Książka przybliża postać bł. Francisco Palau y Quer. A jest to postać nieprawdopodobnie inspirująca. Wielka szkoda, że tak mało znana.
Człowiek, który żył w czasach palenia klasztorów i mordowania zakonników, doświadczył fałszywych oskarżeń za podjęte dzieła (tworzenie szkół dla prostej ludności), wieloletniego zesłania na Ibizę, która była naturalnym więzieniem dla przestępców kryminalnych itp. itd.
Jednak w "(...) listopadzie 1860 roku (...) nagle otrzymał wielką łaskę mistyczną. Po wielu latach pozornie bezskutecznych poszukiwań, niespełnionych pragnień, objawiła mu się jego Umiłowana. Jakież było jego zdumienie, gdy zrozumiał, że tą, którą ujrzał jako młodą, piękną kobietę, godną największej miłości, jedynej zaspokoić serce człowieka, był Kościół - Eklezja. Bóg i bliźni, ale nie jako coś, lecz Ktoś: Jezus jako Głowa i my jako członki. Żywy organizm, żywa osoba, z którą można nawiązać najgłębsze relacje miłości, z którą można rozmawiać, która rozumie, widzi, słyszy, odpowiada. Można ją ujrzeć, na razie co prawda niejasno, pod zasłoną i w welonie, pod różnymi figurami, szczególnie Maryi jako najdoskonalszego typu Kościoła, ale jednak."
Jest również bardzo inspirujące jak poprzez poznawanie kobiecych postaci biblijnych (m.in. Rebeka, Rachela, Debora, Jaela, Judyta, Estera, Sara (córka Raguela), kobiety Apokalipsy, aż wreszcie Maryja) poznawał swoją Umiłowaną, tj. Kościół - Eklezję.
Książka stanowi 9 swobodnie powiązanych artykułów. Taka forma może niektórych nie zachęcać, jednak treść to wspaniale rekompensuje.

Książka przybliża postać bł. Francisco Palau y Quer. A jest to postać nieprawdopodobnie inspirująca. Wielka szkoda, że tak mało znana.
Człowiek, który żył w czasach palenia klasztorów i mordowania zakonników, doświadczył fałszywych oskarżeń za podjęte dzieła (tworzenie szkół dla prostej ludności), wieloletniego zesłania na Ibizę, która była naturalnym więzieniem dla...