Spodziewałam się czegoś więcej po tej biografii, może nie koniecznie szokujących informacji, ale chociażby dobrych zdjęć zespołu, a tych (niekoniecznie dobrych) w książce jest zaledwie 15 ( w tym jedno bez masek gdzie Thomas jest słynnej koszuli awokado), ponadto część fotografii się powtarza, co jest już żałosne. Zdjęć dostępnych dla wydawców jest cała masa, tylko trzeba za nie zapłacić, a to najwyraźniej ani autorce ani wydawcy nie wydało się zyskowne ...
O zespole niewiele się dowiemy, właściwie nic ponad to co możemy przeczytać na Wiki ;) Zabrakło wywiadów, których może nie ma za wiele, ale są dobre, a przede wszystkim nakreślają charaktery "robotów".
Cieszy mnie jedynie, że autorka nie powiela stereotypów o zespole, ale żeby to dostrzec, to jednak trzeba mieć dość dobrą wiedzę o Daft Punk.
Bardzo dużo tekstu typu "zapchaj dziurę", opisy teledysków klatka po klatce (nie przesadzam), streszczenia filmów (Tron, Electroma - ta z pominięciem drażliwej sceny ;) ), biografie muzyków, którzy współpracowali z Daft Punk - ta Pharrella, jest chyba dokładniejsza niż Thomasa i GuyMana.
Ale najgorsze w całej biografii jest nazywanie 40 letnich facetów chłopcami, nie wiem czy to błąd w tłumaczeniu, czy autorce zapatrzonej w fotografie zespołu bez masek sprzed 20 lat utkwił w wyobraźni właśnie
taki ich obraz.
Generalnie nie warto kupować, chyba, że ktoś zupełnie nie ma pojęcia co to za zespół i chciałby od czegoś zacząć.
Ja czekam na porządną biografię z dużą ilością zdjęć, bo historia Daft Punk, znakomicie nadaje się na foto story :)

Spodziewałam się czegoś więcej po tej biografii, może nie koniecznie szokujących informacji, ale chociażby dobrych zdjęć zespołu, a tych (niekoniecznie dobrych) w książce jest zaledwie 15 ( w tym jedno bez masek gdzie Thomas jest słynnej koszuli awokado), ponadto część fotografii się powtarza, co jest już żałosne. Zdjęć dostępnych dla wydawców jest cała masa, tylko trzeba...