Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje podejście do złych książek jest podobne do złych postów na FB. Przeczytam je (tak, wiem...), ale zostawiam bez komentarza.
Tym razem nie mogę się powstrzymać. Ta książka jest problematyczna na tak wiele sposobów. Typowa książka "biały facet guru chce więcej produktywności" oparta na koncepcji deus ex machina. Nierealistyczna narracja, która mogłaby być 10-stronicowym pamfletem.
Część deus przyjmuje dziwaczny miliarder, bo człowiek może się rozwijać i mieć wglądy tylko w Rzymie, Mauritiusie, Indiach ze wszystkimi wydatkami opłaconymi przez miliardera. Nie waż się mieć wglądów we własnym domu podczas zmywania naczyń.

Moje podejście do złych książek jest podobne do złych postów na FB. Przeczytam je (tak, wiem...), ale zostawiam bez komentarza.
Tym razem nie mogę się powstrzymać. Ta książka jest problematyczna na tak wiele sposobów. Typowa książka "biały facet guru chce więcej produktywności" oparta na koncepcji deus ex machina. Nierealistyczna narracja, która mogłaby być 10-stronicowym...

Nie lubię skreślać autorów po jednej kiepskiej (moim zdaniem) książce. Dlatego dałam Sally Rooney drugą szansę.To była ta druga szansa dana tej autorce. Niestety nie dla mnie.

Nie lubię skreślać autorów po jednej kiepskiej (moim zdaniem) książce. Dlatego dałam Sally Rooney drugą szansę.To była ta druga szansa dana tej autorce. Niestety nie dla mnie.

Nigdy wcześniej nie słyszałam o Danezie Smithie ani jego poezji. Znalazłam jego wiersz w tomie Best American Poetry 2017.

To pewnie zabrzmi dziwnie, jednak, gdy słyszę o zastrzeleniu Afroamerykanina przez policjanta w USA, odczuwam głównie poczucie bezradności, ponieważ nic nie mogę na to poradzić. Jednak jako osoba niewychowana w kulturze amerykańskiej, nie biorę tego osobiście. Jestem tu tylko przejazdem. To nie o mnie.

Po prostu nie wiem, jak inaczej się czuć. Czytając jego wiersze zaczęłam inaczej postrzegać ten ciężar. Lepiej go rozumieć.

Danez Smith to czarnoskóry gej zarażony HIV. Niech to nie będą etykietki, które spowodują, że ktoś sięgnie po jego poezję. To genialny poeta, skoro białej dziewczynie z Polski dał odczuć część swoich emocji. Od frustracji do miłości.

Nigdy wcześniej nie słyszałam o Danezie Smithie ani jego poezji. Znalazłam jego wiersz w tomie Best American Poetry 2017.

To pewnie zabrzmi dziwnie, jednak, gdy słyszę o zastrzeleniu Afroamerykanina przez policjanta w USA, odczuwam głównie poczucie bezradności, ponieważ nic nie mogę na to poradzić. Jednak jako osoba niewychowana w kulturze amerykańskiej, nie biorę tego...

Sonja ma czterdzieści lat i nigdy nie nauczyła się prowadzić. Teraz, mieszkając w Kopenhadze będzie się uczyć. Ale projekt nie zaczyna się dobrze . Inne rzeczy tez idą tak sobie. Jej siostra, Kate, nie oddzwoni; jej rodzice szybko starzeją się w wiejskiej części Danii, która zdaje się umierać wraz ze starymi rolnikami; a jej najstarsza przyjaciółka, Molly, coraz bardziej oddalała się od niej.

Tak można streścić to studium samotności w 21 wieku.

Nors stara się pokazać nam tę samotność poprzez czyste, jasne zdania. To na pewno książka, do której jeszcze wrócę.

Sonja ma czterdzieści lat i nigdy nie nauczyła się prowadzić. Teraz, mieszkając w Kopenhadze będzie się uczyć. Ale projekt nie zaczyna się dobrze . Inne rzeczy tez idą tak sobie. Jej siostra, Kate, nie oddzwoni; jej rodzice szybko starzeją się w wiejskiej części Danii, która zdaje się umierać wraz ze starymi rolnikami; a jej najstarsza przyjaciółka, Molly, coraz bardziej...

Znikające dziewczynki. Znikające kobiety. Znikające wątki.

Bardzo lubię książki, w których forma odzwierciedla treść.

Losy bohaterek nie mają tutaj zakończeń. Nie o zakończenia chodzi, tylko o to przytłoczenie. Duszność. Zaściankowość. Ograniczenia wynikające z ról.

Tak jak dwie nieletnie siostry porwane na samym początku nie mają żadnej władzy i wolności, podobnie inne kobiety są pozbawione niezależności w swoim życiu.

Niby o Kamczatce, a tak naprawdę o ciągle istniejących nierównościach genderowych.

Znikające dziewczynki. Znikające kobiety. Znikające wątki.

Bardzo lubię książki, w których forma odzwierciedla treść.

Losy bohaterek nie mają tutaj zakończeń. Nie o zakończenia chodzi, tylko o to przytłoczenie. Duszność. Zaściankowość. Ograniczenia wynikające z ról.

Tak jak dwie nieletnie siostry porwane na samym początku nie mają żadnej władzy i wolności, podobnie...

Miałam duże nadzieję na tę książkę. Szczególnie, że mieszkam w Dolinie Krzemowej i pracuję w obszarze różnorodności (diversity and inclusion). Trochę przeciętna i pod względem treści i stylu literackiego.

Miałam duże nadzieję na tę książkę. Szczególnie, że mieszkam w Dolinie Krzemowej i pracuję w obszarze różnorodności (diversity and inclusion). Trochę przeciętna i pod względem treści i stylu literackiego.

Baaaaardzo przeciętna

Baaaaardzo przeciętna

Ogólnie Gladwella znoszę a nie ubóstwiam. Widzę go jako dobrego opowiadacza i często mam obawy, że ta cecha sprzedaje mi niestety trochę wyssanych z palca teorii.

Tym razem, wiedząc, że czytelnicy i recenzenci albo znienawidzili tą książkę, albo pokochali, nic pomiędzy, zdecydowałam się na audiobooka w wersji oryginalnej. Audiobook, oprócz tego, że był czytamy przez autora, dostaje ode mnie 2 dodatkowe gwiazdki za dostarczenie 'czytelnikowi' rzeczywistych lub odegranych wywiadów i transkrypcji przypadków, które wykorzystał jako przykłady.

Gladwell z rozmachem użył dobrze znanych historii, które pokazują, że w kontaktach z ludźmi, których nie znamy, nie zawsze jesteśmy najlepszymi sędziami ich charakteru. Od sprawy Hitlera do sprawy Amandy Knox we Włoszech i wielu innych.

Tematy obejmują: szpiegostwo, wykorzystywanie seksualne dzieci, bigoterię, uprzedzenia, nieuczciwość finansową itp.

Gorąco polecam wszystkim, którzy działają w obszarze Diversity and Inclusion.

Ogólnie Gladwella znoszę a nie ubóstwiam. Widzę go jako dobrego opowiadacza i często mam obawy, że ta cecha sprzedaje mi niestety trochę wyssanych z palca teorii.

Tym razem, wiedząc, że czytelnicy i recenzenci albo znienawidzili tą książkę, albo pokochali, nic pomiędzy, zdecydowałam się na audiobooka w wersji oryginalnej. Audiobook, oprócz tego, że był czytamy przez...

Prawdziwy geniusz Alderman polega na tym, że doskonale odwróciła porządek społeczeństwa. Historia zaczyna się, gdy nastolatki na całym świecie jednocześnie rozwijają „skein”, pasek mięśni w obojczyku, który przewodzi prąd, co pozwala im natychmiast zadawać ból, a zabić. Niektóre dziewczyny mają większą moc niż inne i są w stanie obudzić siłę także u starszych kobiet. Praktycznie z dnia na dzień świat zmienia się.
Jednak nie jest to przesłodzona historyjka o równości płci. To lustro, w którym można zobaczyć okropności społeczeństw przekonanych, że jedno są lepi od drugich tylko dlatego, że mają siłę fizyczną.

Po raz pierwszy poczułam ogromną niesprawiedliwość, że ktokolwiek musi dzielić się swoją praca pod przykrywką innej płci, tylko po to, żeby go usłyszano.

Prawdziwy geniusz Alderman polega na tym, że doskonale odwróciła porządek społeczeństwa. Historia zaczyna się, gdy nastolatki na całym świecie jednocześnie rozwijają „skein”, pasek mięśni w obojczyku, który przewodzi prąd, co pozwala im natychmiast zadawać ból, a zabić. Niektóre dziewczyny mają większą moc niż inne i są w stanie obudzić siłę także u starszych kobiet....

Ocena bardzo dobra za całość - książkę i ilustracje. Sama treść na czwórkę.

Ocena bardzo dobra za całość - książkę i ilustracje. Sama treść na czwórkę.

Moja córka jest wielką fanką Serafiny jednak ten tom czytałyśmy na siłę. Zbyt wydumany i zbyt wiele w nim opisów walk. Duży zawód.

Moja córka jest wielką fanką Serafiny jednak ten tom czytałyśmy na siłę. Zbyt wydumany i zbyt wiele w nim opisów walk. Duży zawód.

Widzę teraz po lekturze tej książki, że muszę stworzyć nową nazwę półki z "Przeczytane dziecku" na "Czytane wraz z moją wymagającą pre-nastolatką" Moja córka ma 10 lat. Książkę dostała w prezencie. Czytałyśmy ją razem na głos.

Podoba nam się jej forma wydania. Ilustracje zamiast anatomicznej dokładności. Przekaz także.

Jednak Ada, po którymś zapewnianiu przez autorkę, że jej "ciało jest OK" zaczęła nabierać nieufności. Przypomniała mi ona moją własną reakcja na zbyt nachalnego sprzedawcę.

Za dużo dobrego wcale nie oznacza lepsze.

Plusem książki są:
-ilustracje
-promowanie zdrowego stosunku do siebie
-prosty i przystępny język
-filozofia ciała.

Minusy książki to:
- mogłaby być o połowę krótsza
- za dużo pozytywnej akwizycji
- zdecydowanie za krótki rozdział o emocjach, przyjaźniach i prywatności.

Mimo tych uwag, zdecydowanie ją polecam.
Szczególnie do głośnego czytania mama-córka.

Widzę teraz po lekturze tej książki, że muszę stworzyć nową nazwę półki z "Przeczytane dziecku" na "Czytane wraz z moją wymagającą pre-nastolatką" Moja córka ma 10 lat. Książkę dostała w prezencie. Czytałyśmy ją razem na głos.

Podoba nam się jej forma wydania. Ilustracje zamiast anatomicznej dokładności. Przekaz także.

Jednak Ada, po którymś zapewnianiu przez autorkę, że...

Mieszane uczucia. Moja 10-latka nie była aż tak strasznie nakręcona ta książka i bardzo długo ją w sumie czytałyśmy.

Nie do końca podoba mi się też definicja przygody w tej pracy.

Chciałbym, aby ta książka zawierała więcej przykładów mniejszych odważnych wyczynów w porównaniu do przygody na Denali i wspinania się po moście Golden Gate, albo ratowania kota z pożaru. Coś w rodzaju stania przed grupą ludzi, aby wyrazić swoją opinię lub pokazać swój artystyczny wyczyn albo stawiania czoła tyranowi klasy.

Mieszane uczucia. Moja 10-latka nie była aż tak strasznie nakręcona ta książka i bardzo długo ją w sumie czytałyśmy.

Nie do końca podoba mi się też definicja przygody w tej pracy.

Chciałbym, aby ta książka zawierała więcej przykładów mniejszych odważnych wyczynów w porównaniu do przygody na Denali i wspinania się po moście Golden Gate, albo ratowania kota z pożaru. Coś w...

Wysłuchana w originale.

Ten zbiór opowiadań mocno podkreśla przemoc i opresyjne zachowania wobec ciał kobiet. Czy to przemoc seksualna, przemoc fizyczna, przemoc społeczna, czy autoagresja, to jest ona zawsze adresowana do kobiet.

Machado ma swój wyraźny styl, który może łatwo wyczytać w jej opowiadaniach, w strukturze zdania i w decyzji dotyczącej sposobu opowiadania historii. Dużo tam i seksu, list, wtrąceń zza kamery do czytelnika. Używa historii z kultury pop - nie Szekspira, ale właśnie historii o duchach i tzw urban stories.

Moje serce czytelnicze w 100% kupiły
REAL WOMEN HAVE BODIES, EIGHT BITES, ESPECIALLY HEINOUS

Inne troszkę mniej. Czy to jest książka, która mnie oczarowała? Nie. Może przez fakt, że otaczałam się teraz bardzo dobrymi lekturami, gorzej wypadła na ich tle? Może przez fakt, że nie jestem koneserem opisywania listy seksualnych podbojów (INVENTORY)?

Mimo to, polecam.

Wysłuchana w originale.

Ten zbiór opowiadań mocno podkreśla przemoc i opresyjne zachowania wobec ciał kobiet. Czy to przemoc seksualna, przemoc fizyczna, przemoc społeczna, czy autoagresja, to jest ona zawsze adresowana do kobiet.

Machado ma swój wyraźny styl, który może łatwo wyczytać w jej opowiadaniach, w strukturze zdania i w decyzji dotyczącej sposobu opowiadania...

Wysłuchana w wersji oryginalnej po angielsku.

Narratorka i główna bohaterka tej książki to kobieta rozpaczająca z powodu samobójstwa bliskiego przyjaciela, pisarza.

Postaram się zdefiniować kilka warstw tematycznych tej książki.

Pisanie. Doświadczanie życia poprzez pisanie. Radzenie sobie z traumą za pomocą słowa pisanego. To trzy kolejne postaci tej powieści.

Do tego jest jeszcze pies.

W tle unosi się bardzo samotny akt żałoby, bo żalu nie można wyrazić, ani jako żona, ani córka, tylko jako długoletnia platoniczna przyjaciółka.

Kolejna perspektywa to płynność miłości. Miłości ponownie zdefiniowanej i rozszerzonej, gdy narratorka pokocha pas.

Jak na 200 stron to bardzo wiele wątków i tematów.

Bardzo polecam.

Wysłuchana w wersji oryginalnej po angielsku.

Narratorka i główna bohaterka tej książki to kobieta rozpaczająca z powodu samobójstwa bliskiego przyjaciela, pisarza.

Postaram się zdefiniować kilka warstw tematycznych tej książki.

Pisanie. Doświadczanie życia poprzez pisanie. Radzenie sobie z traumą za pomocą słowa pisanego. To trzy kolejne postaci tej powieści.

Do tego...

Słuchana w oryginale.

Miałam z początku duży problem z tą powieścią. Było w niej stosunkowo niewiele rzeczy do których mogłam się odnieść i które ze mną rezonowały.

Zaczęłam się skupiać na tym, co było od razy dla mnie dobre i wyraziste.
Wiele postaci jest dobrze zarysowanych i bardzo wiarygodnych. Szczególnie Leonie i Michael, oboje uzależnieni i nieodpowiedzialni jako rodzice. Podobnie jak ich relacje z dziećmi, JoJo i Kaylą. Leonie i Michael nie są sympatyczni, ale są do bólu prawdziwi (oceniam to z jej perspektywy nieuzależnionego rodzica). Kayla i JoJo oraz ich dziadkowie też są interesujący i autentyczni.

I tak słowo po słowie, powieść mnie wciągnęła w swoje magiczne ramiona.

Kiedy natrafiam na taką książkę to ona tylko umacnia moją miłość do czytania.

Słuchana w oryginale.

Miałam z początku duży problem z tą powieścią. Było w niej stosunkowo niewiele rzeczy do których mogłam się odnieść i które ze mną rezonowały.

Zaczęłam się skupiać na tym, co było od razy dla mnie dobre i wyraziste.
Wiele postaci jest dobrze zarysowanych i bardzo wiarygodnych. Szczególnie Leonie i Michael, oboje uzależnieni i nieodpowiedzialni jako...

Niestety słuchałam oryginalnej wersji na audiobooku, a nie tłumaczenia Dobromiły Jankowskiej, które, znając jej talent, na pewno jest fantastyczne.

Tom jest bardzo dobry, opowiadania wciągają, szczególnie te na pograniczu realizmu, a fantastyki/fantasy. Powiedziałbym, że wiele historii w „Madame Zero” jest niepokojących i dziwnych. Doszukać można się tam prób odpowiedzi na pytania o to, co czyni nas ludźmi, jak przetrwamy lub dostosowujemy się do świata i innych ludzi w obliczu przeciwności losu, jak reagujemy na ból i na śmierć.

Niestety słuchałam oryginalnej wersji na audiobooku, a nie tłumaczenia Dobromiły Jankowskiej, które, znając jej talent, na pewno jest fantastyczne.

Tom jest bardzo dobry, opowiadania wciągają, szczególnie te na pograniczu realizmu, a fantastyki/fantasy. Powiedziałbym, że wiele historii w „Madame Zero” jest niepokojących i dziwnych. Doszukać można się tam prób odpowiedzi na...

Lektura obowiązkowa dla wszystkich liderów, coachów zespołowych i trenerów.
Opisano w niej wszystkie zniekształcenia poznawcze, które doprowadzają do tego, że grupa inteligentnych ludzi podejmuje bledne decyzje.
Autorka dzieli się nie tylko badaniami naukowymi, ale także dodaje do pogłębienia kontekstu wiele tragedii wywołanych tzw. błędem ludzkim.
Ostatni rozdział otwiera dyskusję, jak przeciwdziałać takim błędom oraz kilka sugestii do zastosowania w zespołach.
Osobiście oczekiwałabym nieco więcej na ten temat.

Lektura obowiązkowa dla wszystkich liderów, coachów zespołowych i trenerów.
Opisano w niej wszystkie zniekształcenia poznawcze, które doprowadzają do tego, że grupa inteligentnych ludzi podejmuje bledne decyzje.
Autorka dzieli się nie tylko badaniami naukowymi, ale także dodaje do pogłębienia kontekstu wiele tragedii wywołanych tzw. błędem ludzkim.
Ostatni rozdział...

Bardzo ciekawe połączenie krytyki sztuki i literatury. Ta pozycja zainteresuje też każdego kto lubi biografie artystów, klimat modernizmu i postmodernizmu. Jednak niespodziewanie ciekawy aspekt dla mnie to koncept jak sobie (nie) radzą ze sławą artyści i jaką rolę odgrywa w ich życiu twórcza przyjaźń/rywalizacja.

Bardzo ciekawe połączenie krytyki sztuki i literatury. Ta pozycja zainteresuje też każdego kto lubi biografie artystów, klimat modernizmu i postmodernizmu. Jednak niespodziewanie ciekawy aspekt dla mnie to koncept jak sobie (nie) radzą ze sławą artyści i jaką rolę odgrywa w ich życiu twórcza przyjaźń/rywalizacja.

Trochę już trąci myszką, jednak nadal nie ma lepszego podręcznika dla konsultantów biznesowych.

Przydałoby się wydanie poprawione z 2019.

Trochę już trąci myszką, jednak nadal nie ma lepszego podręcznika dla konsultantów biznesowych.

Przydałoby się wydanie poprawione z 2019.