"Doskonała sprawiedliwość" to moje pierwsze spotkanie z tym autorem i z pewnością można stwierdzić, że jego proza dość dalece odbiega od mistrza thrillera prawniczego Johna Grishama. Jest to pozycja właściwie o dwie klasy niższa. Wiem że takie pozycjonowanie nie jest może właściwe - literatura to w końcu nie zawody sportowe - ale dobrze ukazuje jakość tej książki.
Pozbawiona jest grishamowskiego klimatu, typowego dla tego autora rozbudowanego tła obyczajowo-społecznego, pogłębionych psychologicznie postaci, zawiłej intrygi. Owszem mamy trupa, jakąś tajemnicę związaną z morderstwem, bohatera prawnika Bena Kincaida, zarysowane tło obyczajowe amerykańskiej prowincji, ale to wszystko jest strasznie powierzchowne, brak tu głębi i kolorów i literackiego rozmachu. Trochę jakby autor chciał zapewnić nam rozrywkę najmniejszą liczbą środków, najtańszą, niezbyt się wysilając. Typowa literatura klasy B.
Nie jest to oczywiście książka zła, akcja toczy się średnio-szybkim tempem, duża ilość dialogów sprawia że lektura jest "łatwa, lekka i przyjemna". Jest intryga, jest nieoczekiwane rozwiązanie. Widać, iż autor prawnik najlepiej czuje się w „otoczeniu prawniczym” i przebieg procesu oskarżonego to chyba najlepsze fragmenty, dość wiarygodne i napisane z humorem i dużą lekkością. Mało z kolei obrazowe są sceny dynamiczne, zagospodarowujące wątek sensacyjny powieści: {SPOJLER} ataków na obóz Wietnamczyków czy finałowej walki w kościele.
Największy mój zarzut dotyczy postaci stworzonych przez autora. Poza głównym bohaterem całej serii prawnikiem Benem, całe grono postaci, dość liczne zresztą, jest właściwie tylko tłem, co jest dość typowe w tego rodzaju pozycjach literatury popularnej. Mam problem przede wszystkim z głównym bohaterem, którego nie da się w mojej opinii polubić. Młody, dobrze zapowiadający się, zdolny prawnik, porządny aż do obrzydzenia, chodzący ideał, który nie splami się przemocą i prawa nie złamie. Sorry, nie moja bajka. Brak jakiegokolwiek zniuansowania tej postaci, nadania jej ludzkich cech, przełamania stereotypu sprawia, iż trudno go polubić, a jego postawa i poglądy trącą wręcz tanim dydaktyzmem.
Nie kupuję tego, ale staram się nie być małostkowy i dam szansę Benowi Kincaidowi w innych powieściach. Może to tylko „wypadek przy pracy”. Generalnie pozycja średnia, czyli jak na „literaturę wagonową” niezła. Świetna do pociągu, bo podzielona na kilkadziesiąt dwu-trzystronicowych rozdziałów. Trzy godziny podróży wystarczą.

"Doskonała sprawiedliwość" to moje pierwsze spotkanie z tym autorem i z pewnością można stwierdzić, że jego proza dość dalece odbiega od mistrza thrillera prawniczego Johna Grishama. Jest to pozycja właściwie o dwie klasy niższa. Wiem że takie pozycjonowanie nie jest może właściwe - literatura to w końcu nie zawody sportowe - ale dobrze ukazuje jakość tej...