Problem z książkami tego typu (zbitka niezwiązanych ze sobą, randomowych historii) jest taki, że te "opowiastki" bardzo różnią się od siebie poziomem. Ciężko stworzyć coś, co przez cały czas trzymałoby wysoki poziom (jest też ryzyko powtarzalności, z którą niestety mieliśmy tu trochę do czynienia). Tak czy siak, autor podjął się tego wyzwania i wyszedł z niego całkiem korzystnie.
Oczywiście jest też kwestia zwykłego subiektywnego podejścia czytelnika. Jednej osobie może spodobać się wszystko, może zrywać przysłowiowe boki przy czytaniu każdego z rozdziałów, innej znowu może nie podejść praktycznie nic. Mi na szczęście większość "podeszła". Poza tym nie ma co robić świętości z Bukowskiego - dotychczas żadna z jego książek jakoś nie zapadła mi specjalnie w pamięci i Mroziński nie wypada źle w porównaniu z Amerykaninem. Wiele tutaj zmienia kwestia aktualności żartów i memów używanych przez Polaka, jednak wciąż dla mnie jest to podobna półka literatury oraz humoru. Polecam na coś szybkiego i lekkiego do przeczytania.

Problem z książkami tego typu (zbitka niezwiązanych ze sobą, randomowych historii) jest taki, że te "opowiastki" bardzo różnią się od siebie poziomem. Ciężko stworzyć coś, co przez cały czas trzymałoby wysoki poziom (jest też ryzyko powtarzalności, z którą niestety mieliśmy tu trochę do czynienia). Tak czy siak, autor podjął się tego wyzwania i wyszedł z niego całkiem...