Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo solidny kryminał. Lubię takie: blisko życia, bez nierealnych fajerwerków, z dobrym researchem, niezłym stylem, fajną główną bohaterką - taką "normalną" (jakkolwiek to brzmi, u mnie komplement). Duże brawa za lokalne smaczki - w Rzeszowie byłem dwa razy na krótko, ale sadzę, że lokalne klimaty oddane zostały wiernie. Nawiasem to dobry dowód, że jak najwierniejsze trzymanie się rzeczywistości, to zawsze w książce wartość dodana. Dla mnie lektura warta polecenia. Brawo pani Anno! Dodam, że jestem już po lekturze drugiego tomu Żywiołów i jak mnie natchnie, pewnie też skrobnę parę słów (a może na sam koniec cyklu?), ale już teraz powiem: zawiedziony nie jestem, wręcz przeciwnie.

Bardzo solidny kryminał. Lubię takie: blisko życia, bez nierealnych fajerwerków, z dobrym researchem, niezłym stylem, fajną główną bohaterką - taką "normalną" (jakkolwiek to brzmi, u mnie komplement). Duże brawa za lokalne smaczki - w Rzeszowie byłem dwa razy na krótko, ale sadzę, że lokalne klimaty oddane zostały wiernie. Nawiasem to dobry dowód, że jak najwierniejsze ...

To moja druga recenzja książek pani Janiszewskiej. Piszę ją nie dlatego, że jestem jakoś specjalnie zachwycony Amokiem, ale uznałem, chcąc być wewnętrznie ok, że należy się ona autorce po mojej pierwszej, niezbyt pochlebnej opinii. Pierwsza recenzja dotyczyła Wrzasku (to pierwsza część trylogii, Amok jest trzecią) i nie odszczekuję jej wcale, ale... No właśnie po zakończeniu Amoku (wcześniej Wrzasku i Histerii) dostrzegam i doceniam progres, jaki poczyniła autorka. Nie wiem, jakie okresy czasu dzielą poszczególne pozycje (nie sprawdzałem tego bo i po co), ale mam wrażenie, że zupełnie inna pani Izabela zabierała się do tej trylogii, a inna pani Izabela ją kończyła. Oczywiście nie w sensie, że ktoś inny, ale w znaczeniu, że bardziej dojrzała, świadoma słowa i z lepszym warsztatem. Muszę przyznać, że to niezwykle ciekawe czytelnicze doświadczenie. Nie piszę, że klęknąłem przed Amokiem, bo... nie klęknąłem. To nie jest arcydzieło, chyba nawet jeszcze nie rzemiosło wysokiej próby, ale solidne rzemiosło już tak. Tak mnie zafascynował ten zaobserwowany przeze mnie pisarski rozwój, że z ciekawością sięgnę po jakąś kolejną pozycję. Zobaczymy, czy proces trwa... Pozdrawiam książkowych nałogowców :)

To moja druga recenzja książek pani Janiszewskiej. Piszę ją nie dlatego, że jestem jakoś specjalnie zachwycony Amokiem, ale uznałem, chcąc być wewnętrznie ok, że należy się ona autorce po mojej pierwszej, niezbyt pochlebnej opinii. Pierwsza recenzja dotyczyła Wrzasku (to pierwsza część trylogii, Amok jest trzecią) i nie odszczekuję jej wcale, ale... No właśnie po...

Czytam, jeszcze nie skończyłem (jestem w 3/4 książki), ale już teraz mogę stanowczo powiedzieć, że nie rozumiem tego 7,1 na Lubimy Czytać (stan na dzisiaj) dla tej książki. Kryminalny debiut roku???? Obie wiodące postaci są tak przerysowane, że po prostu groteskowe, a dotychczasowa fabuła, cóż, naiwna taka. Niewiele to ma wspólnego z rzeczywistością i wygląda mi to na miszmasz z iluś tam przeczytanych przez autorkę kryminałów, może nawet i nie tych najgorszych, ale jakoś adaptacja podpatrzonych w nich wątków niezbyt fortunna. Najbardziej, póki co, bawi mnie wątek pani Emilii. No i oczywiście wizyta głównej bohaterki u pewnego psychopaty w szpitalu - toż to prawdziwy pisarski majstersztyk. Ale żeby nie było - doczytam do końca, lecz odszczekiwania obecnej opinii raczej nie przewiduję

Czytam, jeszcze nie skończyłem (jestem w 3/4 książki), ale już teraz mogę stanowczo powiedzieć, że nie rozumiem tego 7,1 na Lubimy Czytać (stan na dzisiaj) dla tej książki. Kryminalny debiut roku???? Obie wiodące postaci są tak przerysowane, że po prostu groteskowe, a dotychczasowa fabuła, cóż, naiwna taka. Niewiele to ma wspólnego z rzeczywistością i wygląda mi to na...