Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okazuje się, że już w 2017 roku powstała pozycja, która świadczy nie tylko o tym, że coraz więcej ludzi zauważa, że ze sposobem i podejściem do życia wielu współczesnych chrześcijan „coś jest nie tak”, ale też proponuje sposoby rozwiązania tego problemu poprzez stworzenie swego rodzaju kontrkultury polegającej, w pewnym sensie, na „powrocie do źródeł” chrześcijańskiego życia. Nie będąc świadom istnienia tej książki miałem odczucia i spostrzeżenia, których wiele Autor umiejętnie ubrał w słowa i przelał na karty papieru - czy normalnym jest, że dziś gdy ktoś powie „jestem katolikiem” jedyne czego będziemy pewni po takiej deklaracji, to to, że ta osoba jest ochrzczona i (być może) pojawia się co niedzielę w kościele?

Tytuł nawiązuje do osoby św. Benedykta, który zdaniem Autora (i nie tylko) żył w czasach nam podobnych (VI wiek) i zaczerpnięty jest z książki szkockiego filozofa Alasdaire MacIntyre-a „Dziedzictwo Cnoty” gdzie dzisiejszy chaos moralny porównany jest do dekadencji, która poprzedziła upadek Cesarstwa Rzymskiego. Wtedy swoją działalność rozpoczął św. Benedykt, a jego dzieło w postaci powołanych zgromadzeń zakonnych będących "arkami" wiary pomogło chrześcijaństwu przetrwać te trudne czasy. Autor, bynajmniej, nie proponuje by robić dokładnie to samo co św. Benedykt, a raczej dostosować sposoby radzenia sobie z tym problemem do otaczającej nas dziś rzeczywistości. Większą pracę do wykonania widzi w środowisku świeckich chrześcijan niż duchowieństwa - w różnych dziedzinach, m.in.: tworzenia zdrowej wspólnoty chrześcijańskiej, wychowania i edukacji swoich dzieci (homeschooling, edukacja klasyczna), wspierania przedsiębiorczości członków wspólnoty, radzenia sobie z problemami wynikłymi z rewolucji seksualnej i technologicznej (np. silne uzależnienie od techniki). Autor zauważa problemy zewnętrzne - jak atak kultury lewicowej na wartości chrześcijańskie jak i wewnętrzne, przykładowo coś co socjolodzy nazwali "moralistycznym deizmem terapeutycznym" (blisko terminów "dobroludzizm" i "katolicyzm kulturowy" z naszego podwórka) - czyli "papkowata pseudoreligia" wyznawana przez niemałą część społeczeństwa.

Można spotkać się z zarzutem wobec Autora o promowanie eskapizmu i zamykaniu się w gettach, ale są to zarzuty z gruntu nieprawdziwe i podejmowane przez ludzi, którzy książki albo nie przeczytali, albo nieuczciwych - z jakiegoś powodu chcących zachować istniejący stan rzeczy.

Nawet tutaj, w jednej z recenzji użytkownik "Przemysław Zyra" kłamie:
„Autor, który uciekł z Kościoła Chrystusowego (nie istotne dokąd) zachęca katolików i protestantów do zamykania się w gettach.”

(Kłamstwem jest też twierdzenie, że Autor "uciekł z kościoła" - jego historia opisana jest tu: https://youtu.be/l7WqFiFVsZA?t=41)

Garść cytatów przeczących tym kalumniom:
"Atak jest najlepszą obroną. Trzeba atakować", stwierdził brat Ignatius. "Atakujmy, rozszerzając Królestwo Boże - najpierw w naszych sercach, potem w naszych rodzinach, aż wreszcie dalej na świecie. Tak, musimy wyznaczać granice, ale jest naszym obowiązkiem, aby nie pozostały one niewzruszone. Musimy przeć, przedzierać naprzód, nieustannie." (str. 101)

"Jaki rodzaj polityki powinni uprawiać zwolennicy "Opcji Benedykta"? Jeśli rozszerzymy naszą wizję polityczną tak, że obejmie ona kulturę, odkryjemy nieograniczone możliwości działania i służby. Filozof chrześcijański Scott Moore twierdzi, że popełniamy błąd myśląc o polityce wyłącznie jako umiejętności rządzenia krajem" (str. 123)

"Zatem rozwiązaniem jest stworzenie i wspieranie "struktur równoległych", w ramach których społeczność może żyć w prawdzie. Czy to forma eskapizmu, chronienia się w gettcie? Wcale nie, odpowiada Havel; wspólnota kontrkulturowa, która uchyla się od odpowiedzialności i nie wyciąga pomocnej dłoni do innych, skończy jako "bardziej wyrafinowana wersja życia w kłamstwie"" (str. 125)

"Z tej perspektywy, tworzenie równoległej polis nie polega na budowaniu zamkniętej społeczności chrześcijan, lecz raczej na ustanowieniu wspólnych praktyk i zakładaniu wspólnych instytucji, które mogą odwrócić izolację i rozczłonkowanie współczesnego społeczeństwa" (str. 127)

Okazuje się, że już w 2017 roku powstała pozycja, która świadczy nie tylko o tym, że coraz więcej ludzi zauważa, że ze sposobem i podejściem do życia wielu współczesnych chrześcijan „coś jest nie tak”, ale też proponuje sposoby rozwiązania tego problemu poprzez stworzenie swego rodzaju kontrkultury polegającej, w pewnym sensie, na „powrocie do źródeł” chrześcijańskiego...