W zbiorze dominują dwa obszary semantyczne: zasygnalizowany już wątek akwatyczny i zbieżny z nim – ognisty. Wśród wyrazów wodnych wymieńmy następujące układy: wspomnianemu potopowi (duża woda) tylko pozornie przeciwstawia się kropelka (woda mikro), bo i w niej mieści się cała prywatna galaktyka. Są również: „zatrzęsienie szronu” (s. 26), „złotawe zacieki” (s. 27), mgła (s. 29) oraz... łza (s. 35). Stany skupienia płynnego żywiołu najpełniej ujmuje Głód: „Chmury. Niebieskie niebo. / Szukać. Wąchać. Woda. Lód. / Albo odwilż” (s. 25). Życie wokół nas paruje, skrapla się, innym razem ścieka, zacina, a może tylko to, co odcieknie, jest coś warte. Na zasadzie uzupełnienia zasygnalizujmy motywy ignistyczne w ich „przetworzonych” formach pyłu, popiołu, czyli krajobrazów po-ogniowych: „Niech będzie że biel / jak bezpieczny dym” (s. 18), „Spopielała noc na dobranoc” (s. 20), „Jak pył. / Jak popiół czyśćca” (s. 33). Gdy strawiona ogniem przestrzeń osypuje się w nicość (noc-ość), to tylko na moment, albowiem dym jest sygnałem dla błądzących, zagubionych.

W zbiorze dominują dwa obszary semantyczne: zasygnalizowany już wątek akwatyczny i zbieżny z nim – ognisty. Wśród wyrazów wodnych wymieńmy następujące układy: wspomnianemu potopowi (duża woda) tylko pozornie przeciwstawia się kropelka (woda mikro), bo i w niej mieści się cała prywatna galaktyka. Są również: „zatrzęsienie szronu” (s. 26), „złotawe zacieki” (s. 27), mgła (s....