Na początku trzeba odpowiedzieć na pytanie dlaczego historia Gujany a nie Gujan. Pobieżne bowiem nawet spojrzenie na mapę polityczną powie nam, że istnieją tam dwa państwa (Gujana i Surinam) i francuska kolonia. Jednak ten podział jest jedynie następstwem europejskiej rywalizacji. Region ten został najpierw odkryty przez Hiszpanów, ale ci nie dostrzegli w nim żadnej wartości, zaś ograniczone zasoby, jakimi dysponowali, uniemożliwiały im opanowanie wszystkich ziem Nowego Świata. Obszar ten, porzucony przez wspomnianych odkrywców, stał się więc miejscem rywalizacji Holandii, Anglii i Francji, które ostatecznie utworzyły tam swoje kolonie. Ale geograficznie Gujana to obszar między rzekami Amazonki a Orinoko oraz Oceanem Atlantyckim. W jej skład wchodzą nie tylko obecna Gujana, Surinam i Gujana Francuska, ale także brazylijski stan Amapá i Gujana Wenezuelska. Tak więc pisanie o historii Gujany (a nie Gujan) wydaje mi się uzasadnione, nawet jeśli niewiele miejsca poświęcam obszarom należącym obecnie do Brazylii czy Wenezueli.

Niniejsza praca jest częścią szerszego projektu, współtworzonego z Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, pragnącego przybliżyć polskiemu Czytelnikowi historię zaniedbanego dotąd w polskiej literaturze regionu Karaibów. Do tej pory w niniejszej serii ukazały się: Historia Trynidadu i Tobago, Historia Małych Antyli, Historia wysp bezużytecznych (Tortugi, Bermudów, Providencii i San Andrés, Bahamów, Kajmanów, Turks i Caicos, La Tortuga, wysp de la Bahía, Maíz, Santanilla oraz Navassa) oraz Historia Wybrzeża Moskitów, Belize i Darién.