Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wow.
Co za emocje!

Wow.
Co za emocje!

"Rogaś z Doliny Roztoki" to książka mojego dzieciństwa. :) Pamiętam jak Tato mi ją czytał, a ja z zapartym tchem chciałam dowiedzieć się jak potoczą się losy małego sarniątka, które straciło mamę. Przygody Rogasia przyprawiały mnie o głośny śmiech. I ja także, tak jak dzieci gajowego, chciałam opiekować się małym jelonkiem. Po latach wróciłam do tej zabawnej, pełnej ciepła oraz poszanowania dla przyrody książki. Wróciły wspomnienia z lat dzieciństwa. Polecam tę pozycję wszystkim, zarówno małym jak i starszym czytelnikom.

"Rogaś z Doliny Roztoki" to książka mojego dzieciństwa. :) Pamiętam jak Tato mi ją czytał, a ja z zapartym tchem chciałam dowiedzieć się jak potoczą się losy małego sarniątka, które straciło mamę. Przygody Rogasia przyprawiały mnie o głośny śmiech. I ja także, tak jak dzieci gajowego, chciałam opiekować się małym jelonkiem. Po latach wróciłam do tej zabawnej, pełnej ciepła...

"Strzępy niewygasłej pamięci" to druga książka Pana (i jak dla mnie Druha) Jerzego Bauera, którą przeczytałam. Autora znam osobiście i jest to człowiek niezwykły! Czytając historię jego losów w "My z ósmej kompanii", a także w niniejszej publikacji łza nie raz zakręciła mi się w oku. Jakże piękną postacią jest Druh Bauer! "Strzępy niewygasłej pamięci" to zbiorek kilku opowiadań z czasów II Wojny Światowej, krótka biografia samego autora, a także zarys historii ukochanych przez Druha Jerzego Mazur. Publikacja stanowi kolejny dowód na to jak okrutnym okresem w dziejach Polski była okupacja. Polecam tę książkę wszystkim mieszkańcom Warmii i Mazur oraz Podlasia, a także miłośnikom tych pięknych części Polski. Natomiast Druhowi Bauerowi skromnym słowem DZIĘKUJĘ, że mogę dziś żyć w wolnej Polsce.

"Strzępy niewygasłej pamięci" to druga książka Pana (i jak dla mnie Druha) Jerzego Bauera, którą przeczytałam. Autora znam osobiście i jest to człowiek niezwykły! Czytając historię jego losów w "My z ósmej kompanii", a także w niniejszej publikacji łza nie raz zakręciła mi się w oku. Jakże piękną postacią jest Druh Bauer! "Strzępy niewygasłej pamięci" to zbiorek kilku...

Książka "My z ósmej kompanii" to utwór wspaniałego człowieka - Jerzego Bauera (wojenny pseudonim "Tobruk"). Mam wielkie szczęście znać Pana Bauera. Chociaż jest mi on bardziej znany jako druh Jerzy Bauer niż pan Jerzy Bauer. Trzy lata temu wraz z moją drużyną harcerską realizowaliśmy projekt dotyczący Szarych Szeregów. Szukaliśmy osób, które zechciałyby opowiedzieć nam o czasach wojny i okupacji. I tak spotkaliśmy druha Bauera. Zaproponował nam spotkanie. Razem z koleżanką z drużyny pojechałyśmy do Ełku do druha Bauera. Zostałyśmy niesamowicie miło przyjęte i dowiedziałyśmy się wielu ciekawych informacji na temat wojennych czasów. I właśnie trzy lata temu druh Bauer podarował nam książkę "My z ósmej komanii". Książka długo leżała i czekała na przeczytanie. Aż w końcu po nią sięgnęłam. I oczywiście nie żałuję. Druh Jerzy Bauer opisuje w niej losy swojej partyzanckiej kompanii, od początku jej powstania, poprzez szereg akcji, aż do jej rozwiązania. Jerzy Bauer i jego kopanijni koledzy to piękne postacie. Prawdziwi patrioci. Ludzie, którzy najpiękniejsze lata swojego życia, lata młodości poświęcili walce o niepodległą ojczyznę. Nie tylko Warszawa miała swoich wielkich bohaterów podczas wojny. Bohaterowie byli również w innych częściach Polski. I takim przykładem ludzi umiejących pięknie żyć i pięknie umierać są żołnierze ósmej kompanii III batalionu 13 pułku piechoty Armii Krajowej.
Na koniec piękny cytat z pierwszych stron książki:
"Wspomnienia są jak ptaki
powracające na wiosnę,
tylko nie zawsze są miłe,
nie zawsze jak one radosne...".

Książka "My z ósmej kompanii" to utwór wspaniałego człowieka - Jerzego Bauera (wojenny pseudonim "Tobruk"). Mam wielkie szczęście znać Pana Bauera. Chociaż jest mi on bardziej znany jako druh Jerzy Bauer niż pan Jerzy Bauer. Trzy lata temu wraz z moją drużyną harcerską realizowaliśmy projekt dotyczący Szarych Szeregów. Szukaliśmy osób, które zechciałyby opowiedzieć nam o...

"Kamienie na szaniec" to jedna z najwspanialszych książek jakie znam. Jest to opowieść o wspaniałych młodych ludziach, dla których Ojczyzna, braterstwo i służba stanowiły najwyższe wartości. Aleksander Kamiński przedstawił pięknych ludzi, z których my - Polacy możemy brać przykład. Alek, Rudy i Zośka nauczyli mnie tego, że warto nieustannie pracować nad sobą, nad swoim charakterem. Cześć ich pamięci!

"Kamienie na szaniec" to jedna z najwspanialszych książek jakie znam. Jest to opowieść o wspaniałych młodych ludziach, dla których Ojczyzna, braterstwo i służba stanowiły najwyższe wartości. Aleksander Kamiński przedstawił pięknych ludzi, z których my - Polacy możemy brać przykład. Alek, Rudy i Zośka nauczyli mnie tego, że warto nieustannie pracować nad sobą, nad swoim...