Gdy spojrzysz na fulmara w czasie wiatru pokrywającego powierzchnię morza białymi grzywami, który czyni niebezpieczną podróż tratwą i każe refować żagle, by zmniejszyć ryzyko przewrócenia się do góry dnem, zobaczysz, że to wtedy ptak czuje się jak w domu. Przy takim wietrze fulmary są stabilne, cieszą się pewnością i kontrolą nad wszystkimi żywiołami wokół siebie, są zadomowione w chwili, w której ich ciało splata się ze światem. Popatrz na nie w takie właśnie dni, kiedy wiatr pokonuje granice między rześkością a siłą, a zobaczysz je w całej ich istocie: jako biegaczy wiatru, tancerzy wiatru i duchy wiatru, ożywione ewolucyjną zdolnością współżycia z wiatrem, w nim i na nim, czerpiące jego energię, by budować swoją własną pierzastą, ruchomą, sięgającą oceanu potęgę.

Gdy spojrzysz na fulmara w czasie wiatru pokrywającego powierzchnię morza białymi grzywami, który czyni niebezpieczną podróż tratwą i każe r...

Inne morskie ptaki, takie jak maskonury i mewy, mają z wiatrem odwrotną relację: im silniej wieje, tym trudniej im latać i tym więcej energii potrzebują, by zachować równowagę. Fulmar nie. On nie drży na całym ciele, kiedy wiatr zmienia się w wichurę, ale raczej dopiero wtedy w pełni ukazuje swoją zręczność i finezję. Staje się wirtuozem, chybkim i doskonałym, nie w swoim istnieniu, ale w pomysłowości, zdolności dostosowania ciała do świata.

Inne morskie ptaki, takie jak maskonury i mewy, mają z wiatrem odwrotną relację: im silniej wieje, tym trudniej im latać i tym więcej energi...

Mewy siodłate utrzymują swoją pozycję, dwumilionowa populacja mew żółtonogich nawet rośnie, ale populacja mewy srebrzystej spadła o 30 procent na przestrzeni ostatnich czterdziestu lat, gdyż wiele osobników schwytano w sprzęt rybacki. Kormorany dobrze sobie radzą, głównie dzięki kolonizowaniu wód śródlądowych, populacja większości kormoranów czubatych jednak się zmniejsza. Nikt nie wie, jakie są w Europie prognozy dla miliona burzyków północnych. W Ameryce Północnej ich liczba maleje, podobnie zresztą jak populacja innych burzyków na całym świecie. Wyjątkiem jest na północnym Atlantyku głuptak - potężny generalista o szerokim zasięgu, który nie utkwił w żadnym ekologicznym ślepym zaułku, lecz potrafi latać na dalekie dystanse i polować na cokolwiek. Głuptaków jest coraz więcej - co najmniej 1,8 miliona ptaków panuje na zimnym, północnym oceanie nad miejscem, które Anglosasi nazywali gannet bath - łaźnią głuptaków.

Mewy siodłate utrzymują swoją pozycję, dwumilionowa populacja mew żółtonogich nawet rośnie, ale populacja mewy srebrzystej spadła o 30 proce...