Sięgnęłam po tą książkę z przekonaniem, że będzie to ciekawa powieść z zacięciem feministycznym. I rzeczywiście tak jest chociaż nie do końca w stopniu, którego się spodziewałam.
Śledzimy losy Mari, islandzkiej wulkanolog u szczytu kariery, która przeżyła upadek z lodowca. Nasza bohaterka boryka się z nie lada zawirowaniami w życiu osobistym, a sprawy komplikują się jeszcze bardziej gdy poznaje Gemmę.

To była trochę dziwna, momentami trudna dla mnie lektura. Autorka przedstawia tutaj wiele współcześnie ważnych zagadnień takich jak feminizm, ekologia, homoseksualizm, polityka i wiele wiele innych. Uważam, że trochę tego dużo jak na 220 stronicową powieść. Dodatkowo mamy tutaj zastosowany zabieg gramatyczny w postaci ciągłej zmiany osoby naratora. To znaczy raz Maria opowiada nam rzeczywistość ze swojej perspektywy, a w kolejnym zdaniu jest mowa o Mari w trzeciej osobie. Nie wiem po co zostało to tutaj wprowadzone, ponieważ strasznie mi to przeszkadzało.

Wątek Gemmy i jej skrajnych, wręcz fanatycznych poglądów odnośnie zagłady mężczyzn i stworzenia świata składającego się wyłącznie z kobiet i homoseksualistów mógłby dla mnie nie istnieć. Jej zachowanie i poglądy były delikatnie mówiąc toksyczne! Ta postać mnie irytowała i uważam, że gdyby fabuła opierała się tylko na życiu Marii, jej poglądach, relacjach z różnymi ludźmi i zawirowaniach życiowych to polubiłabym się z tą książką znacznie bardziej.

Plusem były piękne opisy przyrody i ogólnie całej Islandi. To była szybka lektura, ciekawie napisana i na tyle interesująca, że miałam ochotę ją czytać, ale raczej nie zostanie w mojej pamięci na długo. Było fajnie póki trwało.

Sięgnęłam po tą książkę z przekonaniem, że będzie to ciekawa powieść z zacięciem feministycznym. I rzeczywiście tak jest chociaż nie do końca w stopniu, którego się spodziewałam.
Śledzimy losy Mari, islandzkiej wulkanolog u szczytu kariery, która przeżyła upadek z lodowca. Nasza bohaterka boryka się z nie lada zawirowaniami w życiu osobistym, a sprawy komplikują się jeszcze...