Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbiór esejów. Większość ciekawych, kilka przeciętnych, jeden bardzo nudny jak na interesujący temat który porusza - niech każdy sam spróbuje zgadnąć który ;)

Zbiór esejów. Większość ciekawych, kilka przeciętnych, jeden bardzo nudny jak na interesujący temat który porusza - niech każdy sam spróbuje zgadnąć który ;)

Tolkienowska mitologia. Jak dla mnie bardziej porywająca niż ta grecka.
Po tę książkę sięgnąłem ponownie po latach, ponieważ mam teraz układ z dziećmi (7 lat), że czytamy im do snu również te książki, które ja wybiorę... Różnie się to sprawdza, ale generalnie prędzej czy później dzieci przekonują się do moich wyborów. I tak też było w przypadku Silmarillion. Zainteresowanie na początku było niewielkie, ale rosło w miarę czytania.
Oczywiście trzeba było z głową dobierać co czytamy (historia Berena i Luthien to pewniak, ale epicka Bitwa Nieprzeliczonych Łez też dobrze podeszła!), no i obowiązkowo podczas czytania dzieciom, trzeba było unikać (większości) nazw własnych - bo jest ich po prostu za dużo. Analogicznie, trzeba było darować sobie różnicowanie poszczególnych rodów ludzi czy elfów (zawsze byli po prostu Elfowie, bez podziału na Elfy Szare, Zielone czy Noldorów). Pamiętając o tych prostych zasadach, macie pewność, że nawet dziecko polubi Silmarillion.
Oczywiście, nie przeczytałem dzieciom całości (mimo wszystko znudziłby się po jakimś czasie). Po prostu jak już zacząłem czytać, to sam również wsiąkłem i w ciągu kilka tygodni doczytałem całość. I nie żałowałem ani jednej strony.

Tolkienowska mitologia. Jak dla mnie bardziej porywająca niż ta grecka.
Po tę książkę sięgnąłem ponownie po latach, ponieważ mam teraz układ z dziećmi (7 lat), że czytamy im do snu również te książki, które ja wybiorę... Różnie się to sprawdza, ale generalnie prędzej czy później dzieci pr...

Rozwiń Zwiń

Ciężko oceniać opowiadania. Są to na tyle krótkie formy, że autor nie ma czasu wykazać w nich całego swojego literackiego potencjału. Niemniej, trzeba powiedzieć, że cześć opowiadań jest wręcz fantastyczna (9/10), cześć jest bardzo dobra (7-8/10), a najmniejsza część zaledwie OK albo przyzwoita (tak czy inaczej żadne chyba nie spada poniżej 5/10).
Ale suche oceny na bok - bawiłem się dobrze. I po lekturze jeszcze mocniej żałuję, że Zajdel nie zdążył zostawić po sobie trochę więcej twórczości - bo kilka z opowiadań z tego zbioru to świetne zalążki pełnoprawnych książek. Liczę, że ktoś kiedyś spróbuje je rozwinąć (tak jak Drugie Spojrzenie na Ksi)

Ciężko oceniać opowiadania. Są to na tyle krótkie formy, że autor nie ma czasu wykazać w nich całego swojego literackiego potencjału. Niemniej, trzeba powiedzieć, że cześć opowiadań jest wręcz fantastyczna (9/10), cześć jest bardzo dobra (7-8/10), a najmniejsza część zaledwie OK albo przyz...

Rozwiń Zwiń

Ciekawa lektura. Myślałem, że dosyć dobrze znam tę część historii międzywojnia, ale jednak sporo szczegółów mnie zaskoczyło.
Na duży plus zasługuje to, że książka prowadzi narrację skupiając się na poszczególnych aspektach współpracy polsko-niemieckiej. Oddzielne rozdziały o współpracy organizacji studenckich, harcerskich, etc, a oddzielne o wizytach dyplomatycznych i polowaniach w Białowieży. Książka sporo by straciła gdyby autor próbował opowiedzieć te wszystkie wydarzenia chronologicznie, bez patrzenia na to do której kategorii współpracy się zaliczały.

Ciekawa lektura. Myślałem, że dosyć dobrze znam tę część historii międzywojnia, ale jednak sporo szczegółów mnie zaskoczyło.
Na duży plus zasługuje to, że książka prowadzi narrację skupiając się na poszczególnych aspektach współpracy polsko-niemieckiej. Oddzielne rozdziały o współpracy org...

Rozwiń Zwiń