Jest to – jak mówi o tej książce Olga Tokarczuk – „gawęda o Berlinie, jego ulicach, placach i parkach. Spacerując bez pośpiechu, poznaje się jednak przede wszystkim berlińczyków, tę swoistą, wieloetniczną nację, która sprawia, że Berlin jest Europą Środkową w miniaturze, z jej trudną, powikłaną historią i ogromnym, nieokiełznanym potencjałem twórczym, który nas wszystkich tak bardzo fascynuje”. Przy całym swym nieprzebranym faktograficznym i topograficznym bogactwie, jest to w sporej mierze opowieść emigracyjna: o tym, jak to począwszy od lata 1981 r. pochodząca z Poznania maturzystka, potem studentka slawistyki, w końcu aktywna zawodowo i rodzinnie kobieta wrasta w pejzaż miasta, w język, kulturę i obyczajowość metropolii nad Szprewą.

W każdym z tomów kolekcji, znajdują się dwie zakładki: cienka kolorowa wstążka przymocowana do grzbietu oraz elegancka zakładka tekturowa prezentująca wszystkie 12 tomów do zamocowania na końcu wstążki.



Dorota Danielewicz (1964) – dziennikarka i literaturoznawczyni, absolwentka Uniwersytetu Berlińskiego i Monachijskiego. Od 1881 roku mieszka w Berlinie. Publikuje w prasie polskiej i niemieckiej. Wydala antologię poezji polskiej Kochać to, co niewidzialne (1997), tom wspomnień polskich berlińczyków Berlin. Polnische Perspektiven (2008) oraz reportaż literacki Berlin. Przewodnik po duszy miasta (W.A.B. 2013).