Lubię ten cykl za ciepło i rodzinną atmosferę, które czuć na każdym kroku. Chyba tak, jak Ryder, bohater tej części, tęsknię za czymś takim i chciałabym być częścią takiej rodziny.
Tutaj jest tego trochę mniej niż w pierwszych częściach Cynsterów, ale nadal przewijają się bohaterowie znani i lubiani z poprzednich książek.
Mary i Ryder to dwie silne osobowości i wydawać by się mogło, że taki związek jest skazany na niepowodzenie i same kłótnie. Nic bardziej mylnego. Bardzo podobała mi się postawa Mary i to, jak potrafiła poskramiać władcze zapędy Rydera. Myślę, że takiego postępowania można byłoby się od niej nauczyć. Nie jest jakąś szarą myszką, ale kobietą świadomą własnej wartości. Wychowana jest na to, aby zająć w towarzystwie odpowiednią pozycję i to wyczuwa się na każdym kroku. Nawet w ciężkim położeniu, w jakim znalazła się w pewnym momencie nie traci ducha.
Tak na prawdę dopiero w epilogu odnajdujemy ducha klanu Cynsterów i za niego wielki, wielki plus.

Lubię ten cykl za ciepło i rodzinną atmosferę, które czuć na każdym kroku. Chyba tak, jak Ryder, bohater tej części, tęsknię za czymś takim i chciałabym być częścią takiej rodziny.
Tutaj jest tego trochę mniej niż w pierwszych częściach Cynsterów, ale nadal przewijają się bohaterowie znani i lubiani z poprzednich książek.
Mary i Ryder to dwie silne osobowości i wydawać by...