Odważna, dowcipna, szczera i fenomenalnie napisana.
Lektura obowiązkowa dla każdego, kogo dręczy podejrzenie, że alkohol więcej mu zabiera, niż daje.

Czy kiedykolwiek postanowiliście odstawić alkohol na miesiąc, a już po tygodniu mieliście w ręku drinka? Uważacie, że to głupota poprzestać na jednym?
A może rozważacie abstynencję jako kolejny - po niskokalorycznej diecie oraz regularnym uprawianiu sportu - krok ku zmianie życia na zdrowsze i lepsze?
Witajcie w klubie! Są nas tu miliony! Okazuje się, że większość z nas naprawdę chciałoby mniej i rzadziej pić.
Tylko jak to zrobić?

Ta książka rozwala system. Każdy, niezależnie od powodów, dla których chce rzucić albo mocno ograniczyć picie, powinien ją przeczytać. Jest mądra, odważna, szczera i zabawna.

Ta książka to coś dużo więcej niż opowieść o pokonywaniu nałogu. To opowieść o lepszym, szczęśliwym jutrze. I o tym, że życiem w trzeźwości można się odurzyć bardziej niż najlepszym drinkiem.

Catherine Gray przedefiniowuje trzeźwość na potrzeby dwudziestego pierwszego stulecia i wytycza nowy kurs w świecie bez procentów. Niech będzie waszą przewodniczką.

Książka Catherine Gray to połączenie humorystycznego pamiętnika z poradnikiem dla tych, którzy chcieliby się cieszyć abstynenckim stylem życia. I choć wyznania autorki przybierają atrakcyjną i przesyconą autoironią formę, to ich kaliber wcale nie jest lekki. Gray bez ogródek opowiada o tym, jak wygląda zwykły dzień alkoholiczki, która nie tylko musi mierzyć się z wyzwaniami zawodowymi, ale i wspinać na wyżyny kreatywności, by ukrywać swą słabość przed wszystkimi. A jednak po niemal dwudziestu latach picia Gray wybiera trzeźwość - wolną od przypadkowego seksu, wstydu, nocnych wypraw do sklepu monopolowego…
W procesie wychodzenia z uzależnienia pomaga jej pisanie, którego efekt stanowi właśnie ta książka.
Każdy z własnymi demonami musi sobie poradzić sam, ale warto skorzystać z podpowiedzi Gray, jak tego dokonać. Metodą prób i kolejnych błędów znalazła ona sposoby radzenia sobie na suto zakrapianych alkoholem imprezach rodzinnych i firmowych czy odpowiadania na pytania typu "Może odrobinka? Przecież nie zaszkodzi". A wszystkie te przemyślenia wsparła wynikami badań naukowych, aby lepiej zrozumieć, co się właściwie z nią działo i dzieje, i w czym powinna szukać źródeł jej uzależnienia.