Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie chce miłości, która pochodzi od czarów. jeśli nie mogę go dostać bez nich, to znaczy, że jestem zbyt słaba, nie warta go.

Nie chce miłości, która pochodzi od czarów. jeśli nie mogę go dostać bez nich, to znaczy, że jestem zbyt słaba, nie warta go.

Ja postrzegam Szatana jako bardzo użyteczny wynalazek ludzi. Dobrze jest mieć kogo obarczyć winą za swoje zatajone złe uczynki. Nikt nie wie, ile z wiary w diabła jest wymysłem księży, by mogli umocnić swą władzę nad ludźmi.

Ja postrzegam Szatana jako bardzo użyteczny wynalazek ludzi. Dobrze jest mieć kogo obarczyć winą za swoje zatajone złe uczynki. Nikt nie wie, ile z wiary w diabła jest wymysłem księży, by mogli umocnić swą władzę nad ludźmi.

-Silje tańcy! - krzyknęła Sol. Tengel odwrócił się do dziewczynki. -Co ty opowiadasz? Silje tańczy? -Silje i Sol tańczą dookoła, o tak! I śpiewają "Tengel psyjdzie, Tengel psyjdzie!" -Pleciuga - mruknęła Silje. Sol zakończyła demonstrowanie tańca. -A Silje płace. W łóżku. Tengel spoważniał. -Naprawdę, Silje? -Nie, ona przesadza. Nie słuchaj jej! Nagle Sol przypomniała sobie, że ma jeszcze jedną rzecz do opowiedzenia. -Silje mnie zbiła! - W jej oczach lśniła żądza sensacji. -Tak, tak. Słyszałem o pewnej młodej damie, która rozsypała rozżarzone węgle po podłodze. Sądzę, że Silje nie biła tak mocno.

-Silje tańcy! - krzyknęła Sol. Tengel odwrócił się do dziewczynki. -Co ty opowiadasz? Silje tańczy? -Silje i Sol tańczą dookoła, o tak! I śpiewają "Tengel psyjdzie, Tengel psyjdzie!" -Pleciuga - mruknęła Silje. Sol zakończyła demonstrowanie tańca. -A Silje płace. W łóżku. Tengel spoważniał. -Naprawdę, Silje? -Nie, ona przesadza. Nie słuchaj jej! Nagle Sol przypomniała sobie, że...

- Ale czemu nie może być tak, żeby wspomnienia miał każdy? Czy nie byłoby trochę lżej, gdyby można było się podzielić wspomnieniami? Gdyby każdy wziął część, nie musielibyśmy dźwigać tego ciężaru sami.

- Ale czemu nie może być tak, żeby wspomnienia miał każdy? Czy nie byłoby trochę lżej, gdyby można było się podzielić wspomnieniami? Gdyby każdy wziął część, nie musielibyśmy dźwigać tego ciężaru sami.

- Nie zamierzam dziękować bogu za to, że zostaliśmy ocaleni - szepnęła. - Dlaczego? - Nigdy nie mogłam zrozumieć ludzi, którzy jako jedyni wyszli cało z opresji. Zwykle mówią tak: Opatrzność czuwała nade mną. Bogu niech będą dzięki! A ci, którzy zginęli? Uważam, że nie można być tak samolubnym, by sądzić, że pozostawieni przy życiu są więcej warci niż ci, którzy zginęli.

- Nie zamierzam dziękować bogu za to, że zostaliśmy ocaleni - szepnęła. - Dlaczego? - Nigdy nie mogłam zrozumieć ludzi, którzy jako jedyni wyszli cało z opresji. Zwykle mówią tak: Opatrzność czuwała nade mną. Bogu niech będą dzięki! A ci, którzy zginęli? Uważam, że nie można być tak samolubnym, by sądzić, że pozostawieni przy życiu są więcej warci niż ci, którzy zginęli.

-[...] Dałaś mi nową siłę, bym mógł to wszystko znieść. - Ale czy przez to będzie ci łatwiej? - Nie - odparł cicho. - Mnie też nie.

-[...] Dałaś mi nową siłę, bym mógł to wszystko znieść. - Ale czy przez to będzie ci łatwiej? - Nie - odparł cicho. - Mnie też nie.