„Uczta Dusz” jest kolejną książką przenoszącą czytelnika do świata, gdzie prym wiodą czarodziejki i czarodzieje żyjący wraz z normalnymi i pozbawionymi magicznych mocy ludzi. To, co odróżnia dzieło Celia’i Friedman od innych publikacji o podobnej tematyce, to wprowadzenie nowej, magicznej specjalizacji do dogmatu fantastyki. Magistrzy – magowie, którzy zdołali wyrwać się z uścisku śmierci, zdobywając nieśmiertelność jako nagrodę za przeciwstawienie się kresowi człowieka. Ich wielowieczne doświadczenie sprawia, iż swoje życie związują z największymi i najbardziej wpływowymi ludźmi świata, mogąc służyć im radą i magiczną pomocą. Jednakże swoją moc czerpią z dusz przypadkowo wybranych ludzi, co definitywnie prowadzi do śmierci niczego niespodziewających się nieszczęśników.

Można przypuszczać, że oś fabularna rozgrywa się w okresie analogicznym do znanego nam „Oświecenia”, szydząc i wytykając błędy epoce średniowiecznej. Autorka swobodnie operuje akcją i zaskakuje czytelnika niebanalnymi pomysłami na wykorzystanie magicznych zdolności. Cała powieść jest pomieszaniem klimatów znanych z książek G.R.R. Martin’a oraz opowieści wiedźmińskich Andrzeja Sapkowskiego. Jeżeli dodamy do tego lekkość i przejrzystość tekstu, do którego przyzwyczaiła nas J.K. Rowling, zainkasujemy wspaniałą lekturę, która zaspokoi gusta nawet najbardziej wymagających czytelników. Wielowarstwowa struktura fabularna oraz gąszcz głównych bohaterów niewątpliwie przybliżają odbiorcę do doskonałej zabawy i niemożności oderwania się od lektury.

Publikacja porusza kwestię moralności morderców oraz odpowiedzialności za podejmowanie kontrowersyjnych i problematycznych decyzji. Stwarza okazję do dyskusji nad marnym żywotem człowieka oraz pozwala przyjrzeć się psychice ludzi, których głód życia jest na tyle duży, że wystarcza, aby przyćmić i ograniczyć egzystencję drugiego człowieka. Dodatkowo książka podejmuje tematykę ceny, jaką trzeba zapłacić za korzystanie z magicznych zdolności. Aspekt ten znajduje swoje odzwierciedlenie we współczesnym i nieustannie dążącym do władzy społeczeństwie, przestrzegając przed całkowitym zatraceniu się w tyranii absolutnej. Marzę zatem, aby dzieło Friedman znalazło się na salonach największych polityków oraz elit rządzących, uzmysławiając im, że rozpaczliwe utrzymywanie piastowanej pozycji wbrew niezadowoleniu obywateli nie jest rozwiązaniem prowadzącym do szczęśliwego zakończenia dla jakiejkolwiek ze stron.

„Uczta Dusz” to wyborne otwarcie trylogii o Magistrach. Mnogość elementów fabularnej układanki i solidnie wykreowany świat stanowią siłę napędową recenzowanej pozycji. Na piedestał wysuwają się emocje głównych bohaterów, którzy zmuszeni są żyć w świecie, który nie stroni od okrucieństwa i politycznych szalbierstw. Autorka zaskakuje pomysłami, starając się przy okazji zmusić odbiorcę do refleksji nad kruchością człowieczeństwa. Osobiście muszę przestrzec, że gdy raz wpadniesz w objęcia Celia’i Friedman, bardzo trudno będzie się z nich wydostać...

Damian Hejmanowski