Autor książki był przede wszystkim znanym etnografem. Zawdzięczamy mu wiele cennych prac, w których pisaniu był jednak dość niechlujny mino ogromuwłożonej pracy, co przede wszystkim widać w Jego publikacjach na pierwszym planie.
O dziwo o dobrych książkach nigdy nie można napisać zbyt wiele. "Śmierć" jest zbiorem przesądów i wierzeń i wszystko czego możnaby oczekiwać od pozycji etnograficznej, włączając w to szeroki kontekst porównawczy do kultur z całego globu.
Mimo wszelkich zalet i rozległych badań porównawczych jest kilka "drobiazgów", do których można się przyczepić. Książka ze względu na swoją chaotyczność jest ciężka w obiorze i bynajmniej nie chodzi mi o podjętą tematykę. Maszynopis "zjadł" wiele liter, są literówki, a książka jest nieuporząkowana mimo wyraźnego podziału na rozdziały (to bolączka wielupozycji etnograficznych).
Mimo pewnych wad jest to nadal arcyciekawy materiał. Dowiecie się z niej nie tylko o tym, jakie były przesądy dotyczące ostatniego pożegnania i zwyczajów pogrzebowych, ale również jak pojmowano istnienie duszy, gdzie znajdowały si zaświaty i ile trwała węrówka do rzeczonych, ale również dla czego zmarli bywają niebezpieczni (tu znajdziecie podaznia z różnych regionów), jak mogli oni pomagać, czemu warto zachować drobiazgi po samobojcach lub skazańcach jako silne artefakty magiczne. Szeroko poruszony jest również aspekt stypy i jakie dania na tkaowych podawano. Warto dodać, że kontynuację napisał inny znamienity badacz etnografii - Fisher pod nazwą "Zwyczaje pogrzebowe ludu polskiego" i "Święto umarłych".

Autor książki był przede wszystkim znanym etnografem. Zawdzięczamy mu wiele cennych prac, w których pisaniu był jednak dość niechlujny mino ogromuwłożonej pracy, co przede wszystkim widać w Jego publikacjach na pierwszym planie.
O dziwo o dobrych książkach nigdy nie można napisać zbyt wiele. "Śmierć" jest zbiorem przesądów i wierzeń i wszystko czego możnaby oczekiwać od...