Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Kołyski Rzeszy” to książka, która wstrząśnie niejednym czytelnikiem, z niejednym z Was zostanie na zawsze, a i wielu będzie miało szeroko otwartą buzie przez co najmniej połowę lektury. Ja jestem każdym z tych typów. Myślałam, że już naprawdę mnie nic nie zdziwi jeśli chodzi o wątek II wojny światowej i społeczeństwo niemieckie, a jednak… powiedzieć, że wyszłam z tej lektury zdziwiona to jak nie powiedzieć nic. 8.5⭐️.

Przerażająca. Bolesna. Okrutna. Surrealistyczna. Będą łzy strachu, łzy radości i lzy smutku. Ta lektura jest jak tęcza, jak paleta kolorów, jak zestaw uczuć. Da Wam wszystko, a jednocześnie finalnie będziecie czuli jakby coś Wam odebrano. Program Lebensborn istniał naprawdę i miał na celu stworzenie nadludzi, rasy panów, ideałów… Nie sposób opisać tego co Rzesza zgotowała swoim kobietom, nie sposób nazwać tego okrucieństwa i nie można o nich zapomnieć, o wszystkich tych których ten system złamał. Ta książka rozbije Was na milion maleńkich kawałeczków i sprawi, że będziecie rozmyślać, oj tak, dużo będziecie rozmyślać nad tymi, których nie udało się uratować.

Irma. Gundi. Hilde. Ściskam je mocno.
Te trzy kobiety trafiły do miejsca, które można nazwać piekłem na ziemi, po to aby tworzyć dzieci idealne, społeczeństwo silne, niezłomne. Istniały ośrodki, w których zapładniano kobiety czyste rasowo (według pewnych norm), ale to chyba nie było jeszcze najgorsze. To co działo się później… musicie przeczytać sami!

„Kołyski Rzeszy” to książka, która wstrząśnie niejednym czytelnikiem, z niejednym z Was zostanie na zawsze, a i wielu będzie miało szeroko otwartą buzie przez co najmniej połowę lektury. Ja jestem każdym z tych typów. Myślałam, że już naprawdę mnie nic nie zdziwi jeśli chodzi o wątek II wo...

Rozwiń Zwiń

To dokładnie taka książka! Daje wiele do myślenia i pozwala trochę się zastanowić nad tym co dla nas jest ważne i jak wygląda nasze życie. To historia nie tylko traktująca o wędrówce wgłąb Himalajów ale i wgłąb serca i duszy bohaterów. To pozycja niezwykle refleksyjna i pełna sentencji oraz prawd życiowych, przypowieści i ciekawych anegdotek. Myślę że najlepiej byłoby ją czytać na kilka razy, delektować się jej wnętrzem, tym co autorka chce nam uzmysłowić, tym co mamy z niej wynieść.

„Kilometr zerowy” to dla mnie po części poradnik albo zbiór esejów. Coś przyjemnego jeśli mamy na to czas i ochotę i taki moment w życiu, w którym chcemy podumać, może coś przemyśleć, przewartościować? To książka idealna dla każdego kto lubi coś o rozwoju osobistym bądź duchowym albo coś o sensie życia. Najbardziej podobała mi się relacja pomiędzy główną bohaterką, a jej przewodnikiem, czułam się trochę jakbym czytała Biblię. Z tą lekturą macie gwarantowany wieczór z rozmyślaniami.

Maelle zostaje poproszona przez swoją najlepszą przyjaciółkę, o wyruszenie w podróż, która ma uratować jej życie. Kobieta, mimo iż twierdzi że jest niezastąpiona i to źle wpłynie na jej firmę, rzuca wszystko i postanawia spróbować odnaleźć bezcenne informacje, które mają pomóc przyjaciółce. Nie ma jednak pojęcia, jak bardzo Nepal i wędrówka po górach zmieni jej życie.

To dokładnie taka książka! Daje wiele do myślenia i pozwala trochę się zastanowić nad tym co dla nas jest ważne i jak wygląda nasze życie. To historia nie tylko traktująca o wędrówce wgłąb Himalajów ale i wgłąb serca i duszy bohaterów. To pozycja niezwykle refleksyjna i pełna sentencji ora...

Rozwiń Zwiń

Drugi tom Mallaroya skupia się głównie na relacji pomiędzy dwójką bohaterów. Wiecie, słynny motyw hate to love. Przyznam, że mi się podobało, ponieważ totalnie uwielbiam te dwa charaktery, są niczym ogień i woda… Erin i Michael są wykreowani absolutnie genialnie, mają w sobie tyle energii i zadziorności, że nie da się z nimi nudzić! Dostarczają mnóstwo emocji, a jednocześnie to jeden wielki chaos. Dzieje się szybko i dużo, a autorka przechodzi płynnie z jednego wydarzenia w drugie, absolutnie nie ma czasu na zwolnienie. Dodatkowo szczypta humoru i wiele zwrotów akcji. Co więcej, osobiście marzy mi się co najmniej tydzień w tej szkole, którą wykreowała autorka. Dla takich książek warto czytać i dzięki niej po raz kolejny przypomniałam sobie za co tak bardzo kocham fantasy. Wiecie ta możliwość przeniesienia się w całkiem inny świat, pełen niebezpieczeństw i magii i taka myśl, że jesteśmy w stanie przetrzymać wszystko, bo mamy obok przyjaciół. Momentami jest mrocznie i przerażająco, a zdarzają się i takie sytuacje, w których śmiejemy się do łez. Bawiłam się przednio i z wielką przyjemnością zasiądę w fotelu z tomem trzecim. 7.5⭐️.

W tym tomie Alea podróżuje z rewolucjonistami co podoba jej się coraz mniej. W międzyczasie poznaje pewnego zadziornego czarodzieja, który ma za zadanie ją chronić. Alea coraz bardziej tęskni za siostrą i coraz więcej wie o swojej mocy. Erin z kolei wciąż próbuje nie rzucać się w oczy będąc jednocześnie w centrum każdego ważnego wydarzenia 😂. Jest absolutnie nieobliczalna, a jej konflikt z „szefem” wampirów dostarczy Wam wszystkiego co ciekawe.

Drugi tom Mallaroya skupia się głównie na relacji pomiędzy dwójką bohaterów. Wiecie, słynny motyw hate to love. Przyznam, że mi się podobało, ponieważ totalnie uwielbiam te dwa charaktery, są niczym ogień i woda… Erin i Michael są wykreowani absolutnie genialnie, mają w sobie tyle energii ...

Rozwiń Zwiń

Wolelibyście wyjechać na wycieczkę weekendową czy spędzić cały ten czas w samotności i z możliwością czytania książek?😂❤️
Ja wybieram wycieczkę!!

„Uznanie” to historia, w której liczą się przede wszystkim emocje oraz uczucia. To rozłożenie na kawałki relacji pomiędzy ojcem a synem, uczucia bardzo skomplikowanego i trudnego do zdefiniowania, czegoś co trudno pojąć, określić lub zastąpić. Każdy z nas jest inny i każdy wszystko przeżywa inaczej, co więcej, często ta sama sytuacja jest zupełnie odmienna z innej perspektywy. Główny bohater ma konkretne wymagania względem swojego potomka, przy tym wszystkim jednak zupełnie nie potrafi do niego podejść, nie odnajduje się w byciu ojcem i trudno mu dotrzeć do chłopaka. To lektura dzięki której będziecie mogli wiele rozmyślać, zastanawiać się jak sami postąpilibyście w danej sytuacji i będziecie chcieli zrozumieć bohaterów. Zaskoczył mnie w niej koniec i podobała mi się zmiana perspektyw. To z pewnością nie jest lektura lekka, ale wymagająca, czytelnik bowiem zanurza się w niej w całości i wyciąga konkretne wnioski. Ten dramat pokazuje jak czasami rzeczy, które powinny być dla nas łatwe, stają się górą niemożliwą do zdobycia. Rozmowa, to ona czasami działa cuda. Z tą historią bez wątpienia można się utożsamiać.

Wolelibyście wyjechać na wycieczkę weekendową czy spędzić cały ten czas w samotności i z możliwością czytania książek?😂❤️
Ja wybieram wycieczkę!!

„Uznanie” to historia, w której liczą się przede wszystkim emocje oraz uczucia. To rozłożenie na kawałki relacji pomiędzy ojcem a synem, uczuc...

Rozwiń Zwiń

Trudno brnąć w taką historię. Kiedy wiemy, że ci bohaterowie żyli naprawdę, że ich losy zakończyły się tak a nie inaczej, że zostali niesprawiedliwie osądzeni przez zainteresowanych, że kochali, czuli, a wreszcie umarli. Taki rodzaj literatury ma to do siebie, że wciąga nas z całym bagażem emocjonalnym w głąb danej historii, pozwala obejrzeć ją z każdej strony, a następnie (chcąc nie chcąc) stajemy się sędzią w sporze. Snujemy konkretne wnioski, badamy konkretne sytuacje, wyrabiamy sobie zdanie na jakiś temat. Bohaterów reportaży pamięta się już na zawsze, bo czytając o kimś kto istniał naprawdę, czujemy się do tego zobowiązani. Czasami nas to przytłacza, a czasami podbudowuje, zawsze jednak poszerza horyzonty.

Tym razem poznaje historie dwójki kajakarzy, którzy wyruszają na spływ w Ameryce Południowej. Nie chce Wam wiele zdradzić, bo i ja sama siadałam do tej historii z czystą głową. Dzięki temu odkrywałam karty tej historii po kolei, tak jak powinnam, nie będąc świadoma tragizmu zakończenia. Bo tutaj nie finał ich wycieczki jest najsmutniejszy.

Autor z wielką wnikliwością wykłada nam informacje o bohaterach. Wspomnienia bliskich, krótka historia ich życia, wpisy na blogu, które odsłaniają to jacy byli naprawdę; sytuacje pokazane z kilku perspektyw, a wreszcie plan wycieczki do Peru, dokładne relacje z tej wyprawy, sprzeczne informacje. To wszystko piętrzy się niczym góra lodowa w naszej świadomości. Nie pozwala nam ruszyć do przodu, aż nie skończymy, zakleszcza nas, hipnotyzuje, odsłania najgorsze z ludzkich zakamarków. Zrozumiałam tragizm tej historii, jej bohaterów; wszystkich, nie tylko tej dwójki głównych, ale i plemion indiańskich, które zostały zamieszane w ten wątek; naprawdę wiele w tej historii mogłoby się wydarzyć inaczej.

Trudno brnąć w taką historię. Kiedy wiemy, że ci bohaterowie żyli naprawdę, że ich losy zakończyły się tak a nie inaczej, że zostali niesprawiedliwie osądzeni przez zainteresowanych, że kochali, czuli, a wreszcie umarli. Taki rodzaj literatury ma to do siebie, że wciąga nas z całym bagażem...

Rozwiń Zwiń

Ta absolutnie piękna okładka, skrywa w sobie wiele magicznych wspomnień. Główna bohaterka opowiada historię swojego życia, pozwala nam przenieść się w czasy swojego dzieciństwa i maluje obraz traumy jakiej doświadczyła. Te wspomnienia przynoszą nam ból i smutek, pokazują jak trudno uwolnić się od nagromadzonego strachu, który już w zasadzie nigdy nie opuszcza głównej bohaterki. Dzieciństwo to nasz start, nasze początki, to tam zaczyna się nasze kształtowanie dlatego też ma taki wpływ na nasze życie, na nasze wybory będąc już dorosłym. Na szczęście snując historię pełną tęsknoty, autorka traktuje nas także radością, szczęściem i sielskością. Ta pozycja to podróż, wycieczka kulinarna, geograficzna, sentymentalna i psychologiczna. To dzieciństwo, które brutalnie się kończy i ludzie, którzy kształtują główną bohaterkę. „Iskry jak gwiazdy” opowiada o ofiarach rewolucji, o zdruzgotanym sercu i złamanych marzeniach. Pozwoli Wam docenić czasy w jakich żyjemy, pokaże jak dobrze mieć swoje miejsce na ziemi i da czas do rozmyślań. 7.5⭐️.

Kabul 1978. Zamach stanu i koniec szczęśliwego dzieciństwa Sitary, która jeszcze przed chwilą była bezpieczną dziesięciolatką. Nagle dziewczynka traci wszystko. Rodzinny dom, rodziców, brata, przyjaciół i wszystko to co zna i kocha. Przeżyła jako jedyna i musi uciekać. Ratuje ją pewna amerykańska dyplomatka, to w Ameryce dziewczynka zaczyna nowe życie. Zostaje lekarką, która wciąż żyje z piętnem traumy. Pewnego dnia do jej gabinetu przychodzi człowiek, który sprawia, że znowu jest tamtą małą dziewczynką…

Ta absolutnie piękna okładka, skrywa w sobie wiele magicznych wspomnień. Główna bohaterka opowiada historię swojego życia, pozwala nam przenieść się w czasy swojego dzieciństwa i maluje obraz traumy jakiej doświadczyła. Te wspomnienia przynoszą nam ból i smutek, pokazują jak trudno uwolnić...

Rozwiń Zwiń

„Miłosna zagrywka” to absolutnie świetny pomysł na długi wieczór! Zabawna, ciepła, milusia i przyjemna. Dająca dużo uśmiechu i radości, a te przekomarzania głównych bohaterów - bajka! To dobry plan na chillowanie pod kocykiem z bohaterami, którzy zapadną w Waszej pamięci. Autorka porusza także kilka ważnych, trudnych i potrzebnych tematów. Absolutny must read dla każdego kto ma ochotę na dobrą zabawę!

„Miłosna zagrywka” to absolutnie świetny pomysł na długi wieczór! Zabawna, ciepła, milusia i przyjemna. Dająca dużo uśmiechu i radości, a te przekomarzania głównych bohaterów - bajka! To dobry plan na chillowanie pod kocykiem z bohaterami, którzy zapadną w Waszej pamięci. Autorka porusza t...

Rozwiń Zwiń

Bad boy. Uwielbiam to określenie. Takie krótkie, a tak wiele mówiące. Główny bohater to typowy bad boy, wręcz mroczna dusza, ktoś absolutnie i nie bez powodu zagubiony, człowiek poszukujący, pogubiony w swej otchłani rozpaczy. Autorka wykonałam kawał dobrej roboty jeśli chodzi o wykreowanie tej postaci, szczególnie od strony psychologicznej. Mechanizmy, które nim kierują są świetnie sprecyzowane. W ogóle, mimo tego jaki był Malachai, polubiłam gościa. Ten grubasek porusza bardzo wiele trudnych i ważnych tematów. Takich, o których często trudno się czyta i takich, które niejednokrotnie topią lód naszych serc. Środowisko jakie wykreowała autorka potrzebuje zmiany, światełka w tunelu, czegoś co popchnie tą młodzież w inną stronę. Czy ją znajdzie? Jeśli chodzi o fabułę to dzieje się bardzo dużo i bardzo szybko. Wpadamy w świat ludzi zepsutych bez żadnego ostrzeżenia, widzimy ich błędy, czasami się nimi brzydzimy ALE szybko dostrzegamy także dlaczego tacy są. Dumamy i zastanawiamy się czy można coś innego w ich sytuacji zrobić. Czujemy w kościach ten strach, który paraliżuje bohaterów. I ta duszna, gęsta, przerażająco intensywna atmosfera. Książka tylko dla pełnoletnich! 7⭐️.

Malachai pogrzebał w życiu już tylu bliskich, że teraz sam czuje się jakby był martwy. Trauma i wszystkie te złe rzeczy sprawiły, że przemienił się w demona. Nagle na jego drodze staje dziewczyna która widziała coś czego nie powinna widzieć. Szybko okazuje się, że i ona mimo że ma w sobie wiele światła, tak jak każdy, nosi w sobie także cień. I teraz najważniejsze pytanie - czego w niej więcej?

Bad boy. Uwielbiam to określenie. Takie krótkie, a tak wiele mówiące. Główny bohater to typowy bad boy, wręcz mroczna dusza, ktoś absolutnie i nie bez powodu zagubiony, człowiek poszukujący, pogubiony w swej otchłani rozpaczy. Autorka wykonałam kawał dobrej roboty jeśli chodzi o wykreowani...

Rozwiń Zwiń

„Never been kissed”. Absolutnie urocza, taka która może nas dokształcić w wielu strefach, szczególnie tych dotyczących orientacji seksualnej oraz niezwykle ciepła. Jeśli chodzi o głównego bohatera, to to absolutny Romeo, niesamowity romantyk, który marzy o idealnym pocałunku. Życie jednak pisze własny scenariusz, a autor w zabawny sposób prowadzi historię tak, aby Wren musiał czekać na swój moment. To pozycja, która porusza naprawdę bardzo wiele kwestii związanych z przedstawicielami grupy LGBT. Fajnie, że istnieje tak wiele wątków i że książka traktuje o tak wielu problemach. Ta komedia romantyczna to niezwykle mądra i wartościowa historia. Wielokrotnie miałam ochotę po prostu przytulić głównego bohatera i rozczulił mnie swoim wyobrażeniem o miłości. Jest słodko i lekko, ale także bardzo pouczająco. Dodatkowo tak jak to moja siostra już wspomniała autor niezwykle subtelnie opowiada o rzeczach wielkich i ważnych.7.5⭐️.


Wren wciąż wzdycha do swojej dawnej miłości. W przypływie uczuć, wysyła wiadomości do wszystkich chłopaków, w których kiedyś się podkochiwał. Później ogarnia go panika, ale tłumaczy to sobie tak, że pewnie nikt nie odpisze. Na horyzoncie jednak pojawia się, ktoś do kogo kiedyś bardzo wiele czuł. Niestety Derick nie odwzajemnia jego uczuć. Jednak to nie tylko książka tylko o miłości, to także piękna historia o niepoddawaniu się, zapomnianym filmie i i walce o prawie przegraną sprawę

„Never been kissed”. Absolutnie urocza, taka która może nas dokształcić w wielu strefach, szczególnie tych dotyczących orientacji seksualnej oraz niezwykle ciepła. Jeśli chodzi o głównego bohatera, to to absolutny Romeo, niesamowity romantyk, który marzy o idealnym pocałunku. Życie jednak ...

Rozwiń Zwiń

„Dziedziczka łez” zawładnęła moją duszą i sercem niemal od samego początku. Sposób w jaki autorka opisuje rzeczywistość i jak pięknie nazywa uczucia zasługuje na ogromną pochwałę. W tej pozycji dzieje się dużo i szybko, bohaterowie są wykreowani tak, że nie sposób ich nie pokochać, popełniają błędy, to postaci z krwi i kości. Zachwycam się sposobem w jaki autorka opisała patriotyzm, ale i więzi rodzinne. Ostatni raz tak czułam się czytając „Stulecie winnych” i już wiem, że i tę lekturę będę wspominać z szerokim uśmiechem na ustach. Najpiękniejsze jest to, że ta książka jest tak bardzo wyrazista i prawdziwa, że bohaterowie dojrzewają, umierają, a życie toczy się dalej. Zupełnie tak jak w rzeczywistości. No i te zmiany, to przede wszystkim książka o zmianach. Schyłek panowania klas wyższych, kobiety, które zaczynają walczyć o swoje prawa, ogromne zmiany na tle historycznym, politycznym i obyczajowym. A to opisanie wojny i Powstania Warszawskiego – bajka! Pełen zachwyt! 8.5⭐️.

W tomie drugim sagi drozdowskiej akcja rozgrywa się na wielu płaszczyznach i w wielu miejscach. Główną bohaterką jest Zula, kobieta która chce walczyć o lepsze jutro dla kobiet, osoba o niezwykle charakternym usposobieniu, barwna niczym kwiat i pełna życia. Przez wiele lat próbuje odgadnąć swoje pochodzenie, walczy o to aby lekarki były traktowane tak samo jak lekarze i marzy o poślubieniu ukochanego mężczyzny. Jej życie to ciągła walka. Jakie zmiany w jej życiu przyniesie pierwsza połowa dwudziestego wieku?

„Dziedziczka łez” zawładnęła moją duszą i sercem niemal od samego początku. Sposób w jaki autorka opisuje rzeczywistość i jak pięknie nazywa uczucia zasługuje na ogromną pochwałę. W tej pozycji dzieje się dużo i szybko, bohaterowie są wykreowani tak, że nie sposób ich nie pokochać, popełni...

Rozwiń Zwiń