Peter Neal dokonał selekcji materiałów po Hendrixie, ułożył je tak, aby dały spójna narrację i oto mamy książkę napisaną przez… samego mistrza gitary. Hendrix z wiadomego powodu nie mógłby pokusić się o samodzielne stworzenie biografii. Pozostawił jednak po sobie tak dużo spisanych wypowiedzi, że wystarczyło to na ponad dwieście stron opowieści o życiu. „Sam o sobie” pokazuje Jimiego jakby od wewnątrz. To nie jest książka, którą napisał ktoś, kto obserwował Hendrixa z boku i oceniał jego zachowanie. Tutaj mówi sam Jimi. Część z tych prawd jest nam już znana (pojawiają się fragmenty chociażby wywiadów), ale spora część to rzeczy nowe, które rzucają na postać czarnoskórego muzyka nowe światło. „Sam o sobie” to także rady dla początkujących twórców („Trzeba wytrwać i iść dalej. Czasami z frustracji można znienawidzić całą tę gitarę, ale to tylko jeden z etapów muzyki. Wytrwałych czeka nagroda.”, s. 25), trochę wspomnień z występów w Europie, kilka lekcji muzyki („nasza muzyka jest jak wielki słój ze słodyczami. Wszystko wymieszane razem. To połączenie rocka, bluesa i jazzu, muzyka, która nieustannie się rozwija […], muzyka przyszłości.”, s. 62), a także cierpkich uwag o soulu, który ewidentnie drażnił Hendrixa („Motown to nie jest prawdziwe brzmienie murzyńskich śpiewaków. To jest takie komercyjne, takie poukładane […]. Oni tylko […] opierają to na bardzo mocnym, bardzo dobrym rytmie. Potem dorzucają tysiące tamburynów, do tego tysiące dęciaków i tysiące instrumentów smyczkowych, a wokalista nagrywa swój głos milion razy. […] Syntetyczna dusza – tak nazywam produkcje Motown.”, s. 114). Denerwują zmiany czcionek – ich rodzaju i wielkości. Nie wiem czy jest to zabieg polskiego wydawcy, czy też przełożenie pomysłu z oryginału, jednak osobiście trochę mi to przeszkadza. Ułożenie tekstu na kształt gitary – to jeszcze jestem w stanie zrozumieć, jednak pogrubienie nagle jednego zdania w celu – tak mi się wydaje – podkreślenia jego ważności mija się z celem. Czytając ze zrozumiem, jesteśmy w stanie pojąć sami, co jest ważne, a co nie. // źródło: mój blog, https://axunarts.wordpress.com/2015/03/25/krotka-pilka-264-poczytaj-jesli-sluchasz/

Peter Neal dokonał selekcji materiałów po Hendrixie, ułożył je tak, aby dały spójna narrację i oto mamy książkę napisaną przez… samego mistrza gitary. Hendrix z wiadomego powodu nie mógłby pokusić się o samodzielne stworzenie biografii. Pozostawił jednak po sobie tak dużo spisanych wypowiedzi, że wystarczyło to na ponad dwieście stron opowieści o życiu. „Sam o sobie”...