"Nikt nie traci pamięci bez przyczyny. Ktoś musi znać powód."

Ewelina Dobrzycka straciła pamięć. Nie wie kim jest i co tak naprawdę jest przyczyną jej amnezji. Jednak najgorsza jest niepewność. Komu wierzyć, komu może zaufać?

"- Ale skąd ja mam wiedzieć, że to prawda? (...)
- Bo mówi ci to twój mąż. (...)
- Skąd mam wiedzieć, że jesteś moim mężem? Była przerażona."

Prolog stanowi mocny i intrygujący wstęp. Tworzy aurę niepewności i tajemnicy. Dalsza część książki podzielona jest na dwie części KŁAMSTWO i PRAWDĘ.
Pierwszą zaczynamy od poważnego problemu - zaniku pamięci Eweliny, by stopniowo zanurzać się w bagnie kłamstw i fałszywej życzliwości. Każdy z bohaterów ma coś na sumieniu, a łączące ich relacje są dość mocno skomplikowane.

W momencie, kiedy w głowie czytelnika zaczyna klarować się pewien obraz, dochodzi do PRAWDY i tu dopiero wszystko się gmatwa.

Autorka tak poplątała nici, z których utkana jest fabuła, że w pewnej chwili czułam się totalnie skołowana. Zupełnie nie wiedziałam kto jest ofiarą, a kto katem, kto mówi prawdę, a kto koncertowo kłamie. Absolutnie nie przewidziałam takiego rozwoju sytuacji.

To bardzo dobry thriller psychologiczny. Studium ludzkich zachowań, które skłania do zadawania sobie pytania - jak sam bym się zachował?

"Nikt nie traci pamięci bez przyczyny. Ktoś musi znać powód."

Ewelina Dobrzycka straciła pamięć. Nie wie kim jest i co tak naprawdę jest przyczyną jej amnezji. Jednak najgorsza jest niepewność. Komu wierzyć, komu może zaufać?

"- Ale skąd ja mam wiedzieć, że to prawda? (...)
- Bo mówi ci to twój mąż. (...)
- Skąd mam wiedzieć, że jesteś moim mężem? Była...