Tytuł książki sugeruje dość ciekawą zawartość. Autorzy zebrali 285 anegdot dotyczących przeważnie francuskich, rosyjskich, niemieckich i austriackich władców, polityków, pisarzy i kompozytorów, zdawałoby się więc, że powinna to być solidna dawka humoru i ciętych ripost. Otóż - nie do końca.

Dobór anegdot, wśród których zaplątały się nawet dwa czy trzy ordynarne dowcipy, jest niezbyt fortunny. Trafiło tutaj dużo historii przeciętnych i niezbyt ciekawych, podczas gdy z udziałem tych samych osób znane są - i to w zasadzie powszechnie - anegdoty znacznie celniejsze. Tak jest choćby w przypadku Marka Twaina, z którego życiorysu wyjęto chyba najnudniejsze z anegdot. W tej sytuacji trudno zgadnąć, jaka myśl przyświecała autorom podczas tworzenia kompilacji w tym, a nie innym kształcie.

Forma, w jakiej wydano książkę, też nie nastraja pozytywnie. To w zasadzie coś w rodzaju samizdatu, z malutkim formatem (10x14 cm), bez wydawcy i ISBN-u, z malutkim drukiem i niechlujnym składem. Czyta się to więc dość niewygodnie, i ostrożnie, bo zastosowany klej nie wygląda na zbyt trwały.

Oczywiście, wciąż w tej puli daje się odłowić trochę ciekawych zdarzeń, błyskotliwych wypowiedzi i złośliwego humoru, ale takich rodzynków jest zastanawiająco niewiele jak na taką objętość. Może to i dobrze, że książeczka niemal zupełnie wsiąkła na rynku i dziś praktycznie nie sposób jej zdobyć...

Tytuł książki sugeruje dość ciekawą zawartość. Autorzy zebrali 285 anegdot dotyczących przeważnie francuskich, rosyjskich, niemieckich i austriackich władców, polityków, pisarzy i kompozytorów, zdawałoby się więc, że powinna to być solidna dawka humoru i ciętych ripost. Otóż - nie do końca.

Dobór anegdot, wśród których zaplątały się nawet dwa czy trzy ordynarne dowcipy,...