Myślę, że autorkę przerosło zadanie. Nie jest to żadna podróż do wnętrza piramdy, tylko pobieżne zerknięcie na karierę duetu. Brakuje głębszego spojrzenia na ich fenomen, inspiracje czy motywy które kierowały ich do takiego imagu. Dodatkowo, strony są zapchane niepotrzebnymi informacjami. W kwestii chłopaków zdecydowanie lepiej wypadł dokument "Daft Punk bez masek".

Myślę, że autorkę przerosło zadanie. Nie jest to żadna podróż do wnętrza piramdy, tylko pobieżne zerknięcie na karierę duetu. Brakuje głębszego spojrzenia na ich fenomen, inspiracje czy motywy które kierowały ich do takiego imagu. Dodatkowo, strony są zapchane niepotrzebnymi informacjami. W kwestii chłopaków zdecydowanie lepiej wypadł dokument "Daft Punk bez masek".

Szczerze mówiąc objętość książki mogłaby się zmniejszyć o jakieś 75%, a czytelnik by wiele nie stracił. Jak dla mnie męczące były mini biografie pozostałych artystów, o których było więcej niż o samym Guy-Manuelu i Thomasie. Najgorsze jednak jest zapychanie stron grafikami wektorowymi, których niestety było co nie miara. Jak komuś się napatoczy to można przeglądać, ale na pewno nie jest to must-read/must-have. Niestety.

Szczerze mówiąc objętość książki mogłaby się zmniejszyć o jakieś 75%, a czytelnik by wiele nie stracił. Jak dla mnie męczące były mini biografie pozostałych artystów, o których było więcej niż o samym Guy-Manuelu i Thomasie. Najgorsze jednak jest zapychanie stron grafikami wektorowymi, których niestety było co nie miara. Jak komuś się napatoczy to można przeglądać, ale na...

Książkę polecam początkującym/świeżym fanom Daft Punk. Wizualna biografia autorstwa Diny Santorelli ładnie Was przeprowadzi przez karierę duetu, zaczynając od ich narodzin, po dzisiejszy dzień.

http://odkryc-tajemnice-ksiazek-recenzje.blogspot.com/2015/10/55-daft-punk-podroz-do-wnetrza-piramidy.html

Książkę polecam początkującym/świeżym fanom Daft Punk. Wizualna biografia autorstwa Diny Santorelli ładnie Was przeprowadzi przez karierę duetu, zaczynając od ich narodzin, po dzisiejszy dzień.

http://odkryc-tajemnice-ksiazek-recenzje.blogspot.com/2015/10/55-daft-punk-podroz-do-wnetrza-piramidy.html

"Daft Punk stoją jedną nogą w królestwie sztuki, drugą zaś w świecie kultury popularnej. To dla nich bardzo wygodne - bez problemu utrzymują poczucie tej chwiejnej równowagi między sztuką jako dziełem i sztuką jako przemysłem. Od początku swej działalności badają związki pomiędzy ekspresją artystyczną, reklamą a kreowaniem się na celebrytów. A przy okazji stali się ikonami popkultury..." - ten cytat z książki Diny Santorelli brzmi niemal jak teza badawcza poważnej pracy naukowej i powinien być mottem całej publikacji. Dla mnie jest kwintesencją całego zjawiska, które nagromadziło się przez lata pod szyldem Daft Punk.


Duet Bangalter i de Homem - Christo nie jest wdzięcznym przedmiotem badań. Maskuje swój wizerunek, starannie selekcjonuje przekazywane informacje, nie jest skory do wywiadów. Tym cenniejsze jest każde opracowanie na temat Daft Punk, nawet jeśli nie przynosi sensacyjnych wyznań, nie ujawnia osobistych sekretów i nie plotkuje.

Książka Diny Santorelli nie jest zbiorem suchych faktów o zespole Daft Punk. Autorka stara się pokazać czytelnikowi drogę jaką przebył ten niezwykły duet od pierwszych pomysłów, porażek, nagrań w domowych pieleszach, aż po wielki światowy sukces. Łatwo wyczytać z kart tej książki, że ów sukces jest efektem konsekwentnej pracy, opiera się na nieustannym rozwijaniu własnego talentu, wizji i niezwykłym indywidualizmie obu panów.

Autorka nie poprzestaje na prostym przeglądzie dyskografii projektu, Czytelnik znajdzie porównania albumów Daft Punk, informacje o kompozycjach, a nawet opisy teledysków. Ważną częścią książki są inspiracje muzyków Daft Punk oraz informacje związane z historią muzyki klubowej, opisy poszczególnych rodzajów muzyki elektronicznej. Na szczególną uwagę zasługuję wyodrębnione w strukturze książki mini działy Backstage, w których znajdziemy ważne informacje, definicje oraz ciekawostki.

Z pewnością nie jest to wydawnictwo z którego wierni fani Daft Punk dowiedzą się czegoś odkrywczego. Jednak dla osób interesujących się muzyką elektroniczną, zjawiskami kulturowymi, a nawet marketingiem będzie to zajmująca lektura. Książka pisana jest językiem lekkim, co dla niektórych czytelników postrzegane może być za wadę. Natomiast sama forma "Daft Punk - Podróż do wnętrza piramidy", określana przez wydawcę jako "wizualna biografia" jest jak najbardziej na miejscu. To przejrzysty, starannie rozplanowany album z dobrej jakości zdjęciami (można mieć zastrzeżenia do małej liczby zdjęć samego duetu) pasujący do etykiety Daft Punk.

"Daft Punk stoją jedną nogą w królestwie sztuki, drugą zaś w świecie kultury popularnej. To dla nich bardzo wygodne - bez problemu utrzymują poczucie tej chwiejnej równowagi między sztuką jako dziełem i sztuką jako przemysłem. Od początku swej działalności badają związki pomiędzy ekspresją artystyczną, reklamą a kreowaniem się na celebrytów. A przy okazji stali się ikonami...

Daft Punk – legenda muzyki elektronicznej, znana wszystkim z tego, że członkowie zespołu stylizują się na roboty, ze szczególnie rozpoznawalnymi hełmami, zakrywającymi całe twarze artystów. Ich muzyka znana jest milionom ludzi na całym świecie, zaangażowani są w wiele produkcji filmowych, stworzyli m.in. ścieżkę dźwiękową do filmu Tron: Legacy, współpracowali z wieloma sławnymi ludźmi. Kim tak naprawdę są i jak udało im się odnieść tak wielki sukces? Na to pytanie próbuje odpowiedzieć Dina Santorelli w książce „Daft Punk: podróż do wnętrza piramidy”.

Za połyskliwymi, robocimi hełmami kryje się dwóch panów: Thomas Bangalter i Guy-Manuel de Homem-Christo. To oni, inspirowani od najmłodszych lat ówczesną klasyką kina i muzyki, stworzyli duet, znany dzisiaj jako Daft Punk. Początki nie były łatwe… a świadczy o tym już sama nazwa zespołu, nie zdobyta przypadkowo. Ich historię, krok po kroku, opisuje książka pani Santorelli, zaczynając od narodzin, przy czym szczegółowo opisano okres w muzyce, w jakim obu panów przyszło na świat, dodając ich młodzieńcze fascynacje, gładko przechodząc do ciekawszej części: początków dwóch młodych francuzów w karierze muzycznej, zmiany, nowe pomysły. Sporo miejsca zajmują opisy poszczególnych albumów, ujęte w sposób dokładny i obiektywny, nie pozostawiający miejsca na pytania: mamy inspiracje, proces twórczy, elementy reklamy, oczekiwania fanów i ich odbiór nowej płyty, tracklistę i utwór po utworze wykonaną analizę pod względem zastosowanych technik i instrumentów. Autorka skupia się najbardziej na ostatniej płycie zespołu, Random Access Memories, i kolejnych gwiazdach, udzielających się na niej.

Najbardziej podobała mi się opowieść o tym, jak powstała stylistyka robotów, proces kształtowania się charakterystycznych hełmów i historia, którą uzasadnił ich używanie sam zespół, poparta pięknymi zdjęciami. Zdjęcia to też najmocniejszy punkt książki – pokazane sceny z teledysków, koncertów, w tym słynnej piramidy, a ramki opatrzone utrzymanymi w klimacie, neonowo kolorowymi grafikami zdecydowanie cieszą oko.

Ale nie ma ideałów, na ta książka na pewno nim nie jest. Zacznijmy od samej konstrukcji: na początku mamy rys „dziejowy”, który sam w sobie jest bardzo interesujący, ale zawiera też wiele pobocznych informacji, jak wymieniane i tłumaczone po kolei gatunki i podgatunki muzyczne z tego okresu – to jeszcze ujdzie, dla wyjaśnienia nieobeznanemu w temacie czytelnikowi, gdzie się właśnie znalazł, chociaż fani Daft Punk już raczej się nieco orientują. Ale zdjęcia i opisy zespołów, które grały w tamtym czasie? Nie widzę sensu aż tak rozbudowywać dygresji.

Druga rzecz, to powtórzenia. Zwykły tekst zwykłym tekstem, a ramki ramkami, ale jeśli czytasz te same słowa i tu i tu, to coś jest nie tak. No i takie niedociągnięcia, jak niespójne tłumaczenia tytułów piosenek, gdy najpierw podaje się jedno (swoją drogą, nie najlepsze),a potem inne. Tu trzeba by było jednak trzymać się jednej wersji, zwłaszcza, jeśli różnica w tłumaczeniu powoduje też zmianę sensu samego tytułu. Kolejna rzecz, to opis piramidy ustawianej na koncertach Daft Punk: w tekście wspomniano, że ma ona „aż” pół metra. Nie wiem, czy to takie aż, ale na zdjęciach wygląda na troszkę większą. Strona USA Today podaje,
jej wysokości wynosi 24 stopy, co równałoby się ponad siedmiu metrom. Nie wiem wobec tego, skąd ta połówka.

Same ramki też nie są pozbawione wad, bo o ile dodawane do nich grafiki są piękne, o tyle nie zawsze rozsądnie zagospodarowano je objętościowo – tekst potrafi zachodzić na jasne części obrazków i staje się przez to niemal nieczytelny, bądź też czarna ramka przechodzi w kolorową grafikę, z wyraźnie zaznaczoną granicą, co się strasznie gryzie, a szczególnie gdy jeszcze pojawia się tam jakaś treść, nijak nie trzymająca się jednego obszaru. Można było postarać się o jakieś łagodne przejście z jednego w drugie.

Ogółem książka poda mi się bardzo, ponieważ gładko wprowadza w klimat muzyki duetu Daft Punk, odkrywa symbolikę tekstów, której nie zauważałam zazwyczaj, prowadzi do poznania dalszych dokonań panów, i przede wszystkim raczy czytelnika świetną oprawą wizualną. Inne uczucia może mieć jednak ktoś, kto tajemnice dwóch panów zna na wylot, a zapewne spośród osób, które chciałyby sięgnąć po tę pozycję, wielu właśnie takich będzie – a oni nie znajdą tu zbyt dużo nowej wiedzy. Są tam elementy, które po prostu pomijałam przy czytaniu, a są to przede wszystkim tracklisty albumów – to dostępne jest wszędzie. Książka wydana jest pięknie, okładka robi wrażenie i, ze swej strony, naprawdę cieszę się, że mogłam się zapoznać z treścią i odświeżyć sobie sympatię do tego zespołu.

http://asafewarmplacewithbooks.blogspot.com/2015/03/harder-better-faster-stronger-daft-punk.html

Daft Punk – legenda muzyki elektronicznej, znana wszystkim z tego, że członkowie zespołu stylizują się na roboty, ze szczególnie rozpoznawalnymi hełmami, zakrywającymi całe twarze artystów. Ich muzyka znana jest milionom ludzi na całym świecie, zaangażowani są w wiele produkcji filmowych, stworzyli m.in. ścieżkę dźwiękową do filmu Tron: Legacy, współpracowali z wieloma...

Z wielkim bólem serca daję ocenę 3/10. Dlaczego z wielkim ? Ponieważ uwielbiam Daft Punk i śledzę ich karierę od wielu lat a ich muzyka towarzyszy mi na okrągło.
Nie oceniamy tu jednak zespołu, muzyki ich kariery tylko książkę.
A ta jest niestety bardzo słabym chronologicznym zestawieniem faktów.
Książka przypomina wypracowanie pisane w szkole podstawowej gdzie większość informacji jest wyszukanych w różnych źródłach zlepionych ze sobą i zapchanych fatalnymi zdjęciami. Układ stron jest całkowicie nieprzemyślany (choć sam format książki jest bardzo przyjemny). I coś czego absolutnie nie mogę darować - błędy literowe i to nawet w przypadku nazwiska jednego z głównych bohaterów !!! Jest to bardziej katalog informacyjny niż wartościowa książka czy album.

Pozycja dla osób, które zespół znają pobieżnie.

Fanom grupy Daft Punk - odradzam !

Z wielkim bólem serca daję ocenę 3/10. Dlaczego z wielkim ? Ponieważ uwielbiam Daft Punk i śledzę ich karierę od wielu lat a ich muzyka towarzyszy mi na okrągło.
Nie oceniamy tu jednak zespołu, muzyki ich kariery tylko książkę.
A ta jest niestety bardzo słabym chronologicznym zestawieniem faktów.
Książka przypomina wypracowanie pisane w szkole podstawowej gdzie większość...

Spodziewałam się czegoś więcej po tej biografii, może nie koniecznie szokujących informacji, ale chociażby dobrych zdjęć zespołu, a tych (niekoniecznie dobrych) w książce jest zaledwie 15 ( w tym jedno bez masek gdzie Thomas jest słynnej koszuli awokado),ponadto część fotografii się powtarza, co jest już żałosne. Zdjęć dostępnych dla wydawców jest cała masa, tylko trzeba za nie zapłacić, a to najwyraźniej ani autorce ani wydawcy nie wydało się zyskowne ...
O zespole niewiele się dowiemy, właściwie nic ponad to co możemy przeczytać na Wiki ;) Zabrakło wywiadów, których może nie ma za wiele, ale są dobre, a przede wszystkim nakreślają charaktery "robotów".
Cieszy mnie jedynie, że autorka nie powiela stereotypów o zespole, ale żeby to dostrzec, to jednak trzeba mieć dość dobrą wiedzę o Daft Punk.
Bardzo dużo tekstu typu "zapchaj dziurę", opisy teledysków klatka po klatce (nie przesadzam),streszczenia filmów (Tron, Electroma - ta z pominięciem drażliwej sceny ;) ),biografie muzyków, którzy współpracowali z Daft Punk - ta Pharrella, jest chyba dokładniejsza niż Thomasa i GuyMana.
Ale najgorsze w całej biografii jest nazywanie 40 letnich facetów chłopcami, nie wiem czy to błąd w tłumaczeniu, czy autorce zapatrzonej w fotografie zespołu bez masek sprzed 20 lat utkwił w wyobraźni właśnie
taki ich obraz.
Generalnie nie warto kupować, chyba, że ktoś zupełnie nie ma pojęcia co to za zespół i chciałby od czegoś zacząć.
Ja czekam na porządną biografię z dużą ilością zdjęć, bo historia Daft Punk, znakomicie nadaje się na foto story :)

Spodziewałam się czegoś więcej po tej biografii, może nie koniecznie szokujących informacji, ale chociażby dobrych zdjęć zespołu, a tych (niekoniecznie dobrych) w książce jest zaledwie 15 ( w tym jedno bez masek gdzie Thomas jest słynnej koszuli awokado),ponadto część fotografii się powtarza, co jest już żałosne. Zdjęć dostępnych dla wydawców jest cała masa, tylko trzeba...

Szczerze? Nic odkrywczego. Zlepek informacji z sieci...

Szczerze? Nic odkrywczego. Zlepek informacji z sieci...

Z czym fanom muzyki Daft Punk kojarzy się zespół?Czy nie są, to przypadkiem pokrywające całą twarz hełmy.Kto, by pomyślał,że będzie to znak rozpoznawczy dwóch chłopaków zaczynających swoją karierę muzyczną od nagrywania piosenek w prowizorycznym studiu nagrań znajdujący się w zwykłym mieszkaniu,będą wstanie dokonać tak wielkiego sukcesu na rynku muzycznym.

Daft Punk, to dwójka paryskich muzyków Guy-Manuel de Homem-Christo i Thomas Bangalter wykonujący muzykę elektroniczną pracując w głównej mierze na rządzeniach elektronicznych przetwarzających dźwięki, czy też na elektrofonach.
Ich początki kariery zaczęły się od utworzenia zespołu o nazwie Darlin,który nie zostały pozytywnie odebrany przez krytyków nazywając duet "bandą głupich gnojków.Ta negatywna opinia nie odebrała chłopakom chęci i weny do dalszego tworzenia swojej muzyki,która od zawsze była inna,miała w sobie coś wyjątkowego.Kilka lat później (1993) przesłali swoją piosenkę do wytwórni zaś kilka miesięcy później wydali swój pierwszy utwór The New Wave.Po tym sukcesie Daft Punk pojawiały się kolejne single Da Funk/Musique,Around The World ,Burnin', czy albumy studyjne Homework,Discovery.

Co jeszcze czytelnik może przeczytać w biografii?Między innymi o współpracy z Pharellem Williamsem,Toddem Edwardsem,czy również`o stworzeniu ścieżki dźwiękowej Daft Punkt do filmu Tron:Dziedzictwo.

Daft Punkt, to ekscentryczny zespół,który ma ponadczasowość ich twórcy dzięki swojej pracowitości i oddaniu się muzyce zostali prekursorami w tworzeniu muzyki odbiegającej od nudnej i infantylnych norm.To nie bywałe, iż zespół istnieje ponad 20 lat a tak wiele osób nie słyszało nic o tym zespole dopiero po wydaniu płyty Rondom Access Memories Daft Punkt zdobył popularność na większą skale.Daft Punkt w stu procentach są wielkim fenomenem muzyki elektronicznej i tak pewnie pozostanie.Na pewno jeszcze nieraz duet pochodzący z Paryża zaskoczy nas swoją muzyką.

Z czym fanom muzyki Daft Punk kojarzy się zespół?Czy nie są, to przypadkiem pokrywające całą twarz hełmy.Kto, by pomyślał,że będzie to znak rozpoznawczy dwóch chłopaków zaczynających swoją karierę muzyczną od nagrywania piosenek w prowizorycznym studiu nagrań znajdujący się w zwykłym mieszkaniu,będą wstanie dokonać tak wielkiego sukcesu na rynku muzycznym.

Daft Punk, to...

http://trojmiasto.miastokultury.pl/22,2533,275,,trojmiasto-recenzje-ekspresowa-przebiezka-z-daft-punk.html

http://trojmiasto.miastokultury.pl/22,2533,275,,trojmiasto-recenzje-ekspresowa-przebiezka-z-daft-punk.html