Eric Söderqvist pracuje dla Królewskiego Instytutu Technologicznego w Sztokholmie. Zajmuje się projektem Mindsurf – urządzeniem umożliwiającym przeglądanie Internetu bezpośrednio we własnym mózgu. Pochłonięty pracą naukową, zaniedbuje swoje małżeństwo, przez co doświadcza poważnego kryzysu w relacji z żoną. Dokładnie wtedy, gdy jego związek znajduje się na skraju przepaści, w pracy dokonuje przełomu nad projektem – otrzymuje propozycje wielomilionowego sponsoringu, a Mindsurf ma wreszcie szansę odnieść sukces i przenieść się pod strzechy, przynosząc niebotyczne dochody.

W tym samym czasie, w kilku różnych krajach w ruch puszczona zostaje machina innego projektu – superniebezpiecznego (i genialnego zarazem) wirusa komputerowego, który ma na celu sparaliżowanie informatycznych systemów obsługujących finanse Izreaela.

Gdy Hanna, żona Erica, testuje jako pierwsza działający wreszcie Mindsurf, do sieci uwolniony zostaje wirus „Mona”. Niedługo później, ciężko chora trafia do szpitala.

Eric, przekonany, że jego żona zaraziła się wirusem komputerowym, wyrusza w podróż, by znaleźć antywirusa na „Monę”. To, co dzieje się później jest mieszanką zawiązujących się nowych relacji, międzynarodowych afer rządowych, genialnych informatycznych umysłów z grającą w tle muzyką klasyczną.

„Mona” to debiutancka powieść Dana T. Selhberga, który aktualnie zajmuje się pracą w swojej firmie, choć w swojej karierze występował też jako klawiszowiec i kompozytor w rockowym zespole Nova.

Nie jestem koneserem thrillerów, więc ciężko czynić mi porównania, jednak prowadzenie akcji i psychologiczna konstrukcja postaci była dla mnie interesującą rozrywką. Relacje między postaciami były nie mniej ważne niż kryminalna intryga, co nadawało tej futurystycznej historii dużo realizmu.  Wieść gminna niesie (czytaj: strona internetowa autora), że jeszcze w tym roku doczekamy się drugiej części przygód Erica.

Anna Kaczmarczyk