Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Tracę ciepło” jest niezwykle osobliwą książką. Ciężko jednoznacznie ją określić, czy porównać do czegoś. Autor podzielił swoją książkę na trzy części. Pierwsza jest na tyle wciągająca, że praktycznie nie można się od niej oderwać. Kolejny już mnie tak nie zauroczyły, ale i tak dostarczyły mi przyjemność z lektury. Opisy są obrazowe i plastyczne, w żadnym stopniu nie nużą. Narracja dość często jest zbyt rozwleczona, co niekiedy męczyło, ale ogólnie nie było tak źle. Bywają też momenty, gdzie można się zagubić, bo jest nieco chaotycznie. Zakończenie wydało mi się nieco naciągane. Bohaterowie sprawiają wrażenie realistycznych i wiarygodnych, są wyraziści. Z łatwością zaskarbili sobie moją sympatię. Łukasz Orbitowski posługuje się lekkim i przyjemnym w odbiorze piórem, co tylko ułatwia błyskawiczne pochłanianie treści. To książką, w której chyba każdy znajdzie coś dla siebie.

„Tracę ciepło” jest niezwykle osobliwą książką. Ciężko jednoznacznie ją określić, czy porównać do czegoś. Autor podzielił swoją książkę na trzy części. Pierwsza jest na tyle wciągająca, że praktycznie nie można się od niej oderwać. Kolejny już mnie tak nie zauroczyły, ale i tak dostarczyły mi przyjemność z lektury. Opisy są obrazowe i plastyczne, w żadnym stopniu nie nużą....

Jakub Ćwiek należy do grona moich ulubionych autorów, po których książki mogę sięgać w ciemno i spodziewać się, że raczej się nie zawiodę. Tak było w przypadku serii „Chłopcy”, „Grimm City” i „Kłamca”, a jednak „Stróże” już mnie tak nie zachwyciła. Ten zbiór opowiadań wydał mi się nieco chaotyczny. Ćwiek jak zawsze miał interesujący pomysł na fabułę, ale tym razem wykonanie poszło mu jakoś gorzej. Co do samych opowiadań to były takie, które całkowicie przypadły mi do gustu i takie, które niespecjalnie mi się spodobały. W większości pojawiało się sporo nieoczekiwanych zwrotów akcji i ciekawych rozwiązań. Jak przystało na twórczość Jakuba Ćwieka nie zabrakło tu również tego humoru, z którego tak jest znany. Myślałam, że „Stróże” będzie czymś lepszym, ale i tak cieszę się, że mogłam ponownie zatopić się w twórczości tego wyśmienitego pisarza. To taka lekka i przyjemna lektura, do której mimo wszystko jeszcze kiedyś powrócę.

Jakub Ćwiek należy do grona moich ulubionych autorów, po których książki mogę sięgać w ciemno i spodziewać się, że raczej się nie zawiodę. Tak było w przypadku serii „Chłopcy”, „Grimm City” i „Kłamca”, a jednak „Stróże” już mnie tak nie zachwyciła. Ten zbiór opowiadań wydał mi się nieco chaotyczny. Ćwiek jak zawsze miał interesujący pomysł na fabułę, ale tym razem wykonanie...

Zostałam naprawdę mile zaskoczona. Spodziewałam się czegoś w rodzaju prostackiej i przesyconej erotyką poczytajki, a dostałam fajna i dość uroczą historię. Autorki posługują się lekkim i przystępnym stylem, z łatwością wciągnęłam się w lekturę. Fabuła jest dość schematyczna, jak to bywa w tego rodzaju książkach, jednak momentami autentycznie zaciekawia. Kreacja bohaterów wyszła naprawdę dobrze. Postacie są charakterne, w żadnym stopniu nie sprawiają wrażenia papierowych. Polubiłam Soraye i Grahama, chociaż początkowo niemiłosiernie mnie irytowali i drażnili. Autorkom dobrze wyszło nakreślanie uczucia, które ich połączyło. Chemia pomiędzy nimi była naprawdę odczuwalna. Z przyjemnością i ciekawością obserwowałam ich perypetie.

„Drań z Manhattanu” to naprawdę fajny i godny polecenia erotyk.

Zostałam naprawdę mile zaskoczona. Spodziewałam się czegoś w rodzaju prostackiej i przesyconej erotyką poczytajki, a dostałam fajna i dość uroczą historię. Autorki posługują się lekkim i przystępnym stylem, z łatwością wciągnęłam się w lekturę. Fabuła jest dość schematyczna, jak to bywa w tego rodzaju książkach, jednak momentami autentycznie zaciekawia. Kreacja bohaterów...