„W ich świecie istniały tylko dwa pewniki. Po pierwsze: to, czego nie da się wyjaśnić, zsyła diabeł albo Bóg, w zależności od tego, czy przytrafia się ludziom, których oni uważają za prawych czy za kanalie. Po drugie: to nigdy nie jest wina mężczyzn”.

Są takie książki, które zostają w naszej pamięci jeszcze długo po ich przeczytaniu. Pobudzają nas do refleksji, prowokują, stawiają niewygodne pytania i zmuszają nas do tego, byśmy skonfrontowali się ze swoimi poglądami. Są to książki, które nas niepokoją i uderzają w czułe struny naszych dusz. Bez wątpienia taką właśnie książką jest „Wiedźma”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Sonia Draga. Jej autorką jest Beatrice Salvioni, dla której jest to literacki debiut. Tym większe należą jej się słowa uznania. Uważam bowiem, że „Wiedźma” to świetnie opowiedziana historia, która nikogo nie pozostawi obojętnym. Jeśli dodamy do tego bardzo dobry język i styl autorki, to otrzymujemy w efekcie powieść kompletną, po którą naprawdę warto sięgnąć.

Akcja powieści rozgrywa się we Włoszech w 1936 roku. Całą historię poznajemy z perspektywy dwunastoletniej Franceski. Dziewczyna pochodzi z porządnej mieszczańskiej rodziny, która jednak obecnie przeżywa pewne problemy. Rodzice pochłonięci własnymi sprawami poświęcają córce mało czasu. Ojciec jest oddany pracy, matka zaś wydaje się tęsknić za dawnymi czasami, gdy wszyscy więcej znaczyli.

Francesca zaprzyjaźnia się z Maddaleną, którą wszyscy uważają za Wiedźmę. Dlaczego? Otóż Maddalena ma sprowadzać nieszczęścia na innych ludzi. Jednak daje się poznać jako osoba silna, zdeterminowana i odważna. Nie oznacza to jednak, że wszyscy polubią tę postać. Niektóre jej zachowania mogą nam się nie spodobać. Dla Franceski Wiedźma staje się jednak jedyną przyjaciółką. Dziewczyny rozumieją się nawzajem, chociaż pochodzą z zupełnie innych rodzin i mają całkiem inne życiowe doświadczenie. Nie przypuszczają nawet, że ich znajomość zupełnie odmieni ich los.

Należy w tym miejscu wspomnieć o tle społeczno-politycznym. Włochy 1936 roku to kraj, w którym rządzi Duce. Beatrice Salvioni w prostych słowach i obrazach pokazuje, co znaczyło żyć w totalitarnym, faszystowskim państwie. Każde zachowanie i każdy gest są uważnie obserwowane przez innych. Nie można robić i mówić tego, na co ma się ochotę. To partia decyduje o tym, co jest słuszne, a co nie. Duce jest przedstawiany niczym Jezus – nieomylny wódz, który najlepiej wie, co dobre dla Włoch. Członkowie partii uważają się za lepszych od innych i nietykalnych. Francesca i Maddalena boleśnie się o tym przekonają.

Czy dwie dziewczyny znajdą w sobie dość siły i odwagi, aby przeciwstawić się całej lokalnej społeczności? Czy ich niezwykła przyjaźń przetrwa próbę, na jaką wystawi ją los?

„Wiedźma” to naprawdę bardzo dobrze napisana powieść. Widać, że autorka miała pomysł na tę książkę i umiejętnie go zrealizowała. Podczas lektury odnosi się wrażenie, że nie ma ani jednego zbędnego zdania. Osobną sprawą są świetnie wykreowani bohaterowie, z których każdy odgrywa ważną rolę w całej historii. Salvioni nie skupia się tylko na głównych bohaterkach, lecz umiejętnie buduje postacie drugo- i trzecioplanowe.

Recenzowana książka nie jest tylko zwykłą historią przyjaźni Maddaleny z Francescą. To także opowieść o życiu w faszystowskim kraju, o bezkarności niektórych i strachu większości, która biernie się podporządkowuje panującym regułom.

Na koniec jeszcze raz podkreślę, że „Wiedźma” to powieść, po którą bez wątpienia warto sięgnąć. Takie debiuty zdecydowanie chce się czytać. Beatrice Salvioni napisała książkę, która nas porusza, która wywołuje silne emocje, która budzi w nas sprzeciw wobec zła i niesprawiedliwości. Zdecydowanie polecam.

Wojciech Sobański