Wyborna powiastka filozoficzna. Pomimo braku niemalże jakiejkolwiek akcji, a także faktu, że autor nie jest raczej wielkim wirtuozem słowa, bogactwo treści ujęte w przystępnej formie sprawia, że książkę czyta się bardzo przyjemnie i... nieprzyjemnie zarazem. Dyskomfort wynika w tym wypadku jednakże nie z niedomagań lektury, a dużych niedomagań naszej cywilizacji "zgarniaczy", które książka ta demaskuje.

Wyborna powiastka filozoficzna. Pomimo braku niemalże jakiejkolwiek akcji, a także faktu, że autor nie jest raczej wielkim wirtuozem słowa, bogactwo treści ujęte w przystępnej formie sprawia, że książkę czyta się bardzo przyjemnie i... nieprzyjemnie zarazem. Dyskomfort wynika w tym wypadku jednakże nie z niedomagań lektury, a dużych niedomagań naszej cywilizacji...

Daniel Quinn jest dobrze znany z dzieł odwołujących się do określonych wartości jednak jednocześnie skłaniających do otwartości umysłu. Tworząc "Izmaela", stworzył sytuację, w której człowiek mógłby zostać postawiony. Jest to pasywny typ utworu, który skłania czytelnika do wcielenia się w postać głównego bohatera będącego "kolejnym uczniem" niezwykłego, rzec można profesora. Refleksje jakie towarzyszą czytaniu lektury są niezwykłe, więc jeżeli szuka ktoś łatwej, niewymagającej powieści, może to być książka nie dla niego. Ludzie, którzy czują, że mają otwarty umysł mogący "przetrawić" spojrzenie odmienne od tego, w którym żyją na co dzień , będą na pewno zadowoleni.

Daniel Quinn jest dobrze znany z dzieł odwołujących się do określonych wartości jednak jednocześnie skłaniających do otwartości umysłu. Tworząc "Izmaela", stworzył sytuację, w której człowiek mógłby zostać postawiony. Jest to pasywny typ utworu, który skłania czytelnika do wcielenia się w postać głównego bohatera będącego "kolejnym uczniem" niezwykłego, rzec można...

"Izmael" jest książką bardzo dziwną, wywołującą niezwykle mieszane odczucia. Ciężko ją zaklasyfikować - najbliżej jej chyba do swego rodzaju traktatu filozoficznego o życiu, człowieku, religii - ale książka jest lekka i przyjemnie się ją czyta - określenie "traktat filozoficzny" brzmi chyba zbyt groźnie.

Bardzo prowokuje do myślenia, zmienia perspektywę spojrzenia na ludzkość ogólnie i na poszczególnych ludzi. Momentami szokuje, ale przede wszystkim skłania do zastanowienia się dokąd zmierza nasz świat i dlaczego akurat do nieuniknionej katastrofy...

Bardzo polecam nie tylko ze względu na samą treść, ale i na jej opakowanie. Myślę, że główni bohaterowie wielu z was zaskoczą. Polecam.

"Izmael" jest książką bardzo dziwną, wywołującą niezwykle mieszane odczucia. Ciężko ją zaklasyfikować - najbliżej jej chyba do swego rodzaju traktatu filozoficznego o życiu, człowieku, religii - ale książka jest lekka i przyjemnie się ją czyta - określenie "traktat filozoficzny" brzmi chyba zbyt groźnie.

Bardzo prowokuje do myślenia, zmienia perspektywę spojrzenia na...

Lekcja życia i myślenia. Db książka na jesienne popołudnia.

Lekcja życia i myślenia. Db książka na jesienne popołudnia.

Porażająca! ZMIENIA ŚWIADOMOŚĆ, NA ZAWSZE!

Porażająca! ZMIENIA ŚWIADOMOŚĆ, NA ZAWSZE!

Opowieść o micie cywilizacyjnym z kontrkulturowej perspektywy. Quinn w ciekawy sposób rozprawia się z ogólnie panującym przeświadczeniem o wyższości człowieka nad zwierzętami, lub raczej, nad innymi zwierzętami. Lekka i przyjemna, filozofująca książka, nad którą unosi się lekki smrodek hippisowskich komun końca lat 60-tych.

Opowieść o micie cywilizacyjnym z kontrkulturowej perspektywy. Quinn w ciekawy sposób rozprawia się z ogólnie panującym przeświadczeniem o wyższości człowieka nad zwierzętami, lub raczej, nad innymi zwierzętami. Lekka i przyjemna, filozofująca książka, nad którą unosi się lekki smrodek hippisowskich komun końca lat 60-tych.