Już na samym początku zaznaczę, że nie będę opisywać fabuły, ponieważ znajduję się ona na tej samej stronie. Skupię się na moich odczuciach i uwagach dotyczących książki.

Do lektury podchodziłam dwa razy. Za pierwszym podejściem po dwóch rozdziałach odłożyłam ją na półkę, ponieważ zauważyłam wiele błędów (co jak sądzę jest winą korektora). Wróciłam do niej dopiero po około 2-3 tygodniach. Teraz tego nie żałuję.

Gdy przyzwyczaiłam się do stylu autora, zaczęłam czytać "Ariona" z zaciekawieniem. Oprócz romansów jestem fanką fantastyki i kryminałów. Dlatego daję dużego plusa za mnogość ras w opowiadaniu. Wielu osobom książka może się kojarzyć z Eragonem, ale każdy może przyznać, że na świecie istnieje wiele książek o podobnej do siebie fabule.
Drugim plusem jest to, że Jakub Strzakłowiec stworzył świat od podstaw. Wykreował wszystko od początku do końca, co z pewnością do łatwych zadań nie należy.

Teraz muszę skupić się na dwóch minusach. Po pierwsze - wątek miłosny. Uczucia Nesko i Liliany, jak dla mnie, były zbyt przereklamowane. Nie jestem fanką miłości od pierwszego wejrzenia. Może to jednak wynikać z ilości przeczytanych przeze mnie romansów. Zabrakło mi etapów rozwijającego się uczucia.
Drugim minusem jest ogromna ilość opisów i to długich. Nie trzeba tak dokładnie opisywać pomieszczeń. Ci, którzy czytali książkę lub będą ją dopiero czytać z pewnością inaczej wyobrazili/żą sobie dane miejsce. Dlatego tak bardzo lubię książki.
Pomimo tych drobnych błędów, które zresztą można wyćwiczyć, opowiadanie z przyjemnością przeczytałam. Czekam z niecierpliwością na kolejną część.

Takie były moje odczucia. Jednak na koniec dodam, że zachęciłam swoją młodszą siostrę (10 lat) do przeczytania Ariona... i jest zachwycona. W trakcie czytania przybiegała do mnie i czytała mi niektóre momenty, chociaż sama już je wcześniej poznałam. A gdy skończyła zażyczyła sobie drugą część na urodziny. Czyli podsumowując stała się prawdopodobnie fanką numer 1 tej książki.

Już na samym początku zaznaczę, że nie będę opisywać fabuły, ponieważ znajduję się ona na tej samej stronie. Skupię się na moich odczuciach i uwagach dotyczących książki.

Do lektury podchodziłam dwa razy. Za pierwszym podejściem po dwóch rozdziałach odłożyłam ją na półkę, ponieważ zauważyłam wiele błędów (co jak sądzę jest winą korektora). Wróciłam do niej dopiero po około...