Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem co autor ma w rękach i głowie, że w tak cienkiej książce zamiesił tak niewyobrażalnie dużo treści. Czyta się z dużą fascynacją i wieloma emocjami. Polecam!

Nie wiem co autor ma w rękach i głowie, że w tak cienkiej książce zamiesił tak niewyobrażalnie dużo treści. Czyta się z dużą fascynacją i wieloma emocjami. Polecam!

Niezwykła , gęsta powieść. Zabiera czytelnika w świat opowiadany przez wielu, ale tylko Vollmann rzuca go w inne wymiary i ukazuje inną perspektywę. Polecam, początek jest trudny, ale potem jest już tylko lepiej.

Niezwykła , gęsta powieść. Zabiera czytelnika w świat opowiadany przez wielu, ale tylko Vollmann rzuca go w inne wymiary i ukazuje inną perspektywę. Polecam, początek jest trudny, ale potem jest już tylko lepiej.

Świetna powieść o poszukiwaniu samego siebie, pokazana przez pryzmat zbrodni, która jest częścią powieści, ale nie jest kluczem do snucia opowieści Bartka Elbląga. Polecam!

Świetna powieść o poszukiwaniu samego siebie, pokazana przez pryzmat zbrodni, która jest częścią powieści, ale nie jest kluczem do snucia opowieści Bartka Elbląga. Polecam!

Lars Saabye Christensen jest moim ulubionym pisarzem. "Magnes" tylko to potwierdza, że właściwie ulokowałem swoje literackie upodobania. Jokum i Synne to główni bohaterowie powieści. Poznają się na studiach i budują swoje życie. Jokum jest fotografem, Synne jego marszandką. Ich związek oparty jest na miłości, ale Jokum jest całkowicie poddany wpływowi Synne. Początek książki to młodzieńcza sielanka a koniec to tragizm w czystej postaci. Zagubienie Jokuma, jego problemy z samym sobą i życiem powodują że zacząłem się irytować jego bezradnością. W końcu to dorosły facet, uznany artysta a życie jakby biegło obok, szczególnie wtedy gdy nie ma blisko Synne. Tłem powieści jest Oslo i San Francisco oraz zmiany zachodzące w świecie na przestrzeni wielu lat.
Lars Saabye Christensen zamieszcza w tekście wiele pięknych myśli i spostrzeżeń o ludziach. Pod tym względem to jego najbogatsza powieść i widać jak zmienia się jego literacki warsztat. Polecam z całego serca 💕

Lars Saabye Christensen jest moim ulubionym pisarzem. "Magnes" tylko to potwierdza, że właściwie ulokowałem swoje literackie upodobania. Jokum i Synne to główni bohaterowie powieści. Poznają się na studiach i budują swoje życie. Jokum jest fotografem, Synne jego marszandką. Ich związek oparty jest na miłości, ale Jokum jest całkowicie poddany wpływowi Synne. Początek...

Kompletnie nie rozumiem tej książki. Nie wiem o czym czytałem, tekst stanowi totalny opór. Szkoda, bo lubię czytać Bookery, ale widzę że stają się coraz bardziej niszowe. Powieść idealna dla krytyków literackich, a nie dla czytelników pasjonatów.

Kompletnie nie rozumiem tej książki. Nie wiem o czym czytałem, tekst stanowi totalny opór. Szkoda, bo lubię czytać Bookery, ale widzę że stają się coraz bardziej niszowe. Powieść idealna dla krytyków literackich, a nie dla czytelników pasjonatów.

Przepięknie napisana książka, o pisaniu książki i o człowieku, który dopuścił się zbrodni. Największą mocą tej powieści są słowa. Molina tworzy zdania obrazowe, pełne uczucia i delikatności. Wygłasza prawdy, nie ocenia, przedstawia rzeczywistość jaką ona jest.

Przepięknie napisana książka, o pisaniu książki i o człowieku, który dopuścił się zbrodni. Największą mocą tej powieści są słowa. Molina tworzy zdania obrazowe, pełne uczucia i delikatności. Wygłasza prawdy, nie ocenia, przedstawia rzeczywistość jaką ona jest.

"Sprzedawczyka" czyta się bardzo szybko, nawet jestem trochę zdziwiony, że niełatwa lektura, a wręcz się za nią goni. Jest to chwilami śmieszne (nawet bardzo), chwilami smutne przedstawienie współczesnych problemów z rasizmem w USA. Narrator Afroamerykanin, z dużym bagażem doświadczeń postanawia wprowadzić segregację rasową (jest to satyra) a kończy przed Sądem Najwyższym. Właściwie to nie wiemy, czy zostaje osądzony, bo najważniejsze w tej książce są te wszystkie pstryczki w nos jakie narrator daje białym i nie tylko.
I teraz tak, jest tam masa przeróżnej dyskryminacji i rasizmu, dostaje się Latynosom, Chińczykom (Azjatom), białym, czarnym itd. Książka zaciekawia, ale całość jest tak mocno osadzona w kulturze amerykańskiej, że dla osoby niezainteresowanej USA, nieżyjącej tam , książka wiele traci. Nie sposób nie czuć przytłoczenia tymi wszystkimi nazwiskami, tytułami, slangami, okolicznościami i historią USA. Na szczęście Piotr Tarczyński sprawnie prowadzi nas po fabule, robi przypisy (nie za wiele i dobrze), płynnie się biegnie za narratorem i tłumaczem.
Tak więc zdaniem podsumowania, jest to dobra książka, ale według mnie mało uniwersalna, bo jest za dużo w niej Ameryki jakiej przeciętny czytelnik nie zna. Ale czyta się bardzo dobrze i można z niej co nieco wyłuskać i się dowiedzieć. Niemnie obawiam się, że w perspektywie dłuższego czasu, nie zostawi ona we mnie trwałego śladu.

"Sprzedawczyka" czyta się bardzo szybko, nawet jestem trochę zdziwiony, że niełatwa lektura, a wręcz się za nią goni. Jest to chwilami śmieszne (nawet bardzo), chwilami smutne przedstawienie współczesnych problemów z rasizmem w USA. Narrator Afroamerykanin, z dużym bagażem doświadczeń postanawia wprowadzić segregację rasową (jest to satyra) a kończy przed Sądem Najwyższym....

Spojrzenie na życie z perspektywy dorosłego (staruszka), szukanie odpowiedzi, pogodzenie się z życiem. Napisana delikatnie, czule, chwilami szokuje, chwilami wzrusza. Powieść norweska jaką lubię najbardziej.

Spojrzenie na życie z perspektywy dorosłego (staruszka), szukanie odpowiedzi, pogodzenie się z życiem. Napisana delikatnie, czule, chwilami szokuje, chwilami wzrusza. Powieść norweska jaką lubię najbardziej.

Powieść o poszukiwaniu miejsca na świecie i prawdy. Obraz życia w małym miasteczku owładniętym mitami i niedopowiedzeniami. Literacko i fabularnie świetnie.

Powieść o poszukiwaniu miejsca na świecie i prawdy. Obraz życia w małym miasteczku owładniętym mitami i niedopowiedzeniami. Literacko i fabularnie świetnie.

Świetnie napisana powieść. Mocna, niepokojąca i przejmująca.

Świetnie napisana powieść. Mocna, niepokojąca i przejmująca.

Ciekawy zbiór opowiadań.

Ciekawy zbiór opowiadań.

Niezwykle ważna i poruszająca powieść. Obraz Nigerii podzielonej konfliktami mieszkańców, troskami ludzi, potrzebie spokoju i miłości. Polecam serdecznie.

Niezwykle ważna i poruszająca powieść. Obraz Nigerii podzielonej konfliktami mieszkańców, troskami ludzi, potrzebie spokoju i miłości. Polecam serdecznie.

Jedna z lepszych książek jaką czytałem.

Jedna z lepszych książek jaką czytałem.

Świetna :)

Świetna :)

Absolutnie znakomita powieść!

Absolutnie znakomita powieść!

Polecam wszystkim którzy chcą poznawać historię Żydów po wojnie.

Polecam wszystkim którzy chcą poznawać historię Żydów po wojnie.

Niestety nie zdobyła mnie ta powieść.

Niestety nie zdobyła mnie ta powieść.

Polecam.

Polecam.

Człowiek umiera, ale rzeczy pozostają.
To co pozostaje rodzi wspomnienia.
Wspomnienia przywołują zmarłego do świata żywych.
Polecam!

Człowiek umiera, ale rzeczy pozostają.
To co pozostaje rodzi wspomnienia.
Wspomnienia przywołują zmarłego do świata żywych.
Polecam!

"Dzikusy" to powieść w moim ulubionym gatunku. Mamy zarówno obraz społeczeństwa francuskiego wielokulturowego, politykę, sensacyjne poczynania bohaterów jak i trudne relacje rodzinne. Czyta się ich bardzo dobrze. Polecam!

"Dzikusy" to powieść w moim ulubionym gatunku. Mamy zarówno obraz społeczeństwa francuskiego wielokulturowego, politykę, sensacyjne poczynania bohaterów jak i trudne relacje rodzinne. Czyta się ich bardzo dobrze. Polecam!