Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Agnieszka to człowieki-instytucja, robi w kulturze😊. Jest jednocześnie partyturą, dyrygentem, orkiestrą, publicznością i Bóg wie czym jeszcze. Jednym słowem robi wszystko i nigdy gorzej niż dobrze. W książce jest zamysł dający czytelnikowi przestrzeń interpretacyjną, przemyślany „poetycki” język, przekonujący opis fragmentów rzeczywistości. Zarysowane, skondensowane migawki, mogłyby zarezonować w umyśle i emocjach czytelnika. Może gonimy za nieuchwytną Adelą, może poznajemy tych, których wkręcała w swój świat. „Agnieszka Wolny-Hamkało uwodzi językiem” – fakt, można czytać zachwycając się sformułowaniami. „Zapewnia obcowanie z dobrą literaturą”- cokolwiek by to znaczyło, potwierdzam. Ale potencjalnie dobre składniki nie stworzyły smacznej potrawy. Co najwyżej jadalną, strawną, nieszkodliwą. Chyba, że pisżącemu to czytelnikowi zabrakło wyrafinowania, wrażliwości czy wyobraźni. Znaczy nie dorósł. Dlatego nie zniechęcam.

Agnieszka to człowieki-instytucja, robi w kulturze😊. Jest jednocześnie partyturą, dyrygentem, orkiestrą, publicznością i Bóg wie czym jeszcze. Jednym słowem robi wszystko i nigdy gorzej niż dobrze. W książce jest zamysł dający czytelnikowi przestrzeń interpretacyjną, przemyślany „poetycki” język, przekonujący opis fragmentów rzeczywistości. Zarysowane, skondensowane...

Dobrze zorganizowany poradnik. Kompletny przegląd podstawowych elementów tworzenia poezji istotnie wpływających na jakość wiersza. Wprowadza minimum teoretyczne, zachęcając jednak przede wszystkim do praktyki. Proponuje i omawia użyteczne ćwiczenia. Klasyczność przykładów jest według mnie edukacyjną zaletą. Elementy „polonizacji” rozważań wziął na siebie Andrzej Grabowski, tworząc osobną wartość dodaną. W opozycji do szkolnych „analiz” wierszy proponuje podejście dużo bardziej twórcze, praktycznie dla każdego. Warto przeczytać by rozpoznać i unikać grafomaństwa.

Dobrze zorganizowany poradnik. Kompletny przegląd podstawowych elementów tworzenia poezji istotnie wpływających na jakość wiersza. Wprowadza minimum teoretyczne, zachęcając jednak przede wszystkim do praktyki. Proponuje i omawia użyteczne ćwiczenia. Klasyczność przykładów jest według mnie edukacyjną zaletą. Elementy „polonizacji” rozważań wziął na siebie Andrzej...

Dajcie książce szansę. Pamiętajcie, że ma prawie 100 lat. Pierwsza połowa jest dla dzisiejszego czytelnika koszmarna. Kaznodziejstwo, ku pokrzepieniu serc i zbudowaniu poczucia wartości zdominowanych społecznie, często biednych, niewyedukowanych kobiet. Dziś byłyby to memy z kategorii „Jesteś zwycięzcą”. Ale po tym mocno przydługim rozbiegu, kaznodziejka stopniowo zamienia się we wrażliwą, przenikliwą pisarkę. Zgodnie z głoszonymi zasadami zaczyna operować konkretem i szczegółem. I wtedy nieoczekiwanie staje się przekonująca, momentami odkrywcza. Stuletni dystans przestaje mieć znaczenie. Uwodzi czytelnika bezpretensjonalnością, szczerością i żarliwością połączoną z głębią. Dlatego warto dać jej szansę.

Dajcie książce szansę. Pamiętajcie, że ma prawie 100 lat. Pierwsza połowa jest dla dzisiejszego czytelnika koszmarna. Kaznodziejstwo, ku pokrzepieniu serc i zbudowaniu poczucia wartości zdominowanych społecznie, często biednych, niewyedukowanych kobiet. Dziś byłyby to memy z kategorii „Jesteś zwycięzcą”. Ale po tym mocno przydługim rozbiegu, kaznodziejka stopniowo ...