Podręcznik akademicki. Pełen niestety oczywistych twierdzeń, momentami odrealniony. Chciałabym, aby starość wyglądała tak jak w tej książce. Niestety praktyka pracy z takimi osobami pokazuje inaczej. Tego mi zabrakło. Tej ciemnej strony medalu i ku przejściu na stronę jaśniejszą. Rozumiem, iż nie jest to pozycja dla praktyków, ale to jest jednak psychologia. Pamiętajmy, że jesteśmy ludźmi dla ludzi. I kiedy nasze badania i teorie zaczynają odbiegać od rzeczywistości powinniśmy zastanowić się nad sensownością naszych poczynań. Szczęśliwej starości nie musimy pomagać. Pamiętajmy, że psychologowie pracują przede wszystkim z problemami, deficytami i zaburzeniami. I może warto by było poruszyć ten aspekt głębiej we wprowadzeniu do psychologii opisywanego okresu życia.

PS To książka psychologiczna, nie religijna. Nie rozumiem zatem mnogości nawiązań do jedynej słusznej religii i wielkiego autorytetu - naszego papieża polaka. Co go łączy z tym tematem? Że był w tej grupie wiekowej? Że do niej nawiązywał w swoich pismach? Mamy naprawdę dużo psychologów o podobnym doświadczeniu zajmujących się zawodowo tym tematem. Uważam, że jest to wysoce nieprofesjonalne i niestosowne, a może wręcz dyskryminujące. Pamiętajmy, że jest wielu psychologów i osób starszych nie będących katolikami. Szanujmy to, i jak mówi książka szanujmy siebie nawzajem (nie byłoby we mnie może tyle złości w tym temacie gdyby nie podkreślanie iż jest to pozycja naukowa oraz to że została wydana przez wydawnictwo NAUKOWE PWN).

Podręcznik akademicki. Pełen niestety oczywistych twierdzeń, momentami odrealniony. Chciałabym, aby starość wyglądała tak jak w tej książce. Niestety praktyka pracy z takimi osobami pokazuje inaczej. Tego mi zabrakło. Tej ciemnej strony medalu i ku przejściu na stronę jaśniejszą. Rozumiem, iż nie jest to pozycja dla praktyków, ale to jest jednak psychologia. Pamiętajmy, że...