Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wciąż zadziwia mnie, jak ktoś, kto pisze takiego ciekawego i wartościowego bloga, może jednocześnie popełniać takie książki...A ta jest chyba z dotychczasowych najgorsza. Kompletnie beznadziejny główny bohater i jego "problemy", a cała książka to zbiór jego "przygód" sprowadzających się do tego, którą lampucerę zaliczył lub zaraz zaliczy i w jaki sposób. Czyta się oczywiście jak zawsze szybko, ale to kolejna książka autora, którą można porównać do hamburgera w Macu, czyli niestrawna, szybka i bezwartościowa

Wciąż zadziwia mnie, jak ktoś, kto pisze takiego ciekawego i wartościowego bloga, może jednocześnie popełniać takie książki...A ta jest chyba z dotychczasowych najgorsza. Kompletnie beznadziejny główny bohater i jego "problemy", a cała książka to zbiór jego "przygód" sprowadzających się do tego, którą lampucerę zaliczył lub zaraz zaliczy i w jaki sposób. Czyta się...

Słabsza od pozostałych tego autora, a już od Zapachu miasta to znacznie. Zdecydowanie za bardzo udziwniona i nieprawdopodobna w stopniu skrajnym, przy czym takie jej unieprawdopodobnienie nie miało według mnie żadnego sensu. Czemu nie można było tych 12 kobiet ulokować po prostu w różnych miastach Polski? Ewentualnie kilka z nich w różnych miastach Europy. No ale wszystkie kontynenty i nacje z wyjątkiem Antarktydy...Serio...? I do tego jeszcze w tle służby wszystkich państw? No co to ma być... I ten główny bohater, który jak jakiś dzieciak się zakochuje natychmiast w każdej kobiecie i we wszystkich naraz. Potencjał w ten książce i pomyśle był, ale nie został wykorzystany.

Słabsza od pozostałych tego autora, a już od Zapachu miasta to znacznie. Zdecydowanie za bardzo udziwniona i nieprawdopodobna w stopniu skrajnym, przy czym takie jej unieprawdopodobnienie nie miało według mnie żadnego sensu. Czemu nie można było tych 12 kobiet ulokować po prostu w różnych miastach Polski? Ewentualnie kilka z nich w różnych miastach Europy. No ale wszystkie...

Książka wybitna, najlepsza jaką przeczytałem. Po to według mnie jest literatura, tak ją postrzegam, aby powstawały właśnie takie książki. Przedstawiające ideały, a nie szarość, przeciętność i wszystko to, co otacza nas codziennie zewsząd. Absolut, a nie "przeciętne życie przeciętnego człowieka". Absolut a nie to, czego pragnęli czytelnicy "Sztandaru". Cudowna niezłomność Roarka, cudowna miłość, cudowna walka. Jeśli ktoś miałby przeczytać w życiu tylko jedną książkę, to właśnie tę, byle nie dlatego, że ktoś mu to kazał. Z całą pewnością jeszcze do niej wrócę.
Tym różni się wielka literatura od jakiegoś badziewia-wydmuszki literackiej, jednosezonowego "hitu" (kitu) napędzonego przez reklamę (np. "Małe życie"), o którym za kilka lat (na szczęście) nikt nie będzie pamiętać.

PS. Ktoś napisał w swojej opinii, że powinna być lekturą w szkołach. Ten ktoś chyba nic nie zrozumiał z tej książki, bo gdyby została ona właśnie lekturą w szkołach, to byłoby zabicie tej książki przez tłuszczę, spełniłby się tym samym ideał Tooheya.

Książka wybitna, najlepsza jaką przeczytałem. Po to według mnie jest literatura, tak ją postrzegam, aby powstawały właśnie takie książki. Przedstawiające ideały, a nie szarość, przeciętność i wszystko to, co otacza nas codziennie zewsząd. Absolut, a nie "przeciętne życie przeciętnego człowieka". Absolut a nie to, czego pragnęli czytelnicy "Sztandaru". Cudowna niezłomność...