"Ale śpiewaczka Józefina nie śpiewała, wydawała z siebie natomiast charkot, który tylko jej wiara w siebie podnosiła do rangi sztuki"

Takim mysim alter ego żegnał się ze światem ten, któremu historia włożyła na głowę koronę największego z wielkich literatury stawiając jednocześnie posąg ze spiżu na literackim panteonie. Dla fanów, miłośników, wyznawców Mistrza jazda naprawdę obowiązkowa. Napisana ze swadą i dość konkretną pretensją prozatorską, jednocześnie na odcinku faktów czy interpretacji Jego prozy konsekwentnie trzymająca się ziemi. A wiadomo, że akurat ta ostatnia liczy się w niezliczonych tomach i wyciąga się w nich tony niedorzecznych wniosków. Ja z tej lektury wyniosłem masę bezcennych informacji o życiu największego z wielkich za co jestem autorowi dozgonnie wdzięczny. Poukładała mi chronologicznie wiele faktów z Jego życia o których wiedziałem. Stworzyła naprawdę wiarygodny obraz nietuzinkowego człowieka, który umierał we własnym mniemaniu jako charkocząca mysz co to jej się tylko wydawało, że jest wielkim śpiewakiem. Czas zawyrokował komu się co wydawało. Ta książka to kopalnia wiedzy o Mistrzu, która poukładała mi to co o nim dotychczas wiedziałem i dorzuciła parę szufli nowej, bezcennej wiedzy o nim. Gorąco polecam wyznawcom Franza Kafki. Reszcie radzę najpierw złapać za jego prozę i przekonać się jak to u nich z tą myszą jest.

"Ale śpiewaczka Józefina nie śpiewała, wydawała z siebie natomiast charkot, który tylko jej wiara w siebie podnosiła do rangi sztuki"

Takim mysim alter ego żegnał się ze światem ten, któremu historia włożyła na głowę koronę największego z wielkich literatury stawiając jednocześnie posąg ze spiżu na literackim panteonie. Dla fanów, miłośników, wyznawców Mistrza jazda...