Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po opiniach widać, że większość nie zrozumiała przekazu książki :) Bo wcale nie miał być to typowy horror, nie miało nas co tu straszyć (oprócz opinii panów o kobietach). Myślę, że jak najbardziej da się odczuć, że czyta się książkę noblistki. Cała atmosfera niechęci do kobiet od początku lektury nadaje przerażający klimat, do czego wcale nie były potrzebne niesamowicie straszne potwory. Horror - jak najbardziej, ale może trochę mniej straszny dla mężczyzn, którzy nie słyszą podobnych słów jak w książce w życiu codziennym ;)

Po opiniach widać, że większość nie zrozumiała przekazu książki :) Bo wcale nie miał być to typowy horror, nie miało nas co tu straszyć (oprócz opinii panów o kobietach). Myślę, że jak najbardziej da się odczuć, że czyta się książkę noblistki. Cała atmosfera niechęci do kobiet od początku lektury nadaje przerażający klimat, do czego wcale nie były potrzebne niesamowicie...

Spore rozczarowanie. Zamiast znaleźć odpowiedź na pytanie tytułowe dowiedziałam się, jaką czcionką autor pisał raporty, kiedy i w jakich drzwiach przytrzasnął sobie palca i której ręki oraz ile czasu miał czarnego paznokcia. Gdyby nie ta ciągła i obszerna prywata książkę czytało by się naprawdę przyjemnie, bo jednak momenty rzeczywiście opisujące zbrodnie i psychikę morderców były wciągające. Już pominę temat opisów systemów więziennego i sądowniczego w Wielkiej Brytanii, które były szczególnie nieciekawe i męczące, bo po całej lekturze mam wrażenie, że więcej wiem o poszczególnych więzieniach niż o tym jak człowiek rzeczywiście staje się mordercą.

Spore rozczarowanie. Zamiast znaleźć odpowiedź na pytanie tytułowe dowiedziałam się, jaką czcionką autor pisał raporty, kiedy i w jakich drzwiach przytrzasnął sobie palca i której ręki oraz ile czasu miał czarnego paznokcia. Gdyby nie ta ciągła i obszerna prywata książkę czytało by się naprawdę przyjemnie, bo jednak momenty rzeczywiście opisujące zbrodnie i psychikę...

Jak nigdy nie piszę opinii o książkach, tak tutaj już muszę parę zdań powiedzieć. Po opisie książki spodziewałam się czegoś zupełnie innego, miałam nadzieję na rozwinięcie bardziej wątku tajemniczego obrazu, a jedyne co dostałam to beznadziejne wtrącenia wspomnień bohatera, banalne rozważania nad wiarą i wręcz żałosne przedstawianie postaci kobiecych. Liczyłam na to, że nawet jeśli wątek obrazu nie zaskoczy mnie zbyt bardzo, to zrobią to rozmyślania bohaterów dotyczące religii. Jednak w obu przypadkach - rozczarowanie. Rozwiązanie tajemnicy dzieła nawet nie nadeszło, sprawa skończyła się w tym samym punkcie co zaczęła. Zamiast tego dostaliśmy kilka opisów jednej i tej samej uliczki oraz domów się na niej znajdujących oraz uwagi bohatera, jak bardzo dziecinna jest kobieta, którą spotkał w autobusie. Mnie jakoś szczególnie nie poruszyła, może osoby wierzące bardziej znajdą jakiś komfort w tej książce. Mówiąc z punktu widzenia osoby, którą mało obchodzi własna religijność, szczerze tej książki nie polecam. Jedyne plusy, za które są dwie gwiazdki a nie jedna, to opisy misteriów.

Jak nigdy nie piszę opinii o książkach, tak tutaj już muszę parę zdań powiedzieć. Po opisie książki spodziewałam się czegoś zupełnie innego, miałam nadzieję na rozwinięcie bardziej wątku tajemniczego obrazu, a jedyne co dostałam to beznadziejne wtrącenia wspomnień bohatera, banalne rozważania nad wiarą i wręcz żałosne przedstawianie postaci kobiecych. Liczyłam na to, że...