Przez lata szkolnej edukacji często słyszałam,że Mussolini był przyjacielem Hitlera a w innych źródłach,że kierował się sprytem by ocalić państwo włoskie i cenne zabytki po starożytności.
Jako nastolatka natomiast mieszkałam we Włoszech i chodziłam tam do szkoły przez rok. Na mojej ławce pojawiały się za każdym razem swastyki gdy opuszczałam klasę na przerwę. Ścieralna je gumką i dusiłam w sobie żal do tych nacjonalistach nastolatków, którzy po kilku dokumentach o Holocauście zapragnęli pokazać mi,że jestem nie mile widziana. Pamiętam jak z dumą łuskali w drewnie dziurki, z których pod koniec półrocza powstała wielka swastyka, a nauczyciele udawali,że to nic takiego. I lekceważyli problem każdego kto nie pochodził z tego dumnego kraju bo tak go zapamiętałam swoimi oczami i zranionym sercem. Większość swojego życia przyznam z trwogą i wstydem myślałam, że Włosi byli dumnie z faszyzmu i jego owoców. Jednak po przeczytaniu książki Pana Romana Dąbrowskiego uzmysłowiłam sobie dopiero ile w moim swiatopoglądzie było luk i błędów. Większość zwyczajnych ludzi nie chciało bratać się z nazistami ani być faszystami. Ku ironii sam Mussolini w głębi serca wspominał siebie z młodości jako Cygana, a niewinny faszyzm wypełnić miał u kresu jego życia niepokojem i fałszywym zachwytem to co kiedyś piastował i stworzył. To mój pierwszy taki reportaż historyczny, który autor prowadził bezstronnie nie oceniając, nie krytykując tylko odtwarzając,każdy krok niczym cichy widz na końcu sali, który oprócz spektaklu widzi reakcje ludzi i bierność. Niezwykle dobrze napisana książka, pełna ciekawych faktów z życia różnych postaci, ktore bardzo mnie satysfakcjonowały jako czytelniczkę. Nie przychodzi mi do głowy nic innego jak tylko to ze dobry człowiek i czujny napisał te słowa, nie zapomniał o kobietach i o tym jakie rady dawały których nikt nie posłuchał i skończył głową skierowaną ku ziemi. Polecam

Przez lata szkolnej edukacji często słyszałam,że Mussolini był przyjacielem Hitlera a w innych źródłach,że kierował się sprytem by ocalić państwo włoskie i cenne zabytki po starożytności.
Jako nastolatka natomiast mieszkałam we Włoszech i chodziłam tam do szkoły przez rok. Na mojej ławce pojawiały się za każdym razem swastyki gdy opuszczałam klasę na przerwę. Ścieralna je...