Książka to wspomnienia autora z czasów wojny. Jako, że był Żydem, przeżycie tego czasu w Polsce okpowanej przez Niemców nie należało do łatwych. Autor jednak był wyjątkowym szczęściarzem. Nie bez znaczenia jest też, że był wyjątkowo inteligentny, bystry, potrafiący intuicyjnie wyczuć sytuację i posiadający spore grono prawdziwych przyjaciów wśród Polaków.
Narracja jest pozbawiona emocji, opinii i odczuć. Są momenty, że to aż przeszkadza, kiedy odrywa się oczy od tekstu i tłumi szloch. Myślę jednak, że był to celowy zabieg. W wielu miejscach autor bowiem daje wyraźnie odczuć, co myśli o ludobójstwie i bezprzedmiotowym traktowaniu innych ludzi.
Ciekawą, choć raczej dość oczywistą i znaną myśl, Taubenschlag umieścił na str. 127 swojej książki:
"Przez tyle lat nie słyszało się nic jak tylko o "wyższości" rasy niemieckiej nad innymi. Wtłaczało się to ludziom do głowy tyle razy, że z jakąś dziwną rezygnacją całkowicie poddawali się temu, stając się bitymi, popędzanymi, popychanymi, półludzkimi stworzeniami". Wiemy z historii, że faktycznie Żydzi szli jak owce na rzeź. Dobrze zdać sobie sprawę, co miało na to wpływ. Sącząca się nienawiść, podział na lepszych i gorszych. Wtłaczano to miesiącami i latami do głów, co dało niestety efekt w postaci głębokiego antysemityzmu, ale też samym ofiarom odebrało chęć walki. Sądzę, że jest to lekcja, która w dzisiejszej Polsce jest wyjątkowo aktualna.
Ale wracając do Stanisława Taubenschlaga, okazał się on odmienny od swoich współbratymców. Nazistowska propaganda wyzwoliła w nim zgoła odmienne reakcje: "Lata okupacji wywwołały we mnie jakąś dziwną chęć pokazania Niemcom, iż nie są taką szlachetną rasą, za jaką się uważają" , oraz: "We mnie natomiast zetknięcie się z Niemcami wyrobiło wprost przeciwne uczucie. Patrząc na te wyprostowane, dobrze ubrane i odżywione, zupełnie bezmyślne manekiny wykonujące mechanicznie, bez zastanowienia każdy, nawet najbrutalniejszy rozkaz, nabrałem najgłębszego przekonania, że w rzeczywistości jest to rasa tępych bałwanów". Książka bardzo wartościowa. Polecam.

Książka to wspomnienia autora z czasów wojny. Jako, że był Żydem, przeżycie tego czasu w Polsce okpowanej przez Niemców nie należało do łatwych. Autor jednak był wyjątkowym szczęściarzem. Nie bez znaczenia jest też, że był wyjątkowo inteligentny, bystry, potrafiący intuicyjnie wyczuć sytuację i posiadający spore grono prawdziwych przyjaciów wśród Polaków.
Narracja jest...