Trudna, poruszająca, otwierająca oczy oraz dająca do myślenia publikacja o skutkach wojny, w zasadzie każdej jednej, a one przecież wciąż toczą się na świecie.

Książka przedstawia historię Johnego, który przeżył wojnę, choć stracił w niej niemało. Młody chłopak - bo takim przecież wciąż jest, to nie weteran wojenny w podeszłym wieku - stracił na wojnie wszystkie kończyny, i ręce, i nogi, i oczy, uszy, usta, nos.

Wszystkie jego rozmyślania toczą się w jego głowie. Począwszy od uświadomienia sobie swojej sytuacji, poprzez wspomnienia o domu rodzinnym i nieśmiałych początkach związku z dziewczyną, zbuntowany i świadomy głos na temat prowadzenia wojen, aż do niezrozumiałego dla otoczenia wołania o pomoc. Głos Johnego to również głos wszystkich tych młodych chłopaków, którzy wojny nie przeżyli i w ich imieniu nigdy nikt się już nie wypowie. Oraz wszystkich tych, którzy w stanie mniej lub bardziej ciężkim wojnę przeżyli, a dla świata pozostają w cichym zapomnieniu.

Książka momentami wstrząsająca. Momentami męczyło mnie jej czytanie z uwagi na specyficzną konstrukcję - nie ma w niej w ogóle przecinków. Jednocześnie taka koncepcja pozwalała mi pamiętać, kto jest narratorem tej opowieści i wtedy taka konstrukcja nabierała więcej sensu.

Trudna, poruszająca, otwierająca oczy oraz dająca do myślenia publikacja o skutkach wojny, w zasadzie każdej jednej, a one przecież wciąż toczą się na świecie.

Książka przedstawia historię Johnego, który przeżył wojnę, choć stracił w niej niemało. Młody chłopak - bo takim przecież wciąż jest, to nie weteran wojenny w podeszłym wieku - stracił na wojnie wszystkie kończyny,...