Grobowiec z ciszy

Można przeczytać, ale jednak nie intryguje tak jak bym chciała. W pewnym momencie nagle dostajemy odpowiedź i tyle..

Można przeczytać, ale jednak nie intryguje tak jak bym chciała. W pewnym momencie nagle dostajemy odpowiedź i tyle..

Pokaż mimo to

Na początku była okładka. Jako pierwsza zachęciła mnie do lektury.Doszło do tego, że chciałam przeczytać książkę nawet bez poznania informacji o samej fabule, tylko ze względu na tę okładkę.
Sugestywna, bardzo intrygująca, z dobrą kompozycją, ciekawym zdjęciem, ładną czcionką. Okładki kuszą i, jak się okazuje, często stanowią o wyborach czytelniczych.
Sama historia jest dość sprawnym kryminałem, osadzonym w typowej skandynawskiej scenerii.
Katerine przyjeżdża do Sztokholmu po to, by zająć się ciężko chorą matką. Przy okazji porządkowania jej spraw trafia na list od firmy maklerskiej. Okazuje się, że matka jest właścicielką domu na kole podbiegunowym, za który oferent proponuje bardzo wysoką kwotę.
Katerine postanawia odkryć przeszłość rodzicielki, wyrusza na szwedzką prowincję, chcąc poznać historię rodziny.
W tym samym czasie, w sąsiedztwie owego tajemniczego domu matki naszej bohaterki, dochodzi do brutalnego mordu. Miejscowa ludność jest poruszona, jak to zwykle bywa w małych społecznościach. Katerine przyglądając się bliżej tej sprawie, dochodzi do wniosku, że okolica skrywa bardzo wiele ciemnych spraw, niektóre z nich dotyczą jej rodziny. Strach się bać dokąd zaprowadzą ją poszukiwania prawdy o swoich przodkach.
Powieść tę wyróżnia geografia miejsc. Poza bardzo epizodycznym Sztokholmem, mamy okolicę koła podbiegunowego, troszkę Londynu, a nade wszystko Petersburg, i graniczące ze Półwyspem Skandynawskim terytoria rosyjskie, które poznajemy w ciekawych historycznie czasach sprzed II wojny światowej. Wielość zdarzeń, miejsc, różne historie, które jednak na koniec łączą się i wyjaśniają stanowią o tej książce.Wielowymiarowy, niejednoznaczny obraz daje pole wyobraźni,


buchbuchbicher.blogspot.com

Na początku była okładka. Jako pierwsza zachęciła mnie do lektury.Doszło do tego, że chciałam przeczytać książkę nawet bez poznania informacji o samej fabule, tylko ze względu na tę okładkę.
Sugestywna, bardzo intrygująca, z dobrą kompozycją, ciekawym zdjęciem, ładną czcionką. Okładki kuszą i, jak się okazuje, często stanowią o wyborach czytelniczych.
Sama historia jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest to mój pierwszy kontakt z kryminałem skandynawskim. Niestety muszę powiedziec,że mnie nie zachwycił. Dużo w tej książce wątków, dużo historii Szwecji, wątek obyczajowy bardzo rozbudowany i czytając ma się wrażenie pogubienia. Mnie jeszcze osobiście bardzo przeszkadzaja imiona szwedzkue. Ciężko mi powiedzieć czy warto ją przeczytać.

Jest to mój pierwszy kontakt z kryminałem skandynawskim. Niestety muszę powiedziec,że mnie nie zachwycił. Dużo w tej książce wątków, dużo historii Szwecji, wątek obyczajowy bardzo rozbudowany i czytając ma się wrażenie pogubienia. Mnie jeszcze osobiście bardzo przeszkadzaja imiona szwedzkue. Ciężko mi powiedzieć czy warto ją przeczytać.

Pokaż mimo to

Niezły początek. Ale zaraz po nim zwyczajnie zginęłam w postaciach i wątkach. Być może mam zbyt "rozkojarzony czas" na tego typu powieści.

Niezły początek. Ale zaraz po nim zwyczajnie zginęłam w postaciach i wątkach. Być może mam zbyt "rozkojarzony czas" na tego typu powieści.

Pokaż mimo to

Porzadnie przetlumaczona opowiesc kryminalna, bez fajerwerkow za to z niebanalna intryga. Glowna bohaterka Katrine przypadkowo dowiaduje sie o wiazacej sie z duzymi pieniedzmi tajemnicy jej matki. Aby ja rozwiklac prowadzi 'prywatne sledztwo'. Rownym torem toczy sie historia morderstw. Wplatana jest w to wspolczesna mafia rosyjska, a Katrine trafiajac do Rosji nie jest w stanie uniknac kontaktu z FSB; dotyka ja tez jeden z najstraszniejszych wspolczesnych problemow Rosji - bezdomnosc dzieci.
Dobrze oddana atmosfera zycia na dalekiej polnocy, obraz niezwykle ciekawych zwiazkow historycznych Skandynawii z Rosja, ciagle napiecie jakie kreuje autorka i watek kryminalny powoduja, ze czyta sie to z przyjemnoscia.
Idealna lektura na wakacje.

Porzadnie przetlumaczona opowiesc kryminalna, bez fajerwerkow za to z niebanalna intryga. Glowna bohaterka Katrine przypadkowo dowiaduje sie o wiazacej sie z duzymi pieniedzmi tajemnicy jej matki. Aby ja rozwiklac prowadzi 'prywatne sledztwo'. Rownym torem toczy sie historia morderstw. Wplatana jest w to wspolczesna mafia rosyjska, a Katrine trafiajac do Rosji nie jest w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Grobowiec ciszy" to lekki i całkiem przyjemny kryminał, który czyta się w mgnieniu oka. W mojej ocenie minusem tej książki jest rozwleczona, momentami przesadzona i chaotyczna fabuła, która powodowała, że czasem nie wiedziałam, co pisarka miała na myśli. Ponadto wiele spraw pozostało bez wyjaśnienia, co uważam za karygodne! Ale może coś przeoczyłam.

"Grobowiec ciszy" to lekki i całkiem przyjemny kryminał, który czyta się w mgnieniu oka. W mojej ocenie minusem tej książki jest rozwleczona, momentami przesadzona i chaotyczna fabuła, która powodowała, że czasem nie wiedziałam, co pisarka miała na myśli. Ponadto wiele spraw pozostało bez wyjaśnienia, co uważam za karygodne! Ale może coś przeoczyłam.

Pokaż mimo to

Książka co do której mam mieszane uczucia. Pierwszą jej połowę strasznie się męczyłam. Do tego stopnia, że odłożyłam ją na jakieś dwa tygodnie. A gdy w końcu do niej powróciłam, przeczytałam zaintrygowana w jeden wieczór. Ostatecznie sama historia jest bardzo ciekawa, koniec tej historii równie intrygujący. Gdyby nie wrażenie męczarni w "pierwszej połowie" pewnie oceniłabym ją na bardzo dobrą...

Książka co do której mam mieszane uczucia. Pierwszą jej połowę strasznie się męczyłam. Do tego stopnia, że odłożyłam ją na jakieś dwa tygodnie. A gdy w końcu do niej powróciłam, przeczytałam zaintrygowana w jeden wieczór. Ostatecznie sama historia jest bardzo ciekawa, koniec tej historii równie intrygujący. Gdyby nie wrażenie męczarni w "pierwszej połowie" pewnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka podzielona jest na trzy części, z czego pierwszą i trzecią czyta się bardzo szybko - wciąga i intryguje. Druga troszkę mnie nudziła i męczyła rosyjskim klimatem (ichnie nazwiska, nazwy miejscowości itd. Ja nie przepadam za tym klimatem), ale ogólnie historia ciekawa.

Książka podzielona jest na trzy części, z czego pierwszą i trzecią czyta się bardzo szybko - wciąga i intryguje. Druga troszkę mnie nudziła i męczyła rosyjskim klimatem (ichnie nazwiska, nazwy miejscowości itd. Ja nie przepadam za tym klimatem), ale ogólnie historia ciekawa.

Pokaż mimo to

Przyznaję się, że z kryminałem szwedzkim "spotkałam się" po raz pierwszy wraz z czytaniem książki Tove Alsterdal. Z drugiej strony trochę obawiałam się szwedzkich kryminałów, ponieważ uważałam, że są przereklamowane, a co za tym idzie są miałkie i nijakie. Jakież było moje zaskoczenie - pozytywne - że jest całkiem inaczej i nie mam się czego obawiać - czyli szwedzkich kryminałów.

Katrine wraca z Londynu do rodzinnej Szwecji, gdzie zamierza na nowo poukładać swoje sprawy zawodowe jak i te całkiem prywatne, głównie związane ze schorowaną matką i jej sprawami. Podczas porządkowania mieszkania matki znajduje zaległą korespondencję, w której znajdują się m.in. propozycja kupna domu, gdzieś na północy Szwecji, którego właścicielką jest matka Katrine. Zarówno ona jak i jej brat nie mieli pojęcia o tym domu. Dlatego bohaterka wyrusza w podróż w rodzinne strony matki, dzięki czemu ma nadzieję, lepiej zrozumieć matkę i poznać jej przeszłość. Gdy dotarła do owej miejscowości jak i do domu matki, dowiaduje się o morderstwie, którego dokonano w niedalekim sąsiedztwie; oraz znajduje tajemniczą korespondencję, co popycha Katrine do kolejnych podróży m.in. do Rosji. Czy jednak te dwie sprawy, czyli morderstwo oraz sprawy Katrine, mają jakiś wspólny mianownik? O tym musicie się sami przekonać....

Tak jak wspominałam wcześniej, byłam pełna obaw czy mam zaczynać swoją przygodę ze szwedzkim kryminałem, tym bardziej, że autorka "Grobowca z ciszy" jest całkiem nową postacią w świecie literatury szwedzkiej, co jeszcze bardziej podwoiło moje obawy. Lecz moje zdanie się zmieniło po kilku przeczytanych stronach. Dlaczego? Ponieważ autorka całkiem dobrze wywiązała się ze swojego zadania i napisała powieść, która od początku do końca trzyma w napięciu, oraz umiejętnie prowadziła tak akcję, że dopiero na koniec dowiadujemy się prawdy o morderstwie i rodzinnych korzeniach Katrine. I to właśnie historia rodzinna jest głównym wątkiem w tej powieści, a nie tak jak można przypuszczać, wątek kryminalny. On jest jakby tłem dla głównej fabuły, ale bardzo ważnym, bez którego Katrine nie potrafi rozwikłać zagadki z przeszłości matki, oraz wyjaśnić przyczynę samego zabójstwa. Dlatego też otrzymujemy bardziej książkę obyczajową niż kryminalną, ale po pewnym czasie tego nie zauważamy wraz z dalszym czytaniem tejże powieści. Co sprawia, że z równym zaciekawieniem czyta się, główny wątek o rodzinnych tajemnicach jak i ten kryminalny.

Ale co najbardziej podoba mi się w tejże książce? To pewna tajemniczość oraz umiejętność oddania atmosfery miejsc oraz charakteru ludzi, którzy zamieszkują ów miejsca, w których rozgrywa się aktualnie akcja powieści. Mamy świetnie nakreślonych bohaterów, zarówno tych, którzy żyją w wielkim mieście, jak i tych którzy żyją w małej osadzie. Ci pierwsi jawią się nam jako ci, którzy żyją dniem dzisiejszym, nie mający czasu na najmniejszą refleksję o dawnym życiu oraz o drugim człowieku i ich sprawach. Natomiast Ci drudzy są przeciwieństwem tych pierwszych. Z początku niby są nieśmiali, mało otwarci, ale jak już uznają Cię za swojego mieszkańca, okazują się całkiem inni: są otwarci, chętnie podejmują rozmowy, oraz żyją życiem innych. Równie inna atmosfera panuje w Rosji, gdzie Katrine spotyka ludzi, zarówno zwykłych mieszkańców jak i urzędników, którzy na pierwszy rzut oka są życzliwi i pomocni, ale tak naprawdę są to ludzie, którzy pragną wykonać swoje zadania sumiennie, bez zbędnych uprzejmości, wręcz emanuje od nich pewien chłód. Tak umiejętnie przechodzenie z "jednej atmosfery w drugą", sprawia wrażenie, że czytelnik czuje się jakby miał do czynienia z pisarką, która ma za sobą wiele napisanych książek, a nie z pisarką, dla której "Grobowiec z ciszy" jest dopiero drugą książką. A dodatkowym plusem jest to, że czytelnik dopiero wraz z ostatnimi stronicami dowiaduje się, jaka jest prawda, zarówno tego kim jest morderca, oraz poznaje prawdę o przeszłości rodziny Katrine, jak i tego jak te dwie sprawy łączą się ze sobą.
Nie ma tu w tej książce zbędnych i niepotrzebnych sytuacji, wręcz wszystko wydaje się na swoim miejscu, solidnie poukładane, że nic nie ma prawa zburzyć całej fabuły. Jedynie miłośnicy kryminałów mogą odczuć pewien niedosyt z racji tego, że książka utrzymana jest bardziej w klimacie powieści obyczajowej niż kryminalnej. Ale po pewnym czasie już to tak nie razi, i otrzymujemy powieść, która zasługuje na wiele pozytywnych ocen. Dlatego też z czystym sumieniem mogę polecić ów książkę zarówno miłośnikom szwedzkiej literatury, powieści kryminalnych jak i obyczajowych.


http://swiatwidzianyksiazkami.blogspot.com/

Przyznaję się, że z kryminałem szwedzkim "spotkałam się" po raz pierwszy wraz z czytaniem książki Tove Alsterdal. Z drugiej strony trochę obawiałam się szwedzkich kryminałów, ponieważ uważałam, że są przereklamowane, a co za tym idzie są miałkie i nijakie. Jakież było moje zaskoczenie - pozytywne - że jest całkiem inaczej i nie mam się czego obawiać - czyli szwedzkich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Przyjaciel szybko staje się wrogiem, który wie o tobie za wiele.”
Najjaśniejsza gwiazda na firmamencie szwedzkiej literatury kryminalnej wciągający kryminał, rewelacyjna powieść detektywistyczna – takimi oto recenzjami wydawca zachęca do przeczytania książki „Grobowiec z ciszy”, autorki Tove Alsterdal, która okrzyknięta już została najciekawszą pisarką powieści kryminalnych w Szwecji, choć to dopiero druga jej książka. Debiutowała tytułem „Kobiety na plaży”, który podbił ponoć Szwecję, stając się szybko bestsellerem. Generalnie Alsterdal (ur. 1960 r.) jest szwedzką dziennikarką, dramatopisarką i autorką scenariuszy filmowych.
Biorąc pod uwagę to, że jestem miłośniczką skandynawskich kryminałów, a także spektakularne zachwyty nad tą książką wylewające się z okładki, zasiadłam do jej lektury pełna entuzjazmu, oczekując czegoś bombowego. Z jednej strony doczekałam się, a z drugiej nie do końca. Książka bowiem bardzo ciekawie się zaczyna. Poznajemy główną bohaterkę Katrine, dziennikarkę, która powraca do Sztokholmu z Londynu, aby zaopiekować się chorą matką. Wówczas wychodzi na jaw, że staruszka jest właścicielką domu na wsi, gdzieś za kołem polarnym, o którym Katrine nie miała jak dotąd pojęcia, a za który firma maklerska oferuje olbrzymie pieniądze. Podejrzanie olbrzymie pieniądze. Jedzie więc na północ, do miejscowości Tornedalen, wyjaśnić sprawę, zobaczyć dom, który okazuje się ruderą i przy okazji poznać rodzinne korzenie. Te z kolei niosą ją aż do Rosji – Karelli, Pietrozawodska, Petersburga.
O ile fabuła wciągnęła mnie właściwie od razu, a to za sprawą ofiary morderstwa, która legła już na początku książki, o tyle później zaczęła mnie powoli nużyć. Może to wynikać z tego, że „Grobowiec z ciszy” nie jest takim nazwijmy to „czystym” kryminałem, ale ma też sporo z powieści detektywistycznej. Mnie zaś nie do końca ta konwencja pasuje. Oczywiście już zasiadając do czytania wiedziałam, że będzie to kryminał z elementami powieści detektywistycznej, ale nie sądziłam, że aż tak obniży to moją radość z lektury. Niemniej, im bardziej akcja zbliżała się ku końcowi, tym na powrót zaczynało robić się ciekawie.
Reasumując, jest to bardzo dobra książka, może się spodobać wielbicielom kryminałów, a już z pewnością tych detektywistycznych, co nie zmienia faktu, że Tove Alsterdal do grona moich skandynawskich mistrzów nie dołączy. Przynajmniej na razie.

„Przyjaciel szybko staje się wrogiem, który wie o tobie za wiele.”
Najjaśniejsza gwiazda na firmamencie szwedzkiej literatury kryminalnej wciągający kryminał, rewelacyjna powieść detektywistyczna – takimi oto recenzjami wydawca zachęca do przeczytania książki „Grobowiec z ciszy”, autorki Tove Alsterdal, która okrzyknięta już została najciekawszą pisarką powieści...

więcej

mniej

Pokaż mimo to