Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po zakończeniu studiów Ewa wraz ze swoimi znajomymi wybiera się do Augustowa, gdzie poznaje Marcina. Przypadkowo wylana kawa staje się początkiem emocjonującej relacji. Ewa i Marcin spędzają razem niemal każdą chwilę… Tak się dzieje do momentu, kiedy mężczyzna otrzymuje w środku nocy telefon o złym stanie zdrowia swojego ojca. Nie mając czasu na wyjaśnienia zostawia ukochanej list, w którym podaje powodów swojego pilnego wyjazdu wraz z numerem telefonu. Jednak list nigdy nie dociera do rąk Ewy… Przez to oboje są przekonani, że zostali oszukani przez tę drugą osobę. Jednak ciągle o sobie myślą i wbrew wszystkiemu starają się nawzajem odszukać…
Moje pierwsze spotkanie z autorką Mazurskiej opowieści było udane, ale tylko w połowie. Co najdziwniejsze nic na taki obrót sprawy nie wskazywało, bo oceny na portalach książkowych Twoim śladem miała raczej dobre. Większość czytelników było tą książką zachwycona. Mi natomiast pewne elementy, które były częścią składową Twoim śladem, przeszkadzały by cieszyć się nią w stu procentach. Co mam na myśli? Przede wszystkim w życiu bohaterów było za dużo dramatów. Nie mam nic przeciwko trudnościom w życiu przedstawianych przez autorów postaci, które urozmaicają fabułę, ale tutaj było tego za dużo. A co za dużo to niezdrowo. Co chwilę miłość Ewy i Marcina była poddawana kolejnym próbom. Nie podobało mi się ciągłe porównywanie przez Marcina nowej miłości- Ewy i jego byłej partnerki- Gosi. Nie rozumiałam, do czego miało to prowadzić… Denerwował mnie też wątek ,,przyjaciółki’’ Ewy, Hani. Szczerze powiedziawszy nie chciałabym mieć takiej przyjaciółki. Nie oszukujmy się, nie wszystko można usprawiedliwić rodzinnymi problemami.
Na szczęście w książce znalazło się też kilka elementów, które nieco łagodziły wady. Do zalet tej książki mogę zaliczyć lekkie pióro autorki. Muszę też przyznać, że autorka starała się by czytelnik za bardzo się nie nudził. Przy okazji zaciekawiły mnie wątki, które w moim przekonaniu zostaną rozwinięte lepiej w drugiej części cyklu.
Twoim śladem to książka o przyjaźni i miłości, która potrafi pokonać wszystkie przeszkody. Zapewniam, że z niniejszą książką nie da się nudzić, bo autorka zapewniła nam wiele atrakcji.

Po zakończeniu studiów Ewa wraz ze swoimi znajomymi wybiera się do Augustowa, gdzie poznaje Marcina. Przypadkowo wylana kawa staje się początkiem emocjonującej relacji. Ewa i Marcin spędzają razem niemal każdą chwilę… Tak się dzieje do momentu, kiedy mężczyzna otrzymuje w środku nocy telef...

Rozwiń

Zwiń

Roksana nieszczególnie przepada za swoim mężem. Nie szanuje go i zrzuca na niego winę za brak potomstwa. By urozmaicić sobie życie wikła się w romans, który komplikuje jej życie.
Sabina i Krystian dziesięć lat temu zaliczyli wpadkę. Pobrali się, ale każde z małżonków żyje własnym życiem. Ich zachowanie ma negatywny wpływ na ich syna, Oskara.
Dominik marzy o dużej rodzinie. Niestety jego żona nie jest zachwycona perspektywą zostania mamą. Gdy okazuje się, że jest w ciąży, ich małżeństwo zaczyna przeżywać spory kryzys.
Lena i Michał nie chcą mieć dzieci. Uważają, że potomstwo nie jest im do szczęścia potrzebne. Ku ich rozpaczy, najbliższa rodzina naciska na nich by jak najszybciej zafundowali sobie bobasa. Nie potrafią zrozumieć, że małżeństwo ma całkiem inne priorytety.
Dziecko to nie zabawka. Gdy przyjdzie na świat nie da złożyć się reklamacji, kiedy nie będzie spełniać naszych wymagań. Rodzicielstwo to nie zabawa. Jeśli już ktoś zdecyduje się zostać rodzicem musi wziąć odpowiedzialność za istotę, którą powołał na świat. Jednak nie każdy nadaje się na rodzica… Nie każdy też chce być rodzicem. Czy jest to przejaw egoizmu? Nie. Po prostu nie czuje powołania do bycia rodzicem. Niestety nie każdy potrafi to zrozumieć. Niektórzy starają się naciskać pary na posiadanie potomstwa. Jednak czy to słuszne postępowanie? W moim przekonaniu nie przyniesie ono niczego dobrego. Przekonali się o tym niektórzy bohaterowie Świadomego wyboru…
Kiedy przeczyta się tę książkę nie od raz przejdzie się do porządku dziennego. Śledząc losy poszczególnych bohaterów nas umysł pracuje na pełnych obrotach. Analizuje poszczególne sceny. Stara się zrozumieć motywy bohaterów, których obserwujemy a na podstawie własnych doświadczeń i światopoglądu próbuje zająć konkretne stanowisko. Przez to, gdy tylko dotrzemy do ostatniego zdania w naszej głowie będzie panował chaos. Będziemy czuli, że musimy jeszcze raz wszystko dokładnie przeanalizować i poukładać w swojej głowie to z czymś się spotkaliśmy. Ja tak miałam. Od przeczytania tej książki minęło już kilka dni a ja wciąż analizuję postawy poszczególnych postaci. Jednak jedno wiem na pewno…
Świadomy wybór to prawdziwa lekcja życia. Pozwoliła mi innymi oczami spojrzeć na problemy, z którymi borykali się bohaterowie i zrozumieć, że nie wszystko jest tak proste jakby się wydawało. Bez lukru, z całą brutalnością pokazała, że prawdziwe życie różni się od reklamy akcesoriów dla dzieci, w których rodzice zawsze tryskają radością. Rodzicielstwo to ciężki kawałek chleba. Wyprowadzenie małego człowieka ,,na ludzi’’ wcale nie jest takie proste i nie każdy marzy tego spróbować.
Świadomy wybór to książka prawdziwa do bólu. W moim przekonaniu ważna i odważna. Opowiada o wielu dylematach i dramatach wielu par mieszkających zapewne na całym świecie. To opowieść o niezrozumieniu, ciągłej walce z oczekiwaniami bliskich oraz o konflikcie serca i rozumu. Świadomy wybór to głos wielu, który powinien zostać wysłuchany.

Roksana nieszczególnie przepada za swoim mężem. Nie szanuje go i zrzuca na niego winę za brak potomstwa. By urozmaicić sobie życie wikła się w romans, który komplikuje jej życie.
Sabina i Krystian dziesięć lat temu zaliczyli wpadkę. Pobrali się, ale każde z małżonków żyje własnym życiem. ...

Rozwiń

Zwiń

Z badań przeprowadzonych przez WHO w 2017 roku w 22 krajach wynika, że ok. 7,2 ludzi prawdopodobnie doświadczy w którymś momencie fobii społecznej. Dowiedziono również, że pewne fobie pojawiają się częściej u dzieci niż dorosłych. Ponadto kobiety są dwukrotnie bardziej narażone na wystąpienie fobii niż mężczyźni. Tyle dane… Jedno jest pewne… Świat jest pełny różnorakich fobii i manii. Te nie są wcale żartem, ale smutną codziennością wielu ludzi.
Lęk jest nieodłączną częścią ludzkiego życia. Każdy się czegoś boi i tylko głupiec udaje, że jego to nie dotyczy. Z jeden strony jest strach przed zrobieniem czegoś, co mogłoby skończyć się dla nas tragicznie. Z drugiej strony lęk przed ,,czymś’’ obniża nasz komfort życia. Sprawia, że często rezygnujemy z jakiś aktywności ze strachu, że będziemy mieli styczność ze źródłem naszych lęków.
Autorka niniejszej pozycji w sposób alfabetyczny przedstawiła nam różnorakie fobie (oraz manie), które są nieustannym źródłem naszego stresu a ten jak wiadomo wpływa niekorzystnie na nasze zdrowie fizyczne i psychiczne oraz niejednokrotnie na nasze relacje z innymi ludźmi. Na świecie istnieją różnorakie fobie oraz manie i wciąż ich przybywa. Można się bać praktycznie wszystkiego, chociaż miałam nieodparte wrażenie, że kilka z wymienionych ,,fobii’’ znalazły się z powodu politycznej poprawności i tak naprawdę żadnymi fobiami nie są. Nieco to krzywdzące….
Fobie i manie. Historia świata w 99 obsesjach to książka, która nie jeden raz zaskoczy czytającego. Z pewnością o wielu wymienionych fobiach czy maniach raczej się nie miało szansy usłyszeć wcześniej. Autorka przytoczyła kilka przykładów fobii i manii, które m.in. odcisnęły swe piętno na historii świata. Nie skupiała się tylko na osobach mało znanych, ale dzięki książce poznaliśmy fobie i manie osób z pierwszych stron gazet. Dodatkowo starała się odpowiedzieć na pytanie o źródło wszelakich fobii i manii, które nawiedzają ludzi. Czy znalazła odpowiedz? Nie powiem, ale serdecznie polecam tę książkę.

Z badań przeprowadzonych przez WHO w 2017 roku w 22 krajach wynika, że ok. 7,2 ludzi prawdopodobnie doświadczy w którymś momencie fobii społecznej. Dowiedziono również, że pewne fobie pojawiają się częściej u dzieci niż dorosłych. Ponadto kobiety są dwukrotnie bardziej narażone na wystąpi...

Rozwiń

Zwiń

Rok 1944. Zbliża się moment wybuchu powstania warszawskiego. Żołnierze przybyli z XXI w., którzy zdecydowali się pozostać na terenie okupowanego kraju szykują się do wzięcia udziały w powstaniu. Tymczasem ze Stanów Zjednoczonych przybywa kapitan Grobicki wraz z towarzyszami by odzyskać urządzenie mogące pomóc im wrócić do czasów, z których pochodzą. Niestety nie wszystko idzie tak jak to sobie wcześniej zaplanowali. W pewnym momencie drogi Grobiekiego i jego towarzyszy przecinają się z ich kolegami, który kilka lat temu postanowili włączyć się czynnie w walką z okupantem.
To była najbardziej wyczekiwana przeze mnie część cyklu www. Nie mogłam doczekać się aż przekonam się jak bardzo żołnierze przybyli z XXI wieku odmienią losy powstania warszawskiego. Wiedziałam, że to zrobią, bo niektórzy walczyli z okupantem przez całą okupację. Wiedziałam, że użyją do tego broni, która przybyła z nimi z przyszłości. Zapowiadało się, że będzie niezwykle ciekawie, ale to, z czym się spotkałam przerosło moje oczekiwania. Autor zapewnił mi wiele emocji. Z zapartym tchem śledziłam wartką akcję, w której autor nie szczędził licznych niespodzianek. Nie raz zastanawiałam się czy głównym bohaterom uda się wyjść cało z kolejnej groźniej sytuacji. A tych nie brakowało…
www.1944.waw.pl to historia charakteryzująca się dynamicznie rozwijającą się fabułą i licznymi zwrotami akcji. Tym razem czytelnik ma szansę towarzyszyć bohaterom przybyłym z XXI w. w walkach w trakcie powstania warszawskiego. Z przyjemnością zauważyłam polskie sukcesy na tym polu, które sprawiły, że zwycięstwo strony niemieckiej nie było wcale takie pewne. W środku lektury znalazłam dobrze skrojoną intrygę i kilka momentów, które chwytały za serce. W moim przekonaniu www.1944.waw.pl to najlepsza część cyklu.

Rok 1944. Zbliża się moment wybuchu powstania warszawskiego. Żołnierze przybyli z XXI w., którzy zdecydowali się pozostać na terenie okupowanego kraju szykują się do wzięcia udziały w powstaniu. Tymczasem ze Stanów Zjednoczonych przybywa kapitan Grobicki wraz z towarzyszami by odzyskać urz...

Rozwiń

Zwiń

Jaki będzie świat za parę lat? Czy w ogóle będzie istniał? Jacy będą ludzie? Nasza rzeczywistość zmienia się niczym w kalejdoskopie. Z jednej strony szaleńcy są gotowi popchnąć ludzkość na krawędź kolejnej wojny światowej. Inni próbują na nowo zdefiniować definicję człowieka. Wbrew postępowi technicznemu świat cofa się a ludzie w coraz większym stopniu są niewolnikami konsumpcji, techniki, mediów społecznościowych oraz pogonią za własną wygodą i przyjemnością. Coraz częściej rezygnują z krytycznego myślenia i pozwalają sobą manipulować.
Świat robi się coraz dziwniejszy a przez to rozumiem go coraz mniej. Ludzie robią się coraz dziwniejsi. Stają się coraz bardziej zapatrzeni w siebie. Coraz częściej przestają używać swojego rozumu a przez to dają sobą manipulować. Robią to dla wygody. Albo prestiżu.
Lub też profitów.
Tyrania postępu to mocna lektura. Otwiera oczy na wiele ważnych kwestii. W każdym z rozdziałów, autorzy, którzy zdecydowali się być częścią tego projektu, starali się przeanalizować otaczającą nas rzeczywistość i zrozumieć, dokąd zmierza nasz świat. Zapewne wiele osób weźmie tę książkę na swoje celowniki. Będą starali się umniejszyć jej wartość i zmieszać z błotem autorów, którzy ją współtworzyli. Jednak w moim przekonaniu to wartościowa lektura. Faktem jest, że jest trudna w odbiorze a przez to czyta się ją woli. Jednakże stara się pobudzić czytelnika do użycia własnego rozumu. Pozwala zrozumieć wiele mechanizmów, które sterują współczesnym światem. Nie żałuję, że po nią sięgnęłam. Żałuję tylko, że zrobiłam to tak późno.

Jaki będzie świat za parę lat? Czy w ogóle będzie istniał? Jacy będą ludzie? Nasza rzeczywistość zmienia się niczym w kalejdoskopie. Z jednej strony szaleńcy są gotowi popchnąć ludzkość na krawędź kolejnej wojny światowej. Inni próbują na nowo zdefiniować definicję człowieka. Wbrew postępo...

Rozwiń

Zwiń

Klaudia dzień w dzień przekłada tysiące zdjęć, jednak nigdy żadne z nich nie wzbudzało w niej większych emocji. Tak było do czasu aż z pozoru zwykła odbitka robi na niej piorunujące wrażenie. Wtedy dziewczyna wyrywa się z letargu. Jakby było tego mało decyduje się na szaloną podróż by odnaleźć miejsce, które zostało utrwalone na fotografii. Decyzja podjęta pod wpływem impulsu odmieniania życie Klaudii o sto osiemdziesiąt stopni.
Ktoś mógłby uznać, że autorkę poniosła fantazja i takie zbiegi okoliczności, jakich doświadczyła Klaudia nie istnieją. Nie ma się, czemu dziwić… Ludzie pragną widzieć jedynie spektakularne cuda a nie te małe, codzienne. Takie cuda, których katalizatorem była niepozorna fotografia były udziałem głównej bohaterki Róży z piór. Te (nie) zwykłe cuda na pierwszy rzut oka mogły wydawać się nic nieznaczące, ale pomogły wyrwać jej się z marazmu i odnaleźć siebie. Dzięki nim mogła powiedzieć, że w końcu jest szczęśliwa.
Róża z piór to wyjątkowa historia o poszukiwaniu siebie i swojej życiowej drogi. Pokazuje, że codziennie wokół nas dzieją się cuda mogące ubogacić nasze życie. Sztuką jest by je dostrzec. Róża z piór to lekka i przyjemna lektura, która bez najmniejszego problem skłoni czytelnika do życiowych refleksji. Z pewnością sięgając po nią nie poczujecie się zawiedzeni.

Klaudia dzień w dzień przekłada tysiące zdjęć, jednak nigdy żadne z nich nie wzbudzało w niej większych emocji. Tak było do czasu aż z pozoru zwykła odbitka robi na niej piorunujące wrażenie. Wtedy dziewczyna wyrywa się z letargu. Jakby było tego mało decyduje się na szaloną podróż by odna...

Rozwiń

Zwiń

Wolność jest jedną z największych wartości. Jest podstawą gwarantującą zachowanie godności i człowieczeństwa. To, dlatego powstańcy warszawscy pierwszego sierpnia 1994 sięgnęli po broń. Pragnęli wywalczyć wolność własnymi rękoma. Nawet za cenę swoje życia.
Niecały miesiąc temu przeżywaliśmy kolejną rocznicę wybuchu powstania warszawskiego. W całej Polsce a w szczególności w Warszawie odbywały się liczne uroczystości związane z tym dniem. Jak zwykle przy okazji kolejnej rocznicy rozgorzały dyskusje o sens wybuchu powstania… Tymczasem odpowiedz na to pytanie wcale nie jest łatwa. Łatwo mędrkować po fakcie ,mając wiedzę, jaką posiadamy prawie osiemdziesiąt lat od tamtych tragicznych wydarzeń.
Od lat sięgam po książki dotyczące powstania warszawskiego. Pragnę jak najwięcej dowiedzieć się o zrywie z 1944 roku. Każda kolejna książka pozwala mi zobaczyć pełniejszy obraz powstania warszawskiego. Jestem świadoma, że to, czego się o tym wydarzeniu dowiedziałam to tylko niewielki procent całej wiedzy. Niestety nie dowiemy się o nim wszystkiego, ale wiem, że warto zagłębiać się w ten temat. To było z jednym z powodów, dla którego sięgnęłam po Wolność 44. Jaką lekcję przynosi nam dziś powstanie warszawskie?.
Szczerze powiedziawszy byłam zaskoczona treścią książki Wolność 44. Jaką lekcję przynosi nam dziś Powstanie Warszawskie?. Tym razem autorka nie skupiła się stricte na wspomnieniach powstańców i cywili z 63 dni walk, ale zajęła się międzynarodowymi, politycznymi i psychologiczno-socjologicznymi aspektami powstania. To niecodzienne podejście do tematu powstania pozwoliło nam spojrzeć na zryw z 1944 roku z całkiem innej perspektywy i uświadomić sobie, że w historii nic nie jest czarno-białe.
Wolność 44. Jaką lekcję przynosi nam dziś Powstanie Warszawskie? zawiera w sobie wiele ciekawych i ważnych informacji, często pomijanych w innych opracowaniach. Autorka w obiektywny sposób starała się odpowiedzieć na pytanie o zasadność wybuchu walk w Warszawie, podejścia naszych ,,sojuszników’’ do powstania, szans na zwycięstwo oraz potencjalnych scenariuszy na wypadek innego przebiegu walk niż to miało miejsce.
Wolność 44. Jaką lekcję przynosi nam dziś Powstanie Warszawskie? to ogromna porcja faktów, która pozwoli lepiej zrozumieć tematem niełatwy dla naszych rodaków czas. Niniejsza pozycja książkowa bez wątpienia zasługuje na naszą uwagę.

Wolność jest jedną z największych wartości. Jest podstawą gwarantującą zachowanie godności i człowieczeństwa. To, dlatego powstańcy warszawscy pierwszego sierpnia 1994 sięgnęli po broń. Pragnęli wywalczyć wolność własnymi rękoma. Nawet za cenę swoje życia.
Niecały miesiąc temu przeżywal...

Rozwiń

Zwiń

Temat dzieci skrzywdzonych przez wojenną zawieruchę zawsze budzi wiele emocji. Wojenne doświadczenia chcąc nie chcąc odcisnęły na nich swój niezatarty ślad. Autorka przedstawia dzieje kilkorga dziecięcych ofiar zbrodniczego niemieckiego systemu, który w sposób przedmiotowy pragnął uczynić z nich wiernych poddanych III Rzeszy.
W środku niniejszej lektury opisano zręby organizacji Lebensborn, która w rabunkowy sposób traktowała dzieci podbitych narodów, w tym dzieci polskie. Nigdy nie zagłębiono się odpowiednio w jej działalność. Działania, które miały na celu zawłaszczenie, ,,odpowiednich’’ dzieci nie zostały nigdy rozliczone w taki sposób w jaki być powinny. Przez wiele lat na działalność Lebensbornu zapadła zasłona milczenia…
Nie wszystkie kwestie związane z okupacją zostały zbadane i wyjaśnione. Powody ku temu są różne m.in. braki w materiałach źródłowych i niechęć pewnych grup do roztrząsania przeszłości. Jednym z tematów, które są niechętnie poruszane jest istnienie organizacji Lebensborn. Różne były losy polskich dzieci, które zostały wprzężone w zbrodniczą machinę organizacji, która miała za zadanie uczynienie z nich lojalnych Niemców. I niestety nie wszystkie dzieci, które zostały zrabowane, powróciły po wojnie do swoich rodzin. O niektórych słuch zaginął. Praktycznie nikt z winnych tej sytuacji nie poniósł kary adekwatnej do swoich czynów. Ba! Niektórzy chcieliby by o istnieniu Lebensbornu zapomnieć. Jednak nie można tego uczynić. Trzeba głośno mówić o niemieckich zbrodniach dokonanych na polskim narodzie. Nie ma można zapomnieć o dramacie polskich dzieci.
Ważnym głosem w tej sprawie jest książka Skradziona tożsamość. Polskie dzieci w rękach nazistów. Autorka przedstawiając historie kilkorga bohaterów pozbawia czytelnika złudzeń, co do idei Lebensbornu. Ich historie mogą wydawać się z początku wytworem wybujałej wyobraźni. A jednak to brutalna prawda. Losy, które zostały przedstawione w książce, ponad siedemdziesiąt lat temu były okrutną rzeczywistością. Nie sposób przejść obok nich obojętnie. Nie sposób wyobrazić sobie tego, co mogli czuć w chwili, gdy zostali oderwani od rodzin i wywiezieni w nieznane. Nie sposób wyobrazić sobie, jaki wpływ na ich dalsze życie miały próby germanizacji.
Skradziona tożsamość. Polskie dzieci w rękach nazistów to świadectwo czasów, w których ludzie w imię chorej ideologii byli zdolni do największych zbrodni. Z pewnością niektórym książka może wydawać się fikcją, ale zapewniam, że historie przedstawione w środku wydarzyły się naprawdę. Może niniejsza książka nie należy do najłatwiejszych lektur, ale jest warta by się z nią zapoznać.

Temat dzieci skrzywdzonych przez wojenną zawieruchę zawsze budzi wiele emocji. Wojenne doświadczenia chcąc nie chcąc odcisnęły na nich swój niezatarty ślad. Autorka przedstawia dzieje kilkorga dziecięcych ofiar zbrodniczego niemieckiego systemu, który w sposób przedmiotowy pragnął uczynić...

Rozwiń

Zwiń

Wojna pozostała tylko złym wspomnieniem. Do zrujnowanej Warszawy wracają ludzie, którym udało się przeżyć pięć lat brutalnej niemieckiej okupacji i powstanie. Wiedzą, że nic już nie będzie takie samo. Wiedzą, że będą musieli od nowa budować swoje życie. Jedną z rodzin, która powróciła do morza warszawskich ruin są Patyczakowie. Ich dom cudem ocalał. Ojciec niemal natychmiast wraca do pracy w szpitalu. Matka znajduje pracę, jako dziennikarka. Starsza z córek, Tereska pomaga odgruzowywać politechnikę, marząc o odzyskaniu swojego ukochanego. Najlepiej z całej rodziny radzi sobie młodsza z córek, Mirka, która przejawia prawdziwą smykałkę do handlu. To ona przejawia dość odwagi i siły by udowodnić, że najważniejsze to przeżyć i żyć dalej…
W momencie ukończenia drugiej wojny światowej, stolica Polski była miastem ruin. Okupacja a szczególnie powstanie odcisnęły na niej swój ślad. A jednak do miasta, gdzie na każdym kroku było widać ślady po wydarzeniach sprzed kilku miesięcy, wbrew logice i zdrowemu rozsądkowi wracało coraz więcej mieszkańców. Nie wiedzieli, czego mogą się spodziewać na miejscu, ale serce podpowiadało im, że w Warszawie jest ich domem. W takiej sytuacji była rodzina Patyczaków. Mieli szczęście, bo wojnę przeżyli wszyscy członkowie rodziny. Dodatkowo po powrocie okazało się, że ich dom jest w nienajgorszym stanie. Mieli gdzie mieszkać i za co żyć. Mogli uważać się za wybrańców losu. A jednak nic już nie było takie samo jak kiedyś… Cała rodzina musiała nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości.
Najważniejsze to przeżyć to książka o trudnych powrotach i nowych początkach budowanych na gruzach starego życia. Autorce udało się odmalować niezwykle drobiazgowo i realistycznie klimat powojennej Warszawy. Na przykładzie Patyczaków pokazała trudny codzienności warszawskich rodzin, które postanowiły wrócić do zniszczonego miasta. Jak pokazuje książka, trzeba było wiele samozaparcia by zostać w stolicy pośród gruzów i trupów, które zaścielały połacie niepokornego miasta. Najważniejsze to przeżyć to książka o nadziei i pragnieniu normalności pośród beznadziei i nienormalności. Dzięki niej możemy zobaczyć drogę, jaką przeszła nasza stolica od morza ruin do miasta, którego nie musimy się wstydzić.

Wojna pozostała tylko złym wspomnieniem. Do zrujnowanej Warszawy wracają ludzie, którym udało się przeżyć pięć lat brutalnej niemieckiej okupacji i powstanie. Wiedzą, że nic już nie będzie takie samo. Wiedzą, że będą musieli od nowa budować swoje życie. Jedną z rodzin, która powróciła do m...

Rozwiń

Zwiń

Jill Chang jest ekstremalną introwertyczką. Pomimo tego jest prawdziwą bizneswoman i kobietą sukcesu. Na swoim przykładzie pokazuje, że osoby skryte i wrażliwe mają w sobie ogromny potencjał. Empatia, skupienie, zdolności analityczne, umiejętność słuchania i wzbudzanie zaufania- oto niektóre zalety, które mogą rozwijać w relacjach zawodowych. Autorka podpowiada jak introwertyk powinien ćwiczyć sztukę komunikacji i radzić sobie w sytuacjach stresowych.
Jestem introwertyczką. Od małego nie lubiłam spędów, nawet rodzinnych. Jestem nieśmiała. Przez to w szkole na lekcjach nawet, jeśli coś wiedziałam to nie odezwałam się. A jak czegoś nie wiedziałam to wstydziłam się poprosić żeby zostało mi to wyjaśnione. Tak było do czasu aż poszłam na studia. Wtedy musiałam zacząć się odzywać na zajęciach, ale wciąż wiele moich introwertycznych cech było dla mnie obciążeniem. Nieco inaczej spojrzałam na nie czytając Moc ciszy. O sekretnej sile introwertyków. Wtedy zrozumiałam, że wady można przekuć w zalety. Ta książka dała prostą receptę by odnieść sukces będąc jednocześnie introwertykiem. Autorka na własnych życiowych doświadczeniach opowiada, w jaki sposób starała się przekuć swoje introwertyczne cechy w sukces. I chociaż książka odnosi się raczej do sukcesu w biznesie, myślę, że jej porady możemy użyć także w innych dziedzinach.
Warto jeszcze zauważyć, że po Moc ciszy. O sekretnej sile introwertyków mogą sięgnąć nie tylko introwertycy, ale także ekstrawertycy. Ona pozwoli lepiej zrozumieć osoby o introwertycznym typie osobowości. Dzięki temu praca z nimi może przynieść jeszcze lepsze owoce. A introwertycy? Ci, dzięki książce lepiej zrozumieją siebie i swoje zalety, które czasami wydają się wadami.

Jill Chang jest ekstremalną introwertyczką. Pomimo tego jest prawdziwą bizneswoman i kobietą sukcesu. Na swoim przykładzie pokazuje, że osoby skryte i wrażliwe mają w sobie ogromny potencjał. Empatia, skupienie, zdolności analityczne, umiejętność słuchania i wzbudzanie zaufania- oto niektó...

Rozwiń

Zwiń