Czyta się bardzo dobrze i szybko.Przyznam, że na początku autor mnie trochę zirytował, bo myślałam, że napisał ją by "oddać sobie hołd". Zupełnie zbędne są opisy jego życia i kariery w tym takich szczegółów jak urządzenia gabinetu ( gdzie i jakie fotografie wiszą lub stoją). Ale później już było lepiej. Autor opisuje jak bezsilny był wobec władz w niektórych państwach ( w tym także Europejskich) będących "Rajem" dla nazistów, gdy po "namierzeniu" zbrodniarza wojennego spotykał się z oporem władz, by postawić go przed sądem lub dokonać ekstradycji do kraju gdzie popełnił zbrodnie. Nie do uwierzenia jest, że zbrodnie wojenne czy zbrodnie przeciwko ludzkości, które powinny być ukarane ( gdyż w zasadzie się nie przedawniają) nie interesują już władz krajów gdzie ci zbrodniarze mieszkają i prowadzą spokoje życie. Operacja "ostatniej szansy" jest taka rzeczywiście nie tylko ze względu na fakt, że Ci zbrodniarze maja już ok.90 lat, ale odchodzą także świadkowie tych zbrodni. Bo trzeba przyznać, że nikt nie jest oskarżany bezpodstawnie.Autor pisze, że zawsze jest każdy ślad bardzo wnikliwie sprawdzany i szukani są świadkowe tych zbrodni (jakże już nieliczni), zanim zostanie wystosowany wniosek do władz państwa o ekstradycję lub śledztwo bądź proces sądowy. "Dorobek" kilku postaci ściganych w książce jest naprawdę przerażający np. dr. Aribert Heim ( tzw. "Doktor Śmierć" przydomek ten otrzymał gdy był lekarzem obozowym w Mauthausen) . Warta uwagi, ale właściwie to książka o bezsilności i wyścigu z czasem.

Czyta się bardzo dobrze i szybko.Przyznam, że na początku autor mnie trochę zirytował, bo myślałam, że napisał ją by "oddać sobie hołd". Zupełnie zbędne są opisy jego życia i kariery w tym takich szczegółów jak urządzenia gabinetu ( gdzie i jakie fotografie wiszą lub stoją). Ale później już było lepiej. Autor opisuje jak bezsilny był wobec władz w niektórych państwach ( w...