Lekka, przyjemna do czytania i pozwalająca na wyluzowanie się po bardziej wymagających lekturach, ale nie powiem, aby były w niej jakieś szczególne emocje, coś co wzruszy, chwyci za serce, wywoła łzy.

Pomysł książki to takie trochę odgrzewane danie, bowiem temat był już wielokrotnie wykorzystywany w tak zwanej literaturze kobiecej, pomysł, wokół którego rozwija się akcja, a w tle pojawia się obiekt westchnień czy wręcz głębszych uczuć. Tym razem jedyną nowością jest to, że spadkobiercą starej chałupki w Gałkowie na Mazurach zostaje mężczyzna - wnuk pani Zofii - Piotr Tylewski na co dzień mieszkający w Poznaniu. Jedzie on na wieś załatwić formalności związane z spadkiem, zabijając po drodze zupełnie niezamierzenie czarnego kota, co odbiera za złą wróżbę. Na miejscu okazuje się, że testament starszej pani jest mocno obwarowany pewnymi warunkami, które wydają się zupełnie nie do zaakceptowania przez Piotra. Nie zamierza on bowiem zamieszkać w Gałkowie, nie wyobraża sobie też stworzenia w domku babci muzeum; jedynym jego celem jest sprzedanie odziedziczonego majątku i ucieczka z tego miejsca. Jednak na jego drodze pojawia się kobieta - piękna, stanowcza, wychowująca samotnie, po śmierci męża, sześcioletniego syna z zespołem Downa, blisko przyjaźniąca się z babcią Zosią.

Dalej to już łatwo się domyśleć rozwoju wypadków, bo przecież takie książki muszą się zakończyć wg zasady: "żyli długo i szczęśliwie". Lektura lekka, łatwa i przyjemna.

Lekka, przyjemna do czytania i pozwalająca na wyluzowanie się po bardziej wymagających lekturach, ale nie powiem, aby były w niej jakieś szczególne emocje, coś co wzruszy, chwyci za serce, wywoła łzy.

Pomysł książki to takie trochę odgrzewane danie, bowiem temat był już wielokrotnie wykorzystywany w tak zwanej literaturze kobiecej, pomysł, wokół którego rozwija się akcja,...