„Dla Ciebie wszystko” to książka, na którą z niecierpliwością czekałam. Byłam bardzo ciekawa jak potoczą się dalsze losy Ani. Jako dziecko przeszła tak wiele trudnych i bolesnych chwil, że los powinien jej to dobrze wynagrodzić. Niestety, Ani w życiu sielanka nie była pisana również u progu dojrzałości. Jej los dowodzi, że życie skutecznie ją zahartowało, a bolesne doświadczenia nauczyły twardości, dzielności i uporu w dążeniu do celu. Ania pozostała przy tym wrażliwą kobietą o dobrym sercu, które jest czułe na krzywdę bezbronnego i chorego dziecka.

Ta powieść to książka o niezwykle dynamicznej akcji, pełna niespodzianek i zagadek. To lektura, której bohaterowie mają przeróżne charaktery i niezwykle silne osobowości. Ania to wrażliwa kobieta, Daniel to hardy i dumny przystojniak, który ceni sobie życie tych, których kocha ponad własne. Są i postacie przedstawione w negatywnym świetle – okrutna pielęgniarka, która zachowuje się w sposób karygodny wobec bezbronnego, małego chłopca czy nieczuły na krzywdę dziecka ochroniarz pozbawiony ludzkich odruchów. Autorka mocno i zdecydowanie krytykuje bezduszną opiekę pielęgniarską. W negatywnym świetle przedstawia też opiekę społeczną i placówki wychowawcze dla dzieci pozbawionych rodzicielskiej opieki. Katarzyna Michalak zarazem gloryfikuje potęgę miłości. Jej siłę, jej moc i jej zdolność do pokonywania nawet najtrudniejszych barier. Tak, to właśnie miłość powoduje przemianę złego stylu życia, nawrócenie na dobrą ścieżkę zgodną z literą prawa. To też miłość sprawia, że prawa i wzorowa obywatelka narusza przepisy prawne, by ukrócić krzywdę chorego malucha. Przeczytanie tej powieści zmusiło mnie do refleksji nad potęgą prawdziwego uczucia, nad jego siłą i mocą, która zdolna jest góry przenosić.

„Dla Ciebie wszystko” to książka wzruszająca, która w pewnym aspekcie jest niczym bajka, ale też i sensacyjna historia, w której dobro walczy ze złem, w której bohaterowie kierują się silnymi emocjami i głosem serca. Po tę książkę sięgnęłam w chwili, gdy byłam mocno zirytowana, zniesmaczona otaczającą mnie rzeczywistością, obrażona na cały świat. Jej lektura pozwoliła mi na wyciszenie, oderwanie się od prozy życia. Stała się antidotum na otaczające mnie bezduszne realia. Zadziałała niczym terapeuta i za to również ją doceniam.

Książka zbiera różne oceny. Jedni ją ganią, inni chwalą. Osobiście przyłączę się do głosów doceniających pomysł autorki na opowieść o sile miłości. Uważam, że książka zasługuje na słowa uznania i jest dopracowana. Warto poświęcić jej swój czas.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik