Nie od dziś wiadomo, że najlepszym źródłem informacji jest Internet (o ile oczywiście umiejętnie z niego korzystamy). Dotyczy to również podróży. Ja jednak mam sentyment do przewodników w tradycyjnej formie. W niedalekiej przyszłości wybieram się na weekend do Sztokholmu, dlatego postanowiłam poznać nieco to miasto. W moje ręce wpadł przewodnik z serii Pascal Lajt i niestety już wiem, dlaczego zawsze omijałam przewodniki z tej serii szerokim łukiem. Po pierwsze mało tu Sztokholmu w Sztokholmie. Rozumiem, że jest to zminiaturyzowana wersja przewodnika, ale żeby nie było w nim miejsca na jakikolwiek artykuł o historii miasta? O kulturze i tradycjach też jest w zasadzie niewiele. Na plus można zaliczyć dwa eseje zamieszczona na początku przewodnika, które faktycznie choć trochę przybliżają nam to miasto. Reszta książki to już w zasadzie wymienianka miejsc, które warto zobaczyć, również bez jakiegoś specjalnego komentarza. Pozytywne jest to, że zaznaczono, które atrakcje są płatne, a co możemy zwiedzić za darmo. Ceny biletów będą pewnie niedługo nieaktualne, ale przynajmniej można się mniej więcej rozeznać, ile należy wziąć ze sobą pieniędzy. Żeby być obiektywną, muszę przyznać, że wizualnie przewodnik wygląda bardzo ładnie. Zawiera mnóstwo dobrej jakości zdjęć, a sam układ książki jest bardzo przejrzysty. Kilka stron poświęcono też atrakcjom wokół Sztokholmu. Nie jestem jednak w pełni usatysfakcjonowana lekturą, a brakujących informacji będę jednak musiała poszukać w innym miejscu.

Nie od dziś wiadomo, że najlepszym źródłem informacji jest Internet (o ile oczywiście umiejętnie z niego korzystamy). Dotyczy to również podróży. Ja jednak mam sentyment do przewodników w tradycyjnej formie. W niedalekiej przyszłości wybieram się na weekend do Sztokholmu, dlatego postanowiłam poznać nieco to miasto. W moje ręce wpadł przewodnik z serii Pascal Lajt i...