Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Nieprzekraczalna granica" jest wielkim rozczarowaniem, po świetnym pierwszym tomie.
Wszystko kręci się wokół tego, jak ważne dla głównej bohaterki jest przespać się ze swoim chłopakiem.

"Nieprzekraczalna granica" jest wielkim rozczarowaniem, po świetnym pierwszym tomie.
Wszystko kręci się wokół tego, jak ważne dla głównej bohaterki jest przespać się ze swoim chłopakiem.

Pierwsza część "Pretty Little Liars" nie jest lekturą wysokich lotów. Początkowo wydawała mi się trochę lepszą i ambitniejszą wersją "Plotkary". Lecz muszę stwierdzić, że książka z czasem co raz bardziej zaczynała mnie intrygować i z chęcią zabiorę się za kolejne części, licząc na trochę więcej dreszczyku emocji. :)

Pierwsza część "Pretty Little Liars" nie jest lekturą wysokich lotów. Początkowo wydawała mi się trochę lepszą i ambitniejszą wersją "Plotkary". Lecz muszę stwierdzić, że książka z czasem co raz bardziej zaczynała mnie intrygować i z chęcią zabiorę się za kolejne części, licząc na trochę więcej dreszczyku emocji. :)

W obecnej chwili, gdy nauki mam po uszy, ta seria książek była trafem w dziesiątkę, jeśli chodzi o odskocznię od szarej rzeczywistości. Cała Trylogia Czasu niemożliwe wciąga. Nie mogłam się od niej oderwać jak i przestać myśleć o bohaterach i fabule. Całą serię "połknęłam" w niecałe trzy dni. Pomysł na nią był jak najbardziej trafiony.
Miło było porzucić wszelakie paranormalne istoty jak wampiry czy wilkołaki, by przenieść się w niesamowity świat podróżników w czasie. Dużym plusem są nieoczekiwanie zwroty akcji. Natomiast na minus jest dla mnie fakt, że główna bohaterka, niejaka Gwendolyn zbyt często nie grzeszyła inteligencją. Co niekiedy irytowało, lecz mimo tego drobnego mankamentu trylogia nie traci uroku i swej swoistej magii. Jak najbardziej wszystkim polecam :)

W obecnej chwili, gdy nauki mam po uszy, ta seria książek była trafem w dziesiątkę, jeśli chodzi o odskocznię od szarej rzeczywistości. Cała Trylogia Czasu niemożliwe wciąga. Nie mogłam się od niej oderwać jak i przestać myśleć o bohaterach i fabule. Całą serię "połknęłam" w niecałe trzy dni. Pomysł na nią był jak najbardziej trafiony.
Miło było porzucić wszelakie...

Do książki "Candy" Kevina Brooksa podeszłam z nieskrywanym entuzjazmem.
Nasłuchawszy się od znajomych wielu pozytywnych słów o tej książce, nastawiona byłam na lekturę interesującą i nietuzinkową.

Narratorem jest tu Joe. Bogaty, nieco zakompleksiony chłopiec, mimo to grywający w zespole. Pewnego dnia będąc w Londynie na Kings Cross zauważa tytułową Candy i z miejsca zakochuje się po uszy w nieznajomej i tajemniczej dziewczynie.

Całość nie zachwyca. Podczas czytania brakowało mi tego przyjemnego dreszczyku niepewności. Już przy pierwszym spotkaniu domyślamy się co ukrywa tytułowa bohaterka, czym się zajmuje itd.

Na minus jest dla mnie też postać Joego. Mimo, że jest niemal jak rockman, grywając ze swoim zespołem, to mimo wszystko jest totalną ofiarą losu i ciamajdą. Brak mu wyrazistości, jest postacią do bólu nudną, szarą, przytakuje niemal bez przerwy ojcu, nie potrafi przeciwstawić się. Aż ma człowiek ochotę przyłożyć takiemu.

Historia Candy miała natomiast ukazać nam potworność uzależniena i ich konsekwencje, lecz dla mnie dziewczyna ta jest pustą, próżną dziewczynką z bogatego domu, która wpada w depresję z powodu zupełnie błachych spraw, co powoduje ucieczkę z domu, narkotyki i prostytucję.

Podsumowując książka jest mocno przeciętna. Trudno mi znaleźć jakiekolwiek plusy w niej. Osobiście bym jej nie kupiła i nie polecam.

Do książki "Candy" Kevina Brooksa podeszłam z nieskrywanym entuzjazmem.
Nasłuchawszy się od znajomych wielu pozytywnych słów o tej książce, nastawiona byłam na lekturę interesującą i nietuzinkową.

Narratorem jest tu Joe. Bogaty, nieco zakompleksiony chłopiec, mimo to grywający w zespole. Pewnego dnia będąc w Londynie na Kings Cross zauważa tytułową Candy i z miejsca...

O tej książce mogłabym opowiadać w samych superlatywach. Początkowo nie wierzyłam, że może być tak samo dobra jak Igrzyska Śmierci. Zrażała mnie też okładka,wizualnie tak zbliżona do trylogii autorstwa Suzanne Collins. Jednak dość szybko okazało się, że byłam w błędzie.
"Niezgodna" należy do tych książek, które trzymają w napięciu do samego końca i przy których co chwilę przerywa się czytanie, mając ochotę westchnąć "kurcze, to jest obłędne!"

O tej książce mogłabym opowiadać w samych superlatywach. Początkowo nie wierzyłam, że może być tak samo dobra jak Igrzyska Śmierci. Zrażała mnie też okładka,wizualnie tak zbliżona do trylogii autorstwa Suzanne Collins. Jednak dość szybko okazało się, że byłam w błędzie.
"Niezgodna" należy do tych książek, które trzymają w napięciu do samego końca i przy których co chwilę...

Na "Angelus" trafiłam zupełnie przypadkiem. Zaciekawiła mnie mhoczna okładka i opis z tyłu, którego niesposób rozczytać. Więc kupiłam kota w worku i tuż po powrocie do domu zabrałam się z entuzjamem do czytania.
Niestety moja radość szybko minęła.

Nijakość tej książki aż razi. Schematy wyplywają ze wszelki możliwych stron. Krótko mówiąc jest to kolejne loff story z przygłupimi bohaterkami, nie mającymi za grosz własnego zdania i rozumu.
Oczywiście, żeby schematyczności nie było dość bohaterowie są piękni, bogaci, inteligentni, utalentowani, wiodą sielankowe życie, a ich miłość to tylko zauroczenie wyglądem zewnętrznym. Fabuła natomiast rozwija się wolniej niż spacerują żółwie.

Jak dla mnie "Angelus" jest kolejnym książkowym nieporozumieniem i porażką. Szkoda tylko, ze zmarnowałam sobie popołudnie, bo czeka mnie jeszcze sporo interesujących książek do przeczytania w te wakacje.

Na "Angelus" trafiłam zupełnie przypadkiem. Zaciekawiła mnie mhoczna okładka i opis z tyłu, którego niesposób rozczytać. Więc kupiłam kota w worku i tuż po powrocie do domu zabrałam się z entuzjamem do czytania.
Niestety moja radość szybko minęła.

Nijakość tej książki aż razi. Schematy wyplywają ze wszelki możliwych stron. Krótko mówiąc jest to kolejne loff story z...

Od dłuższego czasu zabierałam się za przeczytanie tej książki, zachęcona wielkoma pozytywnymi opiniami.
Osobiście uważam, powieść jest dobra, ale nie ma w niej czegoś co chwyta za serce i nie pozwala o sobie zapomnieć.

Powieść opowiada o dziewczynie, której w niewyjaśniony sposób co noc o 4:33 resetuje się pamięć. Potrafi ujrzeć przyszłość, przeszłość jest dla niej zagadką.
Książka do ostatnich stron skrywa tajemnice rodziny London i to co spowodowało jej dziwną przypadłość.

Zdecydowaną zaletą książki jest dla mnie brak wampirów, wilkołaków i innych stworów wszelakiej maści oraz nutka nieprzesłodzonego romansu.

"Zapomniane" jest lekturą dla niewymagających, chcących przeczytać dla odmiany coś lekkiego i niewymagającego myślenia. Język bohaterów jest porsty i przystępny czytelnikowi. Całość czyta się w mgnienu oka.

Od dłuższego czasu zabierałam się za przeczytanie tej książki, zachęcona wielkoma pozytywnymi opiniami.
Osobiście uważam, powieść jest dobra, ale nie ma w niej czegoś co chwyta za serce i nie pozwala o sobie zapomnieć.

Powieść opowiada o dziewczynie, której w niewyjaśniony sposób co noc o 4:33 resetuje się pamięć. Potrafi ujrzeć przyszłość, przeszłość jest dla niej...

Stawia motyw aniołów w nowym świtle. Nie są to już wymuskane, dobroduszne istoty ociekające dobrocią, lecz rządne zemsty bestie.
Z pewnością "Nefilim" nie jest ckliwą książeczką dla nastolatek.

Akcja jest wartka, czyta się w mgnienu oka, wszystko dzieje się nawet zbyt szybko, przez co nie mamy okazji głębiej poznać bohaterów.
Natomiast w pewnym momencie miałam wrażenie, że autor chce pozabijać wszystkich bohaterów i w taki sposób zakończyć powieść. Na szczęście tak się nie stało.:)

Podsumowując "Nefilim" polecam tym co szukaja dobrej książki paranormal fantasy, trzymającej w napięciu oraz nie naszpikowanej tandetnym romansem.

Stawia motyw aniołów w nowym świtle. Nie są to już wymuskane, dobroduszne istoty ociekające dobrocią, lecz rządne zemsty bestie.
Z pewnością "Nefilim" nie jest ckliwą książeczką dla nastolatek.

Akcja jest wartka, czyta się w mgnienu oka, wszystko dzieje się nawet zbyt szybko, przez co nie mamy okazji głębiej poznać bohaterów.
Natomiast w pewnym momencie miałam wrażenie,...

Fajna książka jak ma się 13 lat.
Mnie nie zachwyciła, pomysł na powiastkę jak najbardziej ciekawy, ale całość psuje niegrzesząca rozumem bohaterka, brak wyrazistych postaci i fabuła przypominająca flaki z olejem.

Fajna książka jak ma się 13 lat.
Mnie nie zachwyciła, pomysł na powiastkę jak najbardziej ciekawy, ale całość psuje niegrzesząca rozumem bohaterka, brak wyrazistych postaci i fabuła przypominająca flaki z olejem.

Cudowna, poruszająca powieść opowiadająca o poszukiwaniu własnej tożsamości. Każdy z bohaterów ma za sobą jakąś osobistą tragedię. Lektura ta uświadamia nam czym jest prawdziwe poświęcenie i jego wartość w dzisiejszych czasach.
Myślę, że nie ma się tu co więcej rozpisywać, bo po prostu naprawdę warto sięgnąć po "W pogoni za świetlikami".

Cudowna, poruszająca powieść opowiadająca o poszukiwaniu własnej tożsamości. Każdy z bohaterów ma za sobą jakąś osobistą tragedię. Lektura ta uświadamia nam czym jest prawdziwe poświęcenie i jego wartość w dzisiejszych czasach.
Myślę, że nie ma się tu co więcej rozpisywać, bo po prostu naprawdę warto sięgnąć po "W pogoni za świetlikami".

"Bunt bogini" jest magiczną książką, od której nie sposób się oderwać.
Niesamowicie trzyma w napięciu do samego końca, ciągle zaskakując czytelnika, sprawiając, że książkę czyta się jednym tchem. Ogromnym plusem jest brak przesłodzonych opisów. W trakcie czytanie czułam się jakbym naprawdę była na miejscu wydarzeń i przeżywała wszystko razem z bohaterami.
Zaskakujące jest też zakończenie. Tak jakby autorka nie była gotowa na dobre pożegnać się z bohaterami jej debiutanckiej trylogii.

"Bunt bogini" jest magiczną książką, od której nie sposób się oderwać.
Niesamowicie trzyma w napięciu do samego końca, ciągle zaskakując czytelnika, sprawiając, że książkę czyta się jednym tchem. Ogromnym plusem jest brak przesłodzonych opisów. W trakcie czytanie czułam się jakbym naprawdę była na miejscu wydarzeń i przeżywała wszystko razem z bohaterami.
Zaskakujące jest...

Na "Blask" Alexandry Adornetto natknęłam się zupełnie przypadkiem, przeczesując półki pobliskiej biblioteki.
Książka wzbudza we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony podoba mi się, że nie jest to książka pisana z perspektywy śmiertelniczki jak to zazwczaj bywa, czyta się łatwo, język jest prosty oraz autorka oszczędziła nam długich i rozwlekłych opisów, lecz na minus jest dla mnie fabuła pełna przewidywalnych schematów oraz kwestie typu "Oh, gdy nie ma cię przy mnie czuję, że umieram", którymi rzygam wręcz. Przydałoby się tu więcej barwnych bohaterów, którzy znacznie ożywiliby książkę.
Podsumowując jest to lekka lektura na leniwe popołudnie.

Na "Blask" Alexandry Adornetto natknęłam się zupełnie przypadkiem, przeczesując półki pobliskiej biblioteki.
Książka wzbudza we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony podoba mi się, że nie jest to książka pisana z perspektywy śmiertelniczki jak to zazwczaj bywa, czyta się łatwo, język jest prosty oraz autorka oszczędziła nam długich i rozwlekłych opisów, lecz na minus jest...

"Naznaczona" jest dla mnie totalną wydawniczą pomyłką. Czeka tyle dobrych książek na przetłumaczenie, a tu wydawane są takie beznadziejne gnioty, pisane jakby po kilku głębszych. Fabuła od samego początku nie zachwyca, mało inteligentni bohaterowie oraz nudne na stronę opisy, które sprzyjają zasypianiu. Nie tego oczekuje się po książce, która RZEKOMO jest bestsellerem.

"Naznaczona" jest dla mnie totalną wydawniczą pomyłką. Czeka tyle dobrych książek na przetłumaczenie, a tu wydawane są takie beznadziejne gnioty, pisane jakby po kilku głębszych. Fabuła od samego początku nie zachwyca, mało inteligentni bohaterowie oraz nudne na stronę opisy, które sprzyjają zasypianiu. Nie tego oczekuje się po książce, która RZEKOMO jest bestsellerem.

W porównaniu z innymi książkami o narkomanii, które do tej pory czytałam "Ćpun" wypada blado. Brak tu głębszego przesłania i nauki płynącej z przeżyć i doświadczeń bohaterów.

W porównaniu z innymi książkami o narkomanii, które do tej pory czytałam "Ćpun" wypada blado. Brak tu głębszego przesłania i nauki płynącej z przeżyć i doświadczeń bohaterów.

Zdecydowanie odradzam. Początek był nawet znośny, lecz z każdą stroną było coraz gorzej. Czytałam, to, bo łudziłam się, że nastąpi jakiś niespodziewany zwrot akcji, a zamiast tego wynudziłam się jak mops. Czasem nawet przyłapywałam się na tym, ze nie skupiam się na tym co czytam, istne flaki z olejem.

Zdecydowanie odradzam. Początek był nawet znośny, lecz z każdą stroną było coraz gorzej. Czytałam, to, bo łudziłam się, że nastąpi jakiś niespodziewany zwrot akcji, a zamiast tego wynudziłam się jak mops. Czasem nawet przyłapywałam się na tym, ze nie skupiam się na tym co czytam, istne flaki z olejem.

"My dzieci z dworca ZOO" była pierwszą książką po którą sięgnęłam o takiej tematyce. W porównaniu z wieloma książkami o narkotykach i uzależnieniach jest niezwykle realistyczna oddając prawdziwość i potworność nałogu. Polecam każdemu, szczególnie współczesnym nastolatkom które za wszelką cenę chcą być akceptowane i posuwają się do ćpania itp. rzeczy nie przypuszczając jak może się to skończyć.

"My dzieci z dworca ZOO" była pierwszą książką po którą sięgnęłam o takiej tematyce. W porównaniu z wieloma książkami o narkotykach i uzależnieniach jest niezwykle realistyczna oddając prawdziwość i potworność nałogu. Polecam każdemu, szczególnie współczesnym nastolatkom które za wszelką cenę chcą być akceptowane i posuwają się do ćpania itp. rzeczy nie przypuszczając jak...

Początkowo zabierałam się do tej książki jak pies do jeża, gdyż nie wydawała mi się lekturą w moim guście, lecz z braku laku wreszcie po nią sięgnęłam. Muszę stwierdzić, że jestem mile zaskoczona. Książka przenosi nas w świat kryminalnych zagadek. Tym razem opowiada o niewyjaśnionej śmierci niejakiego Ignacio Lucerny Pastora. Śledząc poczynania dwóch policjantów ruszamy w trop po urokliwej Barcelonie, poznając ich codzienne problemy jak i uczucia.
fabuła książki trzyma czytelnika w niepewności do samego końca kto jest winnym zabójstwa. jednak rozczarowało mnie zakończenie, liczyłam na jakiś rozwój wydarzeń pomiędzy Petrą, a przystojnym weterynarzem Juanem.

Początkowo zabierałam się do tej książki jak pies do jeża, gdyż nie wydawała mi się lekturą w moim guście, lecz z braku laku wreszcie po nią sięgnęłam. Muszę stwierdzić, że jestem mile zaskoczona. Książka przenosi nas w świat kryminalnych zagadek. Tym razem opowiada o niewyjaśnionej śmierci niejakiego Ignacio Lucerny Pastora. Śledząc poczynania dwóch policjantów ruszamy w...

Początek książki był całkiem niezły, ale brnąc coraz dalej zaczynałam sie coraz bardziej nudzić, ani tu romansu, ani dreszczyku emocji.
Przez co nie jestem pewna czy chcę dokończyć ostatnie 60 stron tej o to książki.

Początek książki był całkiem niezły, ale brnąc coraz dalej zaczynałam sie coraz bardziej nudzić, ani tu romansu, ani dreszczyku emocji.
Przez co nie jestem pewna czy chcę dokończyć ostatnie 60 stron tej o to książki.

Fabuła jest miłą odmianą wśród książek tego typu. Jak najbardziej polecam.;)

Fabuła jest miłą odmianą wśród książek tego typu. Jak najbardziej polecam.;)

Kupiłam tą część ponad rok temu i nadal żałuję. Przez niemal całą książkę czytamy o jakże głębokiej depresji Belli, po tym jak jej ukochany zwija manatki i ucieka. Ogółem mdłe, czyta się bez krzty jakiegokolwiek dreszczyku emocji. Nie rozumiem całego zachwytu wokół tak tragicznie napisanych książek.

Kupiłam tą część ponad rok temu i nadal żałuję. Przez niemal całą książkę czytamy o jakże głębokiej depresji Belli, po tym jak jej ukochany zwija manatki i ucieka. Ogółem mdłe, czyta się bez krzty jakiegokolwiek dreszczyku emocji. Nie rozumiem całego zachwytu wokół tak tragicznie napisanych książek.