Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do trzech razy sztuka. Za trzecim też się nie udało.

Do trzech razy sztuka. Za trzecim też się nie udało.

Masakra. Nie da się tego czytać... Książka przesadzona i przekolorowana. Bujna wyobraźnia autorki zadziwia w negatywnym tego słowa znaczeniu. Przypomina mi to trochę twórczość Palahniuka, ten jednak przy autorce tego ,,dzieła,, jest absolutnym realistą.

Masakra. Nie da się tego czytać... Książka przesadzona i przekolorowana. Bujna wyobraźnia autorki zadziwia w negatywnym tego słowa znaczeniu. Przypomina mi to trochę twórczość Palahniuka, ten jednak przy autorce tego ,,dzieła,, jest absolutnym realistą.

Przeczytanie 30 stron wyssało ze mnie tyle energii, że brakło mi jej na kolejne. W pewnym momencie nie wiedziałem o czym czytam. Zdania ciągną się przez cała stronę, "napszczone" kilkunastoma myślami które nie mają ze sobą nic wspólnego.
José Carlos Somoza w "Ustach" opowiada historię, która jest jednym olbrzymim zdaniem ( bodajże 40 stron ) i można? Można. Świetnie się czytało nie gubiąc się przy tym.
Książki Roberto Bolaño czytać się nie da.

Przeczytanie 30 stron wyssało ze mnie tyle energii, że brakło mi jej na kolejne. W pewnym momencie nie wiedziałem o czym czytam. Zdania ciągną się przez cała stronę, "napszczone" kilkunastoma myślami które nie mają ze sobą nic wspólnego.
José Carlos Somoza w "Ustach" opowiada historię, która jest jednym olbrzymim zdaniem ( bodajże 40 stron ) i można? Można. Świetnie się...

Nie moja bajka. Nie potrafiłem tego dokończyć.

Nie moja bajka. Nie potrafiłem tego dokończyć.