy matki, która po prostu bytuje sobie w swoich dosłownie czterech ścianach i już ze wszystkim się poddała, z wychowywaniem, z rozwojem, z małżeństwem, mimo iż siedzi bezpieczna w domu to tak naprawdę już dawno straciła samą siebie. Ciekawsze okazują się historie sprzed 4 lat, kiedy ten chaos dopiero się rozpoczynał, niż teraźniejsze wydarzenia, które jak dla mnie były całkowicie nielogiczne, a najbardziej rozczarowująca była postawa głównej bohaterki na zakończenie.

Książka zapowiadała się ciekawie, tym bardziej, że obecnie temat pandemii nie jest nam obcy, jednak jak dla mnie okazała się ona całkowitym rozczarowaniem.

Pierwsza połowa książki wywoływała u mnie niepokój, czasem musiałam ją na chwilę odłożyć aby móc zabrać się za nią ponownie, niestety później okazało się, że im dalej w las, tym gorzej.

Jeżeli poszukujecie książki o...

Historia ogólnie jest bardzo przyjemna, sama intryga też ma jakiś sens i wydaj się pomysłowa. Natomiast największy problem tej części polega na tym, że samej Sakury jest naprawdę bardzo mało. W porównaniu z Tajemną historią Kakashiego, Shikamaru, czy Itachiego, to ta Sakury jest najmniej obdarzona tytułową bohaterką.

Historia ogólnie jest bardzo przyjemna, sama intryga też ma jakiś sens i wydaj się pomysłowa. Natomiast największy problem tej części polega na tym, że samej Sakury jest naprawdę bardzo mało. W porównaniu z Tajemną historią Kakashiego, Shikamaru, czy Itachiego, to ta Sakury jest najmniej obdarzona tytułową bohaterką.

Pomimo trudów z dokończeniem pierwszej książki, zabrałam się za kolejną część (tylko dlatego, że dostałam całą trylogię w prezencie) i jestem pozytywnie zaskoczona.

Drugi tom sagi Kruczych pierścieni jest zdecydowanie lepszy od części pierwszej. Oczywiście i ta książka nie uniknęła błędów, czy niezbyt dobrych rozwiązań. Za główny minus tej książki uważam umieszczenie Hirki w naszej rzeczywistości. Postawa Hirki i to jak postrzega "naszą rzeczywistość" jest jednoznacznie krytyczna. Rozumiem, że całkowicie naturalne jest, że go nie pojmuje, tej technologii, zasad , ale dla niej wszystko tutaj było złe. Jedzenie, przyroda, rośliny, szpitale, dźwięki, a nawet forma pochówku itp. Ten etap był denerwujący i w dalszej części również mnie trochę irytowało przypominanie, jak to jej to wszystko przeszkadza i jej się nie podoba.
Za kolejny minus uważam końcową postawę Hirki do decyzji Rimego. Nie jestem w stanie tego pojąć i nijak nie jestem w stanie uwierzyć w takie "poczucie sprawiedliwości" i "ochronę wszelkiego życia".

Natomiast za wielki plus tej części uważam porzucenie przez autorkę przeciągającego. Bezsensownego. Całkowicie niepotrzebnego. Przeciągania. Wydłużania swojego dzieła. Aby nadać mu. Wydźwięk filozoficzny. Może romantyczny. Lub eteryczny.

Podsumowując, jeżeli ktoś przebrnął przez pierwszą część do końca, to śmiało może sięgać po następną, bo jest lepiej.

Pomimo trudów z dokończeniem pierwszej książki, zabrałam się za kolejną część (tylko dlatego, że dostałam całą trylogię w prezencie) i jestem pozytywnie zaskoczona.

Drugi tom sagi Kruczych pierścieni jest zdecydowanie lepszy od części pierwszej. Oczywiście i ta książka nie uniknęła błędów, czy niezbyt dobrych rozwiązań. Za główny minus tej książki uważam umieszczenie Hirki...