„Kraj najszczęśliwszych kobiet”. Już sam tytuł skłania nas do myślenia. W naszej głowie kotłują się myśli. Szaleją argumenty i kontrargumenty. To trudna książka. Pełna niedopowiedzeń i urwanych wątków, tak aby czytelnik mógł wyrobić sobie własne zdanie, aby mógł podumać, spróbować zrozumieć położenie kobiet, których historie próbuje zgłębić autorka. Ta pozycja nie jest napisana lekko, ale czyta się ją dobrze. Ponieważ wywołuje konkretną lawinę myśli i zdarzeń, jej lektura wymaga więcej czasu, refleksji i zadumy. Autorka chce przedstawić nam konkretne życiorysy z każdej możliwej j perspektywy. Co ciekawe osoby, których życie opisuje w tej książce same się o sobie wypowiadają, snują historie, opisują swoje życie od takiego momentu jakiego sobie życzą i pozwalają nam zgłębić tajniki życia w Omanie, bycia tam kobietą, żona, matką czy wyznawczynią konkretnej religii. Nie ma tu miejsca na osąd ze strony autorki, to my sami jesteśmy zmuszeni do myślenia i wyrobienia sobie własnego zdania. Wstrząsnęła mną ta książka. Bolała i po raz kolejny dowiodła jak ogromne mam szczęście, że żyje tu gdzie żyje. 7.5⭐️.

Autorka odpowiada na bardzo wiele pytań, które często my Europejczycy chcemy zadać. Jak tak naprawdę wygląda małżeństwo z Omańczykiem, wesele, ślub czy modlitwa? Cudzołóstwo, tzw. „dzieci grzechu”, magia, potrawy, życie codzienne. Ta pozycja daje naprawdę wiele, odsłania przed nami wiedzę, której dotąd nie znałam. Pisarka opowiada historię sześciu kobiet, to one są naszymi drogowskazami. Każda z nich tak bardzo inna, rożna, tak bardzo chcąca od życia czegoś innego. Wszystkie łączy jednak jedno - żyją w Omanie.

„Kraj najszczęśliwszych kobiet”. Już sam tytuł skłania nas do myślenia. W naszej głowie kotłują się myśli. Szaleją argumenty i kontrargumenty. To trudna książka. Pełna niedopowiedzeń i urwanych wątków, tak aby czytelnik mógł wyrobić sobie własne zdanie, aby mógł podumać, spróbować zrozumieć położenie kobiet, których historie próbuje zgłębić autorka. Ta pozycja nie jest...