Życie w ciele innego człowieka nie jest novum w literaturze i filmie. Tym razem jednak zamiana ciała głównej bohaterki jest pozbawiona paranormalnej otoczki. Rodzice dziewczyny decydują się na eksperymentalną metodę przeszczepiania ciała, aby uratować chorą córkę. Ponieważ jednak robią to nielegalnie, muszą ukrywać prawdę, a Lucy wraz ze swoim ciałem traci dotychczasowe życie. Musi zmierzyć się z konsekwencjami decyzji, której nie podjęła i na którą się nie godziła.

Pierwszoosobowa narracja pozwala nam śledzić wydarzenia z jej perspektywy i poznać emocje bohaterki. Autorka pisze swoją książkę w sposób lekki i nieskomplikowany. Nie ma tu zawiłej fabuły, a przebieg zdarzeń można do pewnego stopnia przewidzieć – nie różni się on szczególnie od innych powieści młodzieżowych. Nie jest to jednak zarzut. Głównym zadaniem tej książki jest bowiem wzbudzenie w czytelniku refleksji nad etycznymi aspektami przeszczepu ciała, zastanowienie się nad tym, jak istotnym elementem naszej tożsamości jest to, jak wyglądamy, a także postawienie pytania, czy powinniśmy decydować o czymś tak istotnym za kogoś innego.

Nie znajdziemy więc tu misternie utkanej sieci zwrotów akcji i intryg. Możemy jednak obserwować ciekawie stworzonych bohaterów i to, jak radzą sobie z sytuacją, w jakiej się znaleźli, na czele z główną bohaterką poszukującą własnej tożsamości. I chociaż nie zawsze zgadzałam się z bohaterami tej książki, nie rozumiałam ich działań i irytowało mnie to, że wiele rzeczy można było zrobić inaczej, a i zakończenie nie do końca mnie przekonało, jednak doceniam to, jak wielkie pole do przemyśleń pozostawiła czytelnikowi autorka.

„W cudzym ciele” to książka dedykowana młodzieży, która jednak może przypaść do gustu niejednemu dorosłemu. Autorka porusza bowiem bardzo istotny, a zarazem trudny temat, który wkrótce może stać się przedmiotem publicznej debaty – pierwsze próby przeszczepów głowy już za nami. Tematyka tej książki nie pozwala przejść obok niej obojętnie, a Paula Rawsthorne na długo pozostawia czytelnika z wątpliwościami i etycznymi rozważaniami. Bo jak daleko można się posunąć, aby ocalić ukochaną osobę?

Andronika Sawicka